“Nice meeting you Mr. El Seva.”pormal na sabi ko sabay pakikipagkamay sa kanya.
“Please have a sit Engr. Galla.” Pinaghila niya ako ng upuan at seryosong nakatingn sa akin bagamat may sumilay na kaunting ngiti sa mga labi.
“Thank you.” Ginantihan ko na man siya ng ngiti sabay upo.
Napansin kong meron ng pagkain sa table namin kaya hindi na ako nag-abalang tumawag pa ng waiter. Alam ko namang lunch meeting lang ito pero hindi ko maiwasang mag-isip ng kung ano. Gosh nahahawa na yata ako sa pagkaassuming ni Zyani.
“Yah, pull yourself Zal. Stop thinking nonsense.” Bulong ko sa sarili habang nakayukong nakatingin sa pagkain sa aking harapan. Why I am acting like this?
“Hmm, is it okay if we eat first?” natigil ako sa pag-iisip sa tanong niya.“Yes it’s okay.” Ngiting tugon ko sa kanya at nagsimula ng kumain.
Sobrang seryoso naman ng taong to.Nabibingi ako sa katahimikan. Hindi ko naman alam paano magsimula ng conversation namin. Pero client ko siya diba? Dapat pag-usapan namin ang tungkol sa project.“So I guess you’re one of the best engineer in your company right?” napaangat ang ulo ko sa tanong niya. Noon ko lang din napansin na tapos na pala siyang kumain at nagpupunas nang bibig.
Uminom ako ng tubig at tipid na ngumiti sa kanya. “Hmm, that’s what they say but for me I’m just doing my job and of course it’s my responsibility to give my best.” Pormal na sagot ko sa kanya. Ganyan nga Zal. Compose yourself.
“I see. “ tumatangong sagot niya. “So I made the right decision to choose you to be my engineer.” Dagdag niya pa habang nakatitig sa mga mata ko.To be your engineer huh? Linabanan ko naman ang awkwardness na naramdam ko sa mga tingin niya. Hindi naman ito ang first time kong magkaclient ng gwapo at may itsura pero bakit nakakaramdam ako ng ganito sa kaharap ko? Tss parang timang naman oh.
“Don’t worry I’ll make sure that I will meet your expectations and make this project as what you wanted to be.” Pinigilan kong ipakita ang awkwardness na nararamdaman ko at pormal na sinabi yun. Konti na lang at mababatukan ko na talaga ang sarili ko.
“So this is a house right?” tukoy ko sa project na gagawin namin.
“Yes, a three storey house.” Tumatangong sagot niya. Baka mansion? Maybe he’s a business man? O may-ari ng hacienda? Pero the way he dressed is different. Yes it’s casual naman pero hindi gaya ng ibang naging client ko na naka suit and tie pa.
“May I know your specific plan or I mean the basic details of the house you want?” tanong ko habang kinukuha ang notebook at pen ko para maisulat ang mga gusto niya. Dapat sinama ko nalang yung secretary ko eh!
He sigh heavily while looking into my eyes.“The way you want it.” Seryosong aniya. Napatigil naman ako sa ginagawa at napaangat bigla ang ulo ko at seryosong napatitig sa kanya na may nagtatanong at nagtatakang mga mata. Bago ko pa man siya matanong ay naunahan na niya ako.
Tumikhim muna siya bago nagsalita. “What I mean is I need your suggestions. Well it’s your field and I need suggestions from a professional.”
Tumango-tango nalamang ako at binalik sa bag ang notebook at pen. “I see. If you’re free tomorrow you can come to my office and let’s discuss those matters there. Meron akong mga samples doon at baka makatulong para naman malaman natin kung anong specific designs and structure ang gusto mo. I’ll contact the possible architect too.
“Alright, see you tomorrow then.” Guni-guni ko lang ba o talagang ngumiti siya habang sinabi iyon? Pero teka nga, eh ano naman kung ngumiti nga siy
“My secretary will send you a message regarding to our meeting tomorrow.” Pahayag ko sabay tayo para magpaalam na.
Tumayo naman siya at naglahad ng kamay.
BINABASA MO ANG
Bullets of Chances
RomanceTrust is a dangerous game. Once it was broken it will never be the same. But what will I do if the one who betrays me are the people whom I trusted since then? Would I risk it again? Is giving chances will always be the solution to make everything...