Raindrops of Chance

Chapter 2

"Bata anong pangalan mo?,"

Saglit na tingnan ko ang batang matab

Hindi ko naman ito pinansin atsaka nagpatuloy sa paglalaro

Dahil ang tanging alam ko lang ay hindi ako pwedeng makipaglaro dito. Ayon kay  Inay ay amo namin ito at baka mapagalitan ako.

"Now you look beautiful barbie," pagkausap ko sa manyika na hawak ko.

"You look cute and beautiful too," he said. Lumipat naman ako ng upuan at hindi pinansin ang kanyang presensya.

"Hey? Can you hear me? Whohoo," sabay wave pa nito. Ngunit iniwasan ko lamang ito.

"Gabriel what are doing there?,"

Sa postura pa lamang ay halata na ang otoridad nito, kahit naman ako ay bata pa maaga akong namulat sa ibang bagay. Hinigit nito ang kamay ng kanyang anak atsaka hinila ito papasok ng kanilang bahay.

Nang magising ako ay puro puti na ang aking nakikita. Ginala-gala ko pa ang aking paningin at napasapo sa noo ng mapako ang aking tingin sa gilid.

'Teka! Asan ako? Hindi namin ito bahay ah'

"Nay," paggising ko dito at hinawakan ang kanyang kamay. Ilang beses ko pang ginawa ito ngunit hindi siya magising.

"Ilang oras na ba akong nandito?," pagtatanong ko sa aking sarili. Ngunit ganoon na lamang ang aking pagkabigla ng may sumagot.

"Hindi oras Sab, kung hindi araw. Just so you know we're worried on you," seryoso nitong sagot.

Nagbaling ako ng tingin dito at halatang bakas ang pag-aalala, ako naman ay nakaramdam ng matinding kaba dahil dito. Siya ang unang taong bumihag ng puso ko at nagwasak din nito.
 
"Bata anong pangalan mo?," tanong ng batang medyo mataba. Hindi ko naman ito pinansin atsaka nagpatuloy sa paglalaro

Dahil ang tanging alam ko lang ay hindi ako pwedeng makipaglaro dito. Ayon kay  Inay ay amo namin ito at baka mapagalitan ako.

"Now you look beautiful barbie," pagkausap ko sa manyika na hawak ko.

"You look cute and beautiful too," he said. Lumipat naman ako ng upuan at hindi pinansin ang kanyang presensya.

"Hey? Can you hear me? Whohoo," sabay wave pa nito. Ngunit iniwasan ko lamang ito.

"Gabriel what are doing there?,"

Sa postura pa lamang ay halata na ang otoridad nito, kahit naman ako ay bata pa maaga akong namulat sa ibang bagay. Hinigit nito ang kamay ng kanyang anak atsaka hinila ito papasok ng kanilang bahay.

"Pretty please, good you're awake now. Are you okay?," tanong nito. Tumango-tango naman ako atsaka ngumiti.

Lumapit siya sa aking gawi at nilagay ang kanyang dala sa mesang nasa tabi ko. Pinagmasdan ko lamang siya sa kanyang ginagawa kaya't  may napapansin akong kulang sa kanyang pagdating. Tiningnan ko ang braso nito na tila ba nandoon pa din ang kapit noong babae.

"Where's your girlfriend?," tanong ko. Siya namang kunot-noo nito, natawa naman siya dahil siguro dito.

"Huh? Ahm yeah, she's at home. Minsan ay kasama ko siyang nagpupunta dito."

"I want to asked if how long I'm sleeping?," tanong ko. Nabanggit din kasi niya na araw na ang itinatagal ko.

"For about 96 hours and 10 minutes," napasinghap naman ako sa kanyang sinabi. Halatang binantayan ako nito, kaya't lihim akong napangiti.

Bagama't ilang taon na din akong nangungulila sa kanyang ngiti at lambing, ay tila wala iyong pagbabago kahit mayroon. Siguro ay may katiting na puwang pa din siya sa aking puso.

"Grabe," ani ko.

Inalok niya ako ng mga prutas kaya't pumayag ako. Bigla namang nagising si Inay, tumayo ito agad ng makita niya akong gising.

"Naku anak, kamusta ka na. May masakit ba sa iyo?," tanong nito. Bakas sa kanyang mukha  ang pag-alala, lately ko lang talaga narealize na worth it talaga ako.

"Ayos naman ako Inay pasensya na po at napatakbo ka dito ,si Zebby 'Nay kamusta na?," balik tanong ko dito. Bigla namang itong ngumiti na ikinapagtaka ko.

"Naku anak, false alarm lamang pala iyon dahil nakakuha ng pinakamataas na honor si Zebby!," galak nitong saad. Ako naman din ay natuwa dahil sa narinig, tunay nga itong magaling. Mana kay ate.

Ikinuwento niya sa akin ang nangyari, mga ilang minuto din ito. Hindi ko maiwasang mapangiti na nakikita ko siyang masaya sa sandaling ito. Maya maya lamang ay napunta ang kanyang atensyon sa kanyang likuran ng umubo ng kaunti si Gabriel.

"Sino ito, anak?," tanong ni Inay.

Hindi niya na ito nakilala pa dahil sa malaki na ang pinagbago ng kanyang alaga noon. Samantalang si Gabriel  naman ay nakikilala ko pa, dahil siguro sa aming pinagsamahan.

"Manang huwag ka naman pong  magbiro ng ganyan. Ako po ito si Gabriel," natutuwang saad nito ngunit agad ding napawi iyon ng hindi man lamang nagbago ang reaksyon ni Inay. Nag-aalinlangan naman akong ngumiti.

"Gabriel?," pag-uulit niya. Pagkatapos ay bumaling sa kausap.

"Nakuu pasensya ka na hijo, hindi talaga kita kilala."

"Hindi mo na ba talaga ako nakilala Manang?," umaasang saad niya kay Inay.

Gusto ko namang matawa sa kanyang reaksyon. Heto siya at animong binawian ng kendi, dikit na dikit kasi siya kay Inay noon.

Samantalang si Inay ay naguguluhan pa din kaya't tumingin ito ng makahuluguhan sa akin.

"Naku Inay, wala akong kinalaman diyan," pagbibiro ko dito. Maya maya lamang ay waring may kinang na sa kanyang mga mata, siguro ay natatandaan na nito.

"Ay nakuuuu! Isa lang ang kilala kong Gabriel, ang naging alaga ko noon na anak ni Margarette kaya lamang ay nasa Paris na ang mga ito. Matagal ko na nga na siyang gustong makita, sabi niya ay babalikan niya ako kapag nakapagtapos na siya. Itong anak ko na si Cza ay ka-batch niya,  ngayong nagtapos na ito ay hindi pa din umuwi si Gabriel," mahabang litanya ni Inay.

Lumapit si Gab ng bahagya kay Inay atsaka yinakap ito. Pinagmasdan ko lamang sila dahil gusto ko man na tumayo ay masakit pa din ang paa ko.

"Naku Manang, I arrived here few months ago. Wait, you didn't know?," humiwalay na ito sa yakap, si Inay naman nayon ay lalo pang nagtaka.

Nakasalubong ko ang kayumangging mata nito na animong nagtataka sa akin. Alam ko na talagang nakabalik na siya dahil nakita ko ito sa facebook. Sakto ay minessage din ako na nakabalik na siya. Na gusto niyang makita si Inay at hindi ako dahil may iba na siya.

"Ahm ano kasi Ma, dahil naging busy ako sa pagtratrabaho ay nakalimutan ko ng sabihin sa iyo," pag-aalinlangang ngiti ko. Tinaasan ako ni Gabriel kaya't napatango. "Lately ko lang natandaan, balak ko na sanang sabihin sa iyo ngayon kaso umalis ka naman," pagliligoy-ligoy ko pa.

Ngayon ay seryoso nang nakatingin sa akin itong lalaki na ito, napalunok naman ako at umubong bahagya.

"Teka! Teka, ano bang sinasabi niyong mga bata kayo?," tanong ni Inay.

"Kasi-," pinahinto ko siya sa pagsasalita at sumenyas na ako na lamang ang magsasabi. Nanatiling tikom naman ang kanyang bibig habang nakatingin kay Inay.

"Nay, siya po si Gabriel. Ang munting prinsipe niyo na anak ni Tita Margarette," ....... at secret lover ko few years ago.