Bullets of Chances

Chapter 8

Pabagsak akong humilata sa sofa dito sa sala ko dahil sa pagod. As usual marami nanaman kasi ang mga inasikaso ko sa opisina lalo pa at Lunes ngayon. Pagkatapos namin pumunta sa Makati noong Sabado ay kumain lang kami ng lunch at hinatid na niya ako pauwi dahil kailangan daw niyang pumunta ng quarter nila. Kahit medyo naguluhan ako sa sinabi niya ay ikinibit balikat ko nalang iyon at sinang-ayunan siya. Lumipas ang buong Lingo ng nanatili lang ako sa mini-office ko dito sa unit para asikasuhin ang bahay ni Mr. El Seva. Mula sa structure nito hanggang sa mga materyales na gagamitin.

I was about to close my eyes when my doorbell rang. I didn’t expect any visitor this night. Sino naman kaya ito. Sinilip ko muna ang peep hole para echeck kung sino ang nasa labas.
“Oh anong ginagawa nito ngayon dito?” bulong ko sa sarili ko at pinagbuksan nan g pintuan si kuya.

“Hey princess. How are you?” kuya give me a hug and a kiss in the cheek after I open the door for him.

“Same as usual kuya. What’s bring you here?” dinala ko na siya sa sala at pinaupo. Dumiritso naman ako sa kusina para maikuha siya ng tubig. Masyado kasi siyang conscious sa mga iniinom nya at kinakain kaya tubig nalang ang binigay ko. Perks of being a doctor.

“Hmm I miss your sinigang na baboy. So please cook for me my princess.” Lambing na aniya na pinaliit pa ang mga mata.

“Tss. Good for you at nakapagrocery ako noong isang araw.” Inirapan ko siya at bumalik na sa kusina para ihanda na ang mga kailangan.

“So how’s the project you’re holding now?” sumunod pala siya sa akin at umupo sa counter bar.

“Well everything is quite good naman kuya.” Ani ko habang hinuhugasan ang karneng baboy at mga gulay.

“I see. So how’s the client?” he curiously ask.

Napaisip naman ako saglit kung ano bang isasagot ko. “Uh he’s okay.” Ayun lang ang tanging naiusal ko.

Hindi na muli pang nagsalita si kuya. Ilang saglit pa ay nagpaalam na muna siyang tatawagan niya muna ang girlfriend niya. Inasikaso ko na ang lulutuin. Mabuti na lang at hindi mahirap lutuin itong paborito ni kuya at nasanay na ako sa pagluluto nito kaya kahit hindi ako expert sa pagluluto ay kinakaya ko naman. Nagsaing narin ako.

“Hmmm! Smells good. Lalo akong  nagutom princess.” Pasinghot-singhot pa si kuya habang hinahanda ang pinggan at mga kubyertos.

“Haha bilis na diyan kuya at ng makakain na tayo.” Tawa-tawang ani ko dahil para siyang bata. May pa kiskis-kiskis pa siya ng mga palad ng inihain ko na sa harapan ang sinigang.

“Thank you princess!”

“Tss. Just eat kuya,”

“Oh bakit parang marami yata ang iniluto mo?” aniya habang nakaturo sa sinigang na baboy na hindi ko pa inihahain mula sa caserola.

“Uh that! I have these new neighbor three doors away here from my unit. I plan to give that.” Naalala ko kasi habang nagluluto si Hassi. I mean natanong ko kasi sa kanya noong Sabado kung dito rin ba siya sa building na ito nakatira and then he said na bagong lipat lang daw siya kaya ayon I decided to give him some welcoming food.

“My princess is so generous huh?” pang-aasar pa ni kuya.

“Yah!” sigaw ko at kunwaring sasapakin siya. Tinawanan niya lang ako at nagpatuloy na sa pagkain.

“Nakauwi na ba sila mom and dad kuya?”

“I guess they we’ll be home next week.” Tipid na aniya. Tss gutom na gutom ha!

Hindi na ako nagsalita pa at kumain na rin. Paminsan-minsan ay nag-aasaran pa kami ni kuya. Mas lamang nga ang asaran kesa sa seryosong usapan namin. Kuya and I were so close. Since nagkamulat ako sa mundong ito kuya is always there for me. He never stops making me feel how he loves me and how important I am. Kuya is such a sweet and caring brother. Minsan nga ay hindi pa naniniwala ang ibang kaibigan namin dahil wala daw sa itsura ni kuya. Zeonell Promethius Galla is my guy version. We almost have the same complexion. Kuya is a handsome guy kaya hindi na ako magtataka kung maraming babaeng handang maging pasyente basta siya lang ang maging doctor nila. But kuya only love one woman, Irela Thanien del Rio the famous model. Who would believe that the great Dr. Zeonell Promethius Galla is a diehard fan of his girlfriend. But even he has a girlfriend he never fails make time to me. “I always have time for you my princess.” Minsang sabi niya pa na iyan daw ang motto niya. Yes! I’m damn blessed to have a brother like kuya Zeo. Bukod kay Zyani ay isa si kuya sa mga taong pinagkakatiwalaan ko. After that incident that almost end my life, hindi na ako basta-bastang nagtitiwala. I only trusted few people at yun lang talagang close ko.

“Thank you for the dinner princess.” Ngiting aniya at binigyan ako ng yakap. “It’s already late. I have to go. Sleep early. I love you.” Pahabol niya pa at nagpaalam na.
“Yes kuya. Thank you for visiting. Take care. I love you.” I give him a quick kiss in the cheek and wave him goodbyes as I sent him to the door.

Hinanda ko na ang sinigang na ibibigay ko kay Hassi. Napatingin ako sa oras at quarter to nine na pala. Gising pa kaya siya? Napatingin ako sa hawak kong paperbag. Hindi naman maagang natutulog ang mga sundalo diba? Wala sa sarili kong tanong. At the end I choose to give it to him.

I press the doorbell button after I let a deep breath. It took few seconds before the door open. Shock is evident in Hassi’s face after he saw me standing in front of him. He opens his mouth as if he wanted to say anything but he chooses to shut it.

“U-uh good evening. Hmm I-I cooked a sinigang to kuya a-and here I wanna give y-you some.” Abot ko sa kanya ng paper bag. Why the fuck I’m stuttering?

Lumipad ang tingin niya sa paper bag na hawak ko. Itataas ko pa sana ulit ang kamay para iabot sa kanya ulit ito ng kusa niyang inabot ito. I gasp when I feel the sudden voltage of current that runs in me as he accidentally touch my pinkie finger. What the hell?

“Thank you.”  He said in a hoarse voice.

“No worries. So, I guess I need to go. Enjoy your dinner.” Dali-dali kong paalam at tumalikod agad. Ihahakbang ko na sana ang mga paa ko ng kusa itong tumigil dahil sa sinabi niya.

“I already ate my dinner but it’s not a problem. You cooked this so I’ll eat it Cazzaleira.” He uttered in a deep voice full of assurance.