Λόγια Μιας Μπερδεμένης Ψυχής

Φυλακή Απελπισίας

Δυο πόδια μαστιγώνουν το οδόστρωμα

Μια σκέψη ουρλιάζει για βοήθεια χαμένη

Ανοίγει την πόρτα σε κάθε σπίτι έρημο

με ένα χαμόγελο ψεύτικο

Αν μπροστά της σκιά φανείς

Μην την δεις να κλαίει

Τελικός προορισμός το μεγάλο τσίρκο

Ο θηριοδαμαστής έχασε το μαστίγιο

Μαρτύρησε η καρδιά για θρύψαλα αστέρια

Και μετά έγινε μάγος το τέρας

Τσουβάλι με πέτρες έριξε κατάρα στα διαμάντια

Και τον λαιμό γδέρνουν του εγωισμού τα σημάδια

Πίσω απ'τα φώτα μια καρδιά σχοινοβατεί

Άμα ανατρέξεις στην μνήμη σου αχνοφαίνομαι εκεί

Σκοτεινή ύλη του ουρανού ανατρέπει το σκοινί

Τα πέταλα κάτω από το σακάκι σου ψάχνει να κρυφτεί

Τον ήλιο με τα σπίρτα σου άναψε, γλυκά να ζεσταθεί

Και τα αστέρια της να φιλιόσουν όλα ξανά μαζί

Άνεμος τις ουλές στο οδόστρωμα σβήνει

Τα φθινοπωρινά φύλλα γυρίζει πίσω στην τσέπη σου

Αρκεί αγάπη να ανθίσεις για να λάμψουν σαν πυροτέχνημα

Ορατό όταν ανοίξεις το παράθυρο στην σκέψη σου

Και σκοτείνιασε απότομα όταν χάθηκε το φως

Τυφλώθηκε ο ουρανός και δεν απολογήθηκε

Και η αμαρτία την ψυχή κουπί να πιάσει δεν άφηνε,

Το σκάφος βάρυνε και στα βράχια ρίχτηκε

Σαν όνειρο έσπασε και σαν μαύρη τρύπα ξεκρέμασε

Όποιου φεγγαριού το φως φοβήθηκε

Σε ένα κλαράκι μικρό, αντάμα στην καταστροφή

Κρέμεται μια ταπεινή ευχή και περιμένει να πεθάνει.

Φάντασμα ψυχής με περιδέραιο ένα γιατί

Παραδέρνει σ' ένα άδειο σώμα.

Τυφλά μάτια, στα αυτιά βουή

Ματωμένα χέρια και πόδια

Καταμεσής μία τρύπα που αιμορραγεί

Να βάλεις το χέρι σου να συντρίψεις την καρδιά μου

Στο χείλος του γκρεμού να ανακαλύψει αναπνοή

Και να επιστρέψει έρποντας ξανά κοντά μου

Σαν χέλι ξεγλιστράει απ'τα κάγκελα της φυλακής

Ηλεκτροφόρα καλώδια απελπισίας

Ανασαίνοντας την παγωνιά μου

Αναπνέει ελευθερία