Raindrops of Chance

Chapter 7

"Are you tired already?."

Makalipas ang ilang oras ay halos nasakyan na namin ang ibang rides. He does afraid of heights but he doesn't admitting it yet.

"Let's eat first," dagdag niya.

"Na naman?," pasigaw kong sagot. Natawa naman siya ng bahagya. Totoo naman kasi dahil kaunting yaya niya lang ay bumibigay na ako.

"Yes, why?," sarkastiko nitong saad.

"Tsk, look at my tummy. It does bump because of you jerk."

"Ahuh, look what I've done. Your tummy is cute anyway," pinalo ko naman siya dahil doon.

"Ay siya nga pala, kamusta na yung financé mo?," pag-iiba ko ng usapan.

Ngunit wala siyang sinagot sa akin bagkus ay tiningnan niya lamang ako.

"Sasagot ka ba o hindi?," pagsimangot ko.

"She's fine....fine as none. Let's ride the sky ranch now, the evening is approaching."

Tumango na lamang ako atsaka tumingala sa sky ranch, na mabagal ang pag-ikot. Sa bungad pa lamang ay makikita mo na ito, na mas lalong magpapasabik sa iyo. According to the others, these kind of moment is romantic. Yes I believed of that but is it possible, if he has a fiance already? 

"Come on Cza, you go first."

Evening is really that amazing. Nakalimutan namin na mayroon nga palabg firework display na magaganap. Nakatingin lamang ako sa watch monitor, na patuloy sa pagcount-down.

"Hey, are you bored now?," he said. Ito na ang muling pag-uusap namin buhat nang tinanong niya ang buhay ko noong naging fresh graduate ako kani-kanina lamang.

"Hindi naman, sa totoo lang na-eexcite ako sa fireworks display," may katotohanang saad ko.

"Nahahalata ko nga, I'm excited too."

Napasulyap naman ako sa kanyang gawi. Kaharap ko siya ngayon, isang two seat lamang kasi ito.

"Alam mo bang ang ganda ng fireworks para sa akin dahil kasing ganda ko?," tawa kong saad sa kanya ngunit waring hindi siya natinag.

"Cza."

"Yes?," sagot ko. Bakas sa mukha ang pagkaseryoso kaya't nawala ang atensyon ko sa labas.

Binigyan ko naman ng nakapagtatakang tingin ito ngunit yumuko lamang siya atsaka kinuha ang aking kamay.

"I have something to tell you, please listen first. I hope you'll oblige."

Kinakabahan ako sa kung anuman ang kanyang sasabihin ngunit sumang-ayon na lamang ako. He sighed before he even said his words.

"I'm sorry about our relationship few years ago because  I leave you in the air. We're just teenager that time and I was afraid on what will my parents gonna do if I didn't leave you. She discovered us...," he paused for a while, trying to prevent his feelings to flow.

"Go ahead. I'll just listen, after all we've made a mistake."

"Three minutes to go and together we'll watched the biggest event of the sky ranch," kahit malayo na kami sa baba ay naririnig ko pa ang host dahil sa katahimikan.