Pranga

5.müzik...

Okumaya başlamadan önce size bir şarkı önermek istiyorum. Bu bölümü okurken o şarkıyı dinleyin.

(Benim içimi acıtıyor,
düşünmemi sağlıyor ve
tüylerim diken diken oluyor...)

Siz ne hissediyorsunuz?

Şarkı: oblivion by Bastille

----------------------------

Şarkı dinlemeyi herkes sever..

Bazen morelimizi düzeltir, mutlu eder. Şarkıyı dinlerken insanın içi kıpır kıpır olur, yaşam sevgisi artar. Mutlu bir anı bırakırız şarkıya. Bazen bize birini hatırlatır. Bir kokunun bile simgesi olabilir.
Bazen bir küçücük şarkı, bir büsbüyük hayatı kurtarmak için yeter...

Bazen ise hüznümüzü onunla yaşarız. şarkıdaki satırların bizi anladığını düşünürüz. Onunla beraber çıkarırız üzgünlüğün tadını. Ona sığınır, Ona ağlarız...

Bazılarımız düşünürken yada kitap okurken dinler bazılarımız ise uyurken.

Bazen okadar etkiler ki bizi, içimiz acır, ağlamaya başlarız.
Gözlerimiz dolar,
tüylerimiz diken diken olur, Ve nedenini bilmeyiz.

Bir şarkı vardır, sana onu hatırlatır.
Bir şarkı vardır, bir anı yada bir hatıra taşır.
Kokuyu bile hatırlatır sana.
Oysaki sadece sıradan bir şarkı öyle deyilmi?

Bende onlardan biriyim.
24 saat müzik dinleyenlerden. Neden diye sorarsanız...
Ben herzaman hislerimi dinlediğim şarkılarla yansıtırım, herzaman o beni mutlu eder yada üzer.
Kimse yokken o vardır yanımda. Uyuyamadığım gecelerde o vardır yanımda.
ağlarken yada gülerken o vardır yanımda.
Yolculukta ve Kendimden kaçmayı denerken bile,
Hep o vardır...

Hiç sordunuz mu kendinize acaba bu şarkıyı yazanın ruh hali ne halde?
Yada neler yaşamış da böyle cümleler kurabiliyor.
Kaç kere ağladı bu şarkıyı söylerken.
Söyleyebilmek için nekadar uğraştı...

Bir gece, dışarıya çıktım. Çok güzel bir yer buldum ve tüm gün güneşten dolayı ısınmış olan betonun üstüne yattım.
ılık bir yaz gecesiydi...
Kulaklıklarım sayesinde hiçbir ses duymuyordum. Gökyüzündeki parlayan binlerce yıldızları izlerken o şarkıyı dinledim.

ağlarken kimse görmesin diye oradaydım. Göz yaşlarım aralıklı bir şekilde yüzümden akıyordu. Her bir göz yaşıyla, akan bir derdi hissediyordum.
O haldeyken aklıma birsürü soru geldi.

Ben gerçekten iyimiyim?
İnsanlara laik miyim?
Ben değermiyim, değerlimiyim?
Ben kendimi affedebiliyormuyum
kendimden nefret ediyormuyum?
Neden bukadar aciyor?
Hemen geçer mi?

Bence geçer, ama daha büyük bir acı gelince...

Sana demek istediğim, aç şarkını, ağla, üzül...
Tadını çıkar. Ama eninde sonunda sor kendine neden üzgünüm diye. Neden böyle oldu diye. Nerede yanlış yaptım
diye.

Ama şunu bil ki konu herzaman sende biter.
Kendine saygı duymazsan insanlar da sana saygı duymaz.
Kendini sevmezsen, kimseyi sevemezsin, yanlış seversin.
Kendini affetmezsen herzaman yetersiz hissedersin.
Kendine değer vermezsen, harcanırsın.
Gönlünü defter gibi açarsan, karalıyan çok olur.

Uzun lafın kısası, her şarkının bittiği gibi o sorulara da bir son ver, Kendin cevapla. Şarkının sözleriyle cevapla.
Ama cevapla. Cevapla ki açık kalmasın.

Sen değersin. Değerlisin.
Sen iyi birisin.
Sen bir insansın, hata yapabilirsin.
Ama eninde sonunda öğrenip daha iyi biri olabilirsin.
Sen güçlüsün.
O dinlediğin şarkıların sözlerini düşünebiliyorum.
Kendine yazık etme...
Kalk ayağa ve yürümeye başla...