Raindrops of Chance

Chapter 5

Dumating ang araw ng Sabado, maaga akong gumayak para sa aming pag-alis. We'll go to Amusement Park, that's my number one spot to go to. Ang last kong punta noon ay buhay pa si Itay.

"Gabriel, ingatan mo sana ang anak ko huh. Nag-iisa lang yan sa mundo,"

Pagkababa ko sa hagdan, ang sumalubong sa akin sa baba ay si Inay at Gabriel na nag-uusap sa sala. Hindi man lamang nila naramdaman ang presensya ko kaya't tumingin ako kay Gab.

He wore a black khaki shorts and a white polo shirt with a palm tree imprint near his heart. How it's perfectly define it's body perfectly. I looked down at my dress at napasinghap noong  malamang parehas kaming kulay ng damit.

"Czarina, hi. You look good with your dress."

"Hello, nice outfit. Thankyou," 

"I see. So let's go?," tanong niya. Tumango naman ako kaya't nagpaalam na kami.

Pagkasakay namin ay may naramdaman akong hiya, lalo na noong naramdaman ko ang braso niya na nakadikit sa akin. Hindi na lamang ako nagreact pa dahil sa bilis ng pagpapatakbo niya na waring may hinahabol siya.

"Ang bilis naman," mahinang saad ko ngunit narinig niya pa din pala.

"Oh, I'm sorry," saad niya at binagalan ng bahagya ang pagpapatakbo.

"No, it's okay."

"Ayos lang din naman. Nga pala, are you getting bored. Wait I'll turn the stereo on."

"Hindi na, matutulog nalang ako."

"Okay then. Sleepwell."

Nagising ako dahil sa may naramdaman akong nakakakiliting bagay sa aking pisngi. Agad kong iminulagat ang mata at nakasalubong ang kanyang mata habang ang kamay ay nakahamba ng  paghawi ng aking mga buhok sa mukha.

Napabaling naman siya sa labas at nakita ang paggalaw ng kanyang Adam's apple. Ako naman ay umayos nang upo at tiningnan ang nasa labas.

"Let's eat."

Pag-anyaya niya kaya't nagpunas muna ako ng mukha at bahagyang ngumiti sa kanyang itinuran. Siya naman ay kinuha ang susi sa manibela at sinarafo ang pinto.

"Alright then, wait," sabi ko atsaka ambang bubuksan ang pinto sa tabi ko.

"Ako ang gagawa niyan para sayo."

-----------------------------------

Two hours had passed and finally we reached our destination. Gaya ng ginawa niya kanina ay siya ang nagbukas ng pinto para sa akin.

"Omo! Great ang laki pala talaga nito. Did you find it amazing?," pagbaling ko sa kanya.

"Yeah...sort of."

Dito palang sa parking ay tanaw na ang naglalakihang rides pati ang mga sigaw ng tao. Habang ako ay manghang-mangha sa nakikita, hindi ko na pala namalayang wala na siya sa tabi ko.

"Teka, saan ba pumunta iyon?," mahina kong saad.

"Here, take these."

Agad kong nilingon kung sino ang nasa likuran ko, siya nga ito habang may dalang dalawang tea and fries.

"Ang bilis ah, di ko namalayang wala ka sa tabi ko," nagbibiro kong saad atsaka kinuha ang inaalok niya.