I'm Inlove With A Psychopath

CHAPTER 5

Hindi alam ni Marga kung ilang araw na siya rito, Time passed. Ni hindi malaman ng dalaga kung kelan bumababa ang araw at kelan iti sumisikat. She's here in the room, Empty room. Filled with cockroaches and rats.

She's scared, Pero hindi niya ito ikamamatay. Ilang araw narin niyang iniisip kung papaano siya makakatakas, Isa lang ang paraan na naiisip ng dalaga. Isang paraan na hindi niya sigurado kung saan hahantong.

Isang desisyon na dapat niyang pagisipang mabuti, Kung ano man ang natutunan niya sa larangan ng showbiz. Yun ay ang pag pepeke ng nararamdaman, Ng attitude. Ng ugali. She perfect the art of lying. She mastered the art of lying and hiding her real emotions. She always put masks infron of medias.

That' why, This is nothing to her. Piece of cake. Isa lang ang naiisip ng dalaga, Ay yun ay ang paniwalaain ang binata na ito'y kaya niyang magustuhan. Kailangang mapalagay ang loob ng binata sakanya, And with that. She can finally wish on him to set her free. She'll be able to escape from this place.

Hindi naman siya nagugutom dahil palagi namang dumarating ang lalaki para bigyan sita ng pagkain, Madalas siya nitong sinusubuan dahil hindi nito tinatanggal ang kadena na nasa kamay niya. Nakikita niya ang marka ng kadena sa kamay niya, Mabaho narin siya. She haven't taking a bath for she thinks, Three days row?

Sa twing dadalaw kasi ang binata ay palaging pare parehas ang oras ng pag punta nito, So she assume It's Morning, Aftednoon and evening. Tama ang sinabi ng lalaki nung nakaraan, She won't be able to escape. There's too many CCTV cameras here, Every angles. They are detailed.

Hindi na niya alam ang aggawin niya kaya naisip niya ito, Wala rin naman siyang magagawa. Natatakot siya na baka hindi maniwala ang lalaki sakanya, But there's one way to find out. Napabalikwas siya ng bangon ng bumukas ang pintuan ng kwarto na kinalalagyan niya.

She can see Luther clearly, She's not wearing a blindfold anymore. Napangiwi sita ng makitang nakamaskara nanaman ang binata, Never tinanggal ng binata ang maskara nito. Kapareho ng masakara na suot niya noong gabing iyon, She shouldn't have let this guy in her room.

That's a big mistake. Tumikhim si Luther at linapitan siya. "How are you, Sweetie? Are you alright? Did I hurt you? I'm so sorry, This is the only way I know." Paliwanag nito, Luther cupped her face. Somehow, Nakaramdam siya ng lambot sa puso niya.

How can this guy be so caring? Kahit na kinadena siya nito, Hindi niya magawang magalit sa binata. She don't know why, But It wasn't right to chain her! Lihim siyang tumikhim at tinitigan ang binata ng merong kalmado at malumanay na tingin.

"I'm fine, It's okay. " Nagulat ang binata sa inasal ng dalaga, Luther was used on Marga being too unsensitive, Hard as rock. She's always shouting at him. Natulala ang binata sakanya. "U-Uhm, Did I heard you used soft tone?" Mahinang tumawa ang dalaga.

Tumango siya ng marahan at ngumiti sa binata. "Yeah, I'm tired of shouting. You should be thankful." Natatawang sabi niya, No, Ofcourse! I'm not just tired of shouting. I have plans. Napangiti saglit ang binata bago siya binigyan ng mapaghinalang tingin.

"Are you trying to fool me?" Nako! Simula palang bisto na siya, So, She haven't perfected the art of lying? Huh. Agad siyang umiling. "I don't know, Paniwalaan mo kung anong gusto mo." Baliwalang sabi niya sa binata, Napangiti siya ng makitang medyo napaisip si Luther.

She's good, After all. "Are you hungry? Are you okay? Shit!-- Look at your wrists! " Napatulala siya kay Luther ng may kinuha ito sa bulsa at agad na tinanggal ang kadena sa kamay niya. Then Luther sit in front of her and reached his handkerchief from his pocket and put it on her wrists.