Çatıda oturuyorum, yağmur tanelerinin bir bir üstümü ıslatmasına izin veriyorum.
Önümde kos koca deliler hastanesi daha doğrusu ben ona öyle tabir ediyorum. Aslında sadece beni benden eden, benim büyüyüp hayatın nekadar karanlık bir yer olduğunu öğrenmeme neden olan yer.
Işıkları ve hemen ardında olan kap karanlık ormanı izliyorum. ışıklar biraz da olsa ortamı görmemi sağlıyor.
Aklımdan geçen binlerce düşünceler içimde bir his oluşturuyor. Daha önce hiç hissetmediğim bir şey.
Düşün, bir büyük odadasın. Duvarlar, yer ve tavan betondan. Odanın içinde ağır çekim var ama sen yinede odanın tam ortasında yarı çıplak bir şekilde uçuyorsun, beton senin üşümene sebep oluyor.
İçinde bir huzursuzluk, sıkkınnık ve baskı var. Korkuyorsun ne olacağını bilmiyorsun tutunacak birşey arıyor, bulamıyorsun. Nereye tutunasın ki, çıplak bir oda sonuçta. İşte tam bunu hissediyorum.
Anlam vermeye çalışıyor ama veremiyorum. Durdurmaya çalışırken nefesim kesiliyormuş gibi hissediyorum. Çok korkunç bir his. Durduramıyorsun, durdurmaya çalışırken olmadığını fark edince daha da Bi huzursuz oluyor, korkuyorsun.
Oysaki o an istediğin tek şey bir sıcak kucağa sarılmak...
...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pranga
Randomİnsanın herzaman kimseye anlatamadığı şeyleri vardır. bu bazen bir his olur bazen ise bir düşünce. Sadece kendinin bilmesini istersin. Belkide güvenemezsin yargılanmaktan korkarsın. Bu çok normal. Fakat bazen kendimizin bile anlamadığı yada anlam ve...
