Λόγια Μιας Μπερδεμένης Ψυχής

Σταύρωση

Αν βάλω το αγκαθωτό στεφάνι μου που οι ενοχές μου έπλεξαν 

Κρεμαστώ στον σταυρό που τα πιστεύω μου έφτιαξαν

Συγχωρέσω όσους μου έκαναν κακό

Και για την άλλη ζωή ετοιμαστώ

Θα συγχωρεθούν οι αμαρτίες μου;

Και αν δεν πίνω ούτε ξύδι ουτε νερό

Μόνο λουζομαι με ήλιο καυτό

Γυμνή και ευάλωτη να κρέμομαι από τον σταυρό

Θα επισπεύσω το ταξίδι μου στην κόλαση;

Χιλιάδες ενοχές να με κοιτούν

Να φωνάζουν λες και αξίζω να είμαι εδώ

Να πεθαίνω αργά, με κάθε σταγόνα ιδρώτα και αίμα μπροστά τους 

Γυμνή, για να μην έχω τίποτα κρυφό

Ούτε την αξιοπρέπεια μου δεν αξίζω να κρατώ

Ελπίζω η ψυχή μου να αξίζει τίποτα εκεί που θα πάω

Λέτε να παω στην κολαση;

Φοβάμαι να παω στην κόλαση

Τι έκανα για να το αξίζω;

Αν πάω θα υπάρχουν εκατομμύρια λόγοι είναι σίγουρο

Αλλά είμαι άνθρωπος, πώς να μην γράψω στο τεφτέρι του Θεού ούτε ένα;

Και το ξέρει πως φοβάμαι ότι θα πάω στην Κόλαση

Υπήρξα κακός, υπήρξα καλός,

Μα αρκετά καλός ή αρκετά κακος;

Ποια μαγική ζυγαριά έχεις και τα μετράς στις πύλες του Αδη;

Και ξέρεις πόσο δύσκολη είναι η ζωή εδώ

Πώς να είμαι καλός όταν πρέπει να είμαι κακός;

Και πώς να μην χαίρομαι εύκολα όταν είμαι πιο καλος από αλλους;

Χιλιάδες ψυχές να με κοιτούν

Να σιωπούν λες και αξίζω να είμαι εδώ

Να πεθαίνω αργά, με κάθε σταγόνα ιδρώτα και αίμα μπροστά τους

Και να με βλέπουν να παραμιλάω μόνη

Άραγε δεν χτυπάει η καρδιά τους;

Γιατί δεν αντιδρούν στο παραλήρημα ενός ετοιμοθάνατου τρελού;

Και θα πεθάνω σε λιγο εδώ

Φοβάμαι ότι θα πάω στην Κόλαση

Σκότωσα τον εαυτό μου γιατί φοβαμαι την κόλαση

Και δεν ακούω πλέον τόσο καλά

Αλλά ας μου πει κάποιος λίγο δυνατά

Αν βάλω το αγκαθωτό στεφάνι μου που οι ενοχές μου έπλεξαν 

Κρεμαστώ στον σταυρό που τα πιστεύω μου έφτιαξαν

Συγχωρέσω όσους μου έκαναν κακό

Και για την άλλη ζωή ετοιμαστώ

Θα συγχωρεθούν οι αμαρτίες μου;