I'm Inlove With A Psychopath

CHAPTER 4

Marga heard a bird chirping sound. She slowly opened her eyes when she realized she's blind folded! No way! Where Am I? Sinubukan ng dalagang gumalaw ngunit napansin niyang nakatali ang kamay at paa niya.

Ilang ulit inisip ng dalaga kung anong nangyari at nasa kung ano siya, She can't see because of the blindfold. Where the hell is she?! Paano siya-- Then realization hits her. It's the man named Luther!

Posibleng siya ang nagdala sakanya rito! Siya lang naman ang huli nitong kasama! She remembered, The Masquerade Ball, The guy who tried to harrass her, The man named Luther who helped her and he put a handker chief  on her nose and mouth and then boom! She wakes up in this place where she doesn't even know.

"H-Hello?! May tao ba riyan? Magsalita ka! Help me!" Sigaw ng dalaga, But It seems like no one will hear her screams. Sisifaw pa sana siya ng may narinig siyang mga yabag, Kinakabahan siyang umusog papaurong sa corner ng nasisigurado niyang isang kwarto at niyakap ang sarili.

And then she heard a door open. Naiiyak niyang niyakap ang sarili niya, She's scared. Ni hindi niya kilala ang nagdala sakanya rito, Ni hindi niya alam kung anong kailangan nito. "You're awake." It's not an question, It's a statement.

T-That baritone voice, She's so sure that It's from the guy who helped her last night. Umangat siya ng tingin ngunit wala rin naman siyang makita. Nakarinig siya ng yabag papalapit sakanya kaya agad niyang pinigilan ang lalaki.

"N-No! N-No! Please! D-Don't come near me." Nakahinga ng maluwag ang dalaga ng marinig na tumigil ito sa paglalakad. "W-Where am I?" Nanginginig na tanong niya rito.

Nagulat ang dalaga ng makaramdam siya ng presensya sa harapan niya, Nakikita niya rin na gumagalaw ito. Luther hold her chin and force her to look at his side. "You're so beautiful, I would love to take that blindfold off, But not now. " Nanginginig siya habang hinahawakan ng lalaki ang panga niya.

Nagpumiglas siya ngunit nakaramdam nalang siya ng mga haplos sa mukha niya. Natatakot siya, Sobra. Ano bang klaseng tao ang lalaking ito? Anong gagawin nito sakanya. "Nasan ako?! Bakit mo ako dinala rito?! Please! Let me g--" The guy shouted at her making her stop.

"No! You are mine, Sweetie. You are mine alone, Marga." Nakaramdam ang dalaga ng pagka disgusto ng tawagin siya nito sa pangalan niya. Nangilabot siya ng lumapit ang mukha ng binata sa mukha niya. Pilit niyang tinutulak ang lalaki at umuurong ang mukha nito ngunit hinawakan lang ng binata ang mga kamay niya at nagpatuloy.

Akala ni Marga kung anong gagawin nito. Nakaramdam nalang siya ng paglapat ng labi nito sa kanyang noo. Nagulat siya sa ginawa nito. "B-Bakit mo ginagawa ito, Luther?" Ramdam niya ang pagngiti ng binata dahil nakalapat parin ang mga labi nito sa noo niya.

"Hmm, My name sounds beautiful when you say it, Sweetie." Naiirita niya itong tinulak. "Pwede bang wag mo akong tawaging sweetie?! Atsaka ang tanong ko bakit ako nandidito?" Oo natatakot siya, Ngunit walang mangyayari sakanya kung hahayaan niyang lamunin siya ng takot niya.

She won't let herself drown by her fears. Not in a chance. Ngunit hindi naman siya pinansin ng binata at tuloy padin ang pagtawag nitong sweetie sa dalaga. "Hmm, Too much questions, Sweetie. You have to rest." Hindi niya pinansin ang binata at nagtanong muli.

"Please, Sabihin mo na kung nasan ako, Bakit ako nandidito at anong kailangan mo sakin?! Please. Please, I'll do everything, Pakawalan mo lang ako." Halata ang pagmamakaawa sa boses ng dilag. Bumuntong hininga ang binata.

"No, You'll staying here with me. I've waited so much for this chance to come. So you're not going anywhere." Napaluha siya, Hindi siya papayag! No way! Please. "Ano bang kailangan mo sa akin?!" Gumaragal ang boses ni Marga.