Niewinność {} Severus Snape

4. Dzieciństwo

     Nadszedł dzień powrotu uczniów do Hogwartu. Niektórzy bali się co zastaną za murami przez wstrząsający rok. Inni cieszyli się, że już wszystko wraca do normy.

     Susana nie rozmawiała z Snape' em na temat zaistniałej sytuacji w łóżku. Mężczyzna samotnie czerpał przyjemność z zbliżenia. Kobieta jednak nie mogła tego uczynić, ponieważ cały czas zastanawiała się co to było.

- Mróżko!- krzyknął Severus wychodząc z łazienki.

- Tak Panie.- przed czarnowłosym pojawiła się skrzatka, która się nisko skłoniła.

- Dwa śniadania.- burknął i usiadł za biurkiem.

- Oczyw...

- A my się nie znamy.- do uszu skrzata dobiegł melodyjny głos.

- Dzień dobry, Pani.- skłoniła się ponownie do czarnowłosej.

- A po co te ceregiele?- uklękła przy skrzatce.- Mów mi Susana.- kobieta wyciągnęła do niej dłoń. Mróżka niepewnie spojrzała na swojego Pana, który lekko skinął głową. Skrzat uścisnął kobiecie dłoń i znikną.

- To jest skrzat.- burknął Snape przeglądając papiery.

- Ale też należy mu się szacunek.- odparła i zaczęła czesać mokre włosy.

- Mam nadzieje, że nie idziesz tak ubrana...- uniósł brew i spojrzał na jej za duże ubrania.

- Oczywiście, że nie.- zaśmiała się, a w tym czasie Mróżka postawiła przed nią tacę z jedzeniem. Kiedy skrzat ustawił śniadania zniknął. Kobieta przed zjedzeniem wypiła eliksir, który przykuł uwagę mężczyzny.- Nie martw się to nie trucizna.- zaśmiała się i upiła soku z dyni.

- Czasem zastanawiam się jak ty żyłaś. Nie miałaś przecież na kim się wyżywać codziennie.- spojrzał na nią kontem oka i sam zajął się śniadaniem.

- Znajomi z pracy nie narzekali.- uśmiechnęła się i zatopiła zęby w grzance.

***

     Severus ruszył sam do wielkiej sali. Chcąc nie chcąc nie mógł sunąć tak szybko. Powolnym krokiem wszedł do sali i zobaczył, że nauczyciele zaczynają zajmować swoje miejsca.

- Severusie! Jak dobrze, że żyjesz.- ucieszył się Flitwik. Wiele jednak nauczycieli nie wiedziało, że mężczyzna przeżył wojnę.

- Również się ... że tu jestem.- uciął słowo i usiadł na swoim miejscu, przy którym było jeszcze jedno wolne.

- Psorze dobrze, że Pan jest.- uśmiechnął się Hagrid i skinął głową do czarnowłosego.

     Snape zastanawiał się dlaczego nagle wszyscy są mili. Przecież parę miesięcy temu zamordowaliby go. Może tak odkupują swoje złe myśli?

- Witaj kochanie!- powiedziała radośnie McGonagall ściskając czarnowłosą magomadyczkę.

     Severus przez chwile zastanawiał się czy to ta sama Susana. Włosy idealnie ułożone. Suknia z błękitnego materiału, która pokazywała jej idealne kształty. Duży i wycięty w trójkąt dekolt ukazywał zarys pomiędzy piersiami. Widać było, że kobieta nie ma stanika. Długi materiał był rozcięty z jednej strony i gdy stała widać było jej zgrabną nogę przy której miała czarną pochwę na różdżkę. Wyglądała pięknie i nie przypominała siebie. Minerwa podeszła z nią do stołu.

- Susanita!- krzyknął olbrzym i wstał z krzesła. Uściskał kobietę, która nie miała gruntu pod nogami.

- Hagridzie... udusisz ją.- zaśmiała się Minerwa, a gajowy postawił Susan na ziemi.