you missed ☯ spideypool

cheeseburger! okay, cheeseburger.

Kan kaybından öleceğimin telaşını yapan Gwen beni hızla revire götürmek için çekiştirmeye başladığında telefonumu ve çantamı almak için uğraşıyordum. Tam anlamıyla beni sürüklemeye başladığında Harry'ye bağırdım.

"TELEFONUMA İYİ BAK GÜN IŞIĞIM EĞER ÖLÜRSEM İÇİNDEKİ HER ŞEYİ YOK ET!"

"Lan ne drama yaptın amına koyayım."

"Her şeyi-" Gwen beni bir kez daha çekiştirdiğinde kendimi bıraktım ve Gwen beni tamamen yerde sürüklemeye başladı. Elimi kaldırıp baktığımda kolumun aşağısının kana bulandığını gördüm ve küfrederek kalktım. Gwenle beraber revire koşmaya başladık.

Kayarak kendimi durdurduğumda kapının kulpunu tekme atarak açtım ve içeri daldım.

"Çocuklar sakin olun."

"KAN KAYBINDAN ÖLECEĞİM BE NE SAKİNİ!"

"Tamam, tamam şuraya geç."

Hemşirenin gösterdiği yere gitmek için adım atmıştım ancak başımın döndüğünü ve gözümün karardığını fark ettim.

Hayat 🤝 Benimle taşak geçmek

"Ananı sikeyi-" Ve, bayılmıştım. Yine.

∆

"Fazla kan kaybetmiş ancak şu an sorun yok. Dikiş atıldı ve şu an uyuyor."

"He uyuyorum şu an aynen." Yanlarına gelip dikişli elimi babamın omzuna koydum ve ona yaslandım. "Sakinleştiricinin etkisi bende kısa sürüyor. Tabii süper askerleri bayıltacak seviyede değilse."

"Süper asker de ne?"

Sağlam olan sol elimi alnıma vurdum ve gözlerimi devirdim.

"Acıyor mu?" Pepper'ın yumuşak çıkan sesine karşı gülümsedim.

"Meh, şöyle böyle." Doktora döndüm. "Dikişler ne zaman çıkar? Eve ne zaman gidebilirim? Piyano çalabilecek miyim?"

"Dikişler bir haftaya çıkar. Uyanık olduğuna göre ve şu an karşımda rahatça dikildiğine göre birazdan çıkarsın. Ve piyano çalabilirsin, sanırım."

"İyi lan önceden çalamıyordum."

Babam gülmemek için kendini sıktı. E ben de sıktım çünkü gülersem kendimi yere atardım ve şanssızlığıma dikişlerim patlardı.

"Kalem tutmak için kendini zorlama. İyileşmesi için zaman ver." Doktor gülümsediğinde Pepper ona teşekkür etti. Ben onların yanına zaten üstümü değiştirip gelmiştim ama doktor sanırım bunu fark etmemişti.

"Çıkış işlemlerini başlatın da eve gideyim ben. Sıkıldım."

"Maksimum on dakikadır falan uyanıksın Pete. Neyin sıkılması?"

"Yaklaşık yarım saat oldu ve ben hızlı sıkılırım unuttun mu? Bir ay önce şirketi devralmak için sana yalvarıyordum, bir saat sonra sıkılmıştım bile."

"Bak ben dahiyim. Böyle dünya üzerinde tanıyabileceğin en zeki adam falanım ama senin düşünce yapına gram anlam veremiyorum. O kafanda ne dönüyor amına koyayım?"

"Açıklayım mı, bak açıklarım beynin erir."

Babam benden birkaç adım uzaklaştı ve bağırdı. "BEYNİMDEN UZAK DUR SENİ KÜÇÜK ÖRÜMCEK BOZUNTUSU!"

"Örümcek bozuntusu?"

"Evet örümcek bozuntusu."

"Ben de seni anlamıyorum amına koyayım."