ᏰİᏒ ᏒİᎠᎠᏝᎬ ᎻİᏦᎯᎽᎬᏕİ

"İnsanlar her zaman acımasız."

Malesef oy verilmediği için oy sınırlamasını kaldırmak zorunda kaldım, bilginize😔

Merdivenlerden bir kat inmiştim ki bileğimden tutup beni çeken bir çift el koridora doğru savrulmama sebep oldu...

"Hey, bu biraz fazla oldu."

"Flora?"

Yere düşen kitaplarımı toplayıp kaşlarımı çatarak Flora'ya doğru döndüm. Doğrusu aniden bileğimden çekilip koridora yönlendirilmemin bahanesini merak etmiştim. Cevap arayan gözlerimi Flora'nın yüzüne diktim, o ise biraz dalmış olmalıydı ki birden irkilip gözlerini yerden kaldırdı.

"Linda, açık konuşacağım. Hestia sana herhangi bir şey anlattı mı?"

"Bunu bana neden soruyorsun?"

"Bilmiyorum. Sadece aklıma Hestia'nın sana bir şeyler anlatmış olabileceği ihtimali geldi. Benden sonra ona en yakın sen varsın sonuçta, yanlış mıyım?"

Gözlerimi yere indirdim. Ne yapmalıydım? Yalan söyleyerek Hestia'ya verdiğim sözü tutmalı mıydım yoksa Flora'yı bu durumdan haberdar mı etmeliydim? Ben ikilemde kalırken Flora sabırsızlanmış, sesini daha sert bir tonda çıkarmıştı.

"Sana bir şey söyledi mi dedim Linda?"

Vurgulanarak bir kez daha sorulan soruya yine cevap veremedim, ne diyeceğimi bilmiyordum. Flora sinirlendiğini belli ederek hızlı bir şekilde konuşmaya başladı.

"Bak, bir şeyler bildiğin belli. Lütfen söyle Linda. Senden rica ediyorum çünkü seninle de aramın bozulmasına hiç niyetim yok. Hestia benim kardeşimden de ötesi ve bunu bildiğinden eminim. Ne olduğunu bana anlatmıyor, nedenini ben de bilmiyorum. Fakat senin kadar benim de bilmeye hakkım var bunu unutma. Şimdi uzatma lütfen."

"Hestia'ya söz verdim Flora, gerçekten çok üzgünüm ama bunu bizzat ona sorman gerekecek."

Flora'nın önünden geçip merdivenlere doğru yürüdüm. Ama bileğim daha deminkinden çok daha sert bir şekilde çekildi ve bu sefer gerçekten canım yanmıştı. Bu kız artık sinirlerimi bozmaya başlamıştı, biri ona sınırlarını hatırlatmalıydı.

"Ne yaptığını zannediyorsun sen?"

"Yeterince açık konuşmadığımı düşünüyorum. Eğer söz konusu Hestia ise her şeyi yaparım, bunu unutma Linda."

Gerçekten de Flora'ya söylemeli miydim? Düşününce her ne kadar yaptığı şey hoş olmasa da ona hak vermiştim. Sonuçta konu annesi ve babası değil miydi? Hestia bir hata yapmıştı, evet. Fakat bu onun yaptığı ilk hata olamazdı ve eminim ki Flora da onu affedecekti. Bir yanım Hestia'ya verdiğim sözü hatırlatırken diğer yanım Flora'ya her şeyi anlatmamı söylüyordu.

Tekrar bakışlarımı yüzüne odakladığımda bana dolmuş gözleriyle bakıyordu ve ben yine anlık bir cesaretle ağzımdan dökülen sözcüklere engel olamadım.

"Hestia'nın günlüğü Pansy'deymiş."

Flora büyüyen gözleriyle yavaşça ve duraklayarak cümlemi devam ettirdi.

"...ve Hestia günlüğüne sürekli bir şeyler yazar. Ama bana hiçbir zaman okutmaz. Ne yazıyormuş ki onun içinde de bu kadar sorun etmiş?"

Flora muhtemelen tüm bu olanların ona değil bana anlatılmasını hâlâ sindirememişti. Yüzünde oluşan küçük kıskançlık belirtileriyle bana baktı.

"Bilmiyorum ama annen ve babanın hayatını tehlikeye atacağını söylüyor. Bir ölüm yiyenin eline geçmemesi gereken şeyler."

Flora başta bir şey söyleyecek gibi oldu, daha sonra ise ne yapacağını bilemez bir şekilde etrafına bakındı. Aniden öne atılınca bu sefer ben bileğinden çektim, yaşadığı duygu karmaşası değişik bir tepki vermesine sebep oldu.