PSYCHOLOGIA

Psychologia kliniczna

Psychologia kliniczna to dziedzina psychologii, w kręgu zainteresowań której leży przede wszystkim psychika człowieka chorego oraz mechanizmy, które są związane z powstawaniem chorób i to, jak różne choroby wpływają na funkcjonowanie umysłu.

Psychologia kliniczna to jedna ze specjalności, którą wybrać mogą osoby studiujące psychologię. Za moment, w którym wyodrębniła się w ogóle psychologia kliniczna, uznawana jest końcówka XIX wieku – to wtedy właśnie, dokładnie w 1896 roku, Lightner Witmer otworzył w Filadelfii pierwszą klinikę psychologiczną.

Od tamtego czasu ta właśnie dziedzina psychologii wciąż się rozwijała – obecnie psychologa klinicznego spotkamy nie tylko w miejscu, w którym najbardziej byśmy się tego spodziewali, czyli w szpitalu psychiatrycznym, ale i na oddziałach internistycznych czy onkologicznych.

Czym się zajmuje psychologia kliniczna?

W kręgu zainteresowań psychologii klinicznej znajdują się przede wszystkim związki pomiędzy różnymi ludzkimi schorzeniami i ich oddziaływaniem na psychikę człowieka. Dość oczywiste jest powiązanie psychologii klinicznej z psychiatrią i zaliczanymi do niej chorobami i zaburzeniami psychicznymi.

Psychopatologia oraz przyczyny takowych problemów oczywiście znajdują się wśród zagadnień analizowanych przez psychologów klinicznych, aczkolwiek nie jest to jedyne problematyka, którą interesują się tego rodzaju specjaliści. 
Psychologia kliniczna gości jednak nie tylko w szpitalach, ale i w innych placówkach – m.in. w ośrodkach różnych interwencji kryzysowych. W kręgu zainteresowań tej dziedziny znajduje się bowiem również i funkcjonowanie ludzkiego umysłu w sytuacjach, które go po prostu przerastają.

Na czym polega praca psychologa klinicznego?

Powinności, które stawiane są przed psychologiem klinicznym, zasadniczo zależne są od miejsca pracy danego specjalisty. Psychologia kliniczna w szpitalach skupia się na wspieraniu pacjentów – i to nie tylko tych, u których istnieje podejrzenie występowania u nich jakichś zaburzeń psychicznych.

W trakcie hospitalizacji pacjentowi może zostać przecież postawione rozpoznanie nowej choroby, która nierzadko będzie mu już towarzyszyła do końca życia. Nie musi to być nawet jednostka związana z bezpośrednim zagrożeniem życia lub problem, który może skrócić czas jego trwania – ogólnie rzec ujmując dowolna choroba, która ma charakter przewlekły, może po jej rozpoznaniu prowadzić do pojawienia się kryzysu psychicznego.

Tutaj pojawia się właśnie główne zadanie psychologów klinicznych. Otóż ich podstawową powinnością jest wspieranie pacjentów – wyjaśnianie im tego, że choroba może wywierać niekorzystny wpływ na ich psychikę, ale i podawanie sposobów na to, aby zapobiegać przejściu drobnych odchyleń w poważniejsze zaburzenia. To właśnie psycholog kliniczny ma mieć czas na rozmowę z pacjentem, na wysłuchanie jego obaw i trosk.
N

ierzadko psycholodzy kliniczni zajmują się prowadzeniem oddziaływań terapeutycznych – do tego jednak celu specjaliści z tej dziedziny muszą nabyć specjalistycznych uprawnień. Czasami psycholodzy kliniczni nie tylko rozmawiają z pacjentami, ale i dokonują oni dokładnej oceny psychologicznej ich stanu, do czego mogą oni wykorzystywać specjalistyczne testy psychologiczne.

Jak zostać psychologiem klinicznym?

Osoba, która planuje pracować jako psycholog kliniczny, musi zdecydować się na studiowanie na kierunku psychologia, a oprócz tego wybrać jedną z dostępnych specjalności, czyli właśnie psychologię kliniczną. Po ukończeniu tych studiów możliwe jest już podjęcie pracy w wymarzonym zawodzie.

Co odróżnia psychologa klinicznego od innych specjalistów od ochrony zdrowia psychicznego?

Psycholog kliniczny może mieć wpływ na przebieg leczenia pacjenta, aczkolwiek w ograniczony sposób. Specjaliści tej dziedziny mogą przeprowadzać u pacjentów oddziaływanie psychologiczno-terapeutyczne (np. jakąś formę terapii), aczkolwiek nie mogą oni już decydować np. o leczeniu farmakologicznym – to już pozostaje w gestii lekarzy.