One-Shot Stories (Compilation)

6th Story

"Her Name Is Clarisse"

---

Let me tell and describe to you the girl that I admire the most. I have no guts of telling her what I truly feel because I am too shy. I mean, she has everything. She is almost close to perfect. She is that dream and ideal girl that every man wishes for.

She is not that tall but she has fair skin and cute little brown eyes that makes her look glowing, her perfect jawline and collarbones that marks her asset, her sweet and innocent smile, her straight and black hair, and her kind attitude that makes people adore her.

Ako yung tipong "hanggang tingin lang mula sa malayo" sa mala dyosa niyang kagandahan. If only I have the confidence to confess to her--- or even just to talk to her for a day, pero iniisip ko pa lang gawin iyon ay napapaback out na ako. Para akong notebook na tumitiklop pagdating sa kanya. Talagang wala lang akong lakas ng loob na kausapin siya or lumapit man lang sa kanya.

Torpe na kung torpe pero I just can't. Halos 3 years ko na siyang nagugustuhan. 3 years ko na siyang ninanais ng hindi niya alam. Noong time na iyon ay may kasintahan pa siya kaya dapat ko talagang itago ang aking nararamdaman para sa kanya. Pero now that she's single, parang nabubuhayan ako ng loob. I know na sobrang konti lang ng chance ko sa kanya o baka wala nga akong chance eh, pero damn hindi ko maiwasang hindi siya pangarapin na maging akin.

Handa akong masaktan dahil simula ng nag assume ako na maging akin siya, alam ko na masasaktan talaga ako. Madaming pumoporma sa kanya at talagang walang wala ako sa mga iyon. I hate it. I hate how I lose my confidence when it comes to her. Pinapangarap ko pa lang siya pero siya na ang kahinaan ko. Sobra na talaga akong tinamaan.

Hangad ko na sana makausap ko man lang siya. Kahit isang beses lang o kahit mabilis lang. Gusto kong maramdaman ang mga titig niya, gusto ko marinig kung paano siya tumawa dahil sa akin, at gusto kong masilayan ang mukha niya ng malapitan. Yun bang hindi ko siya titignan mula sa malayo, yun bang sana maabot ko naman siya.

"Yow!" Agad kong sinara ang notebook ko at tumigil sa pagsusulat ng biglang tumambad sa harap ko si James, ang pinsan ko.

"Ano yan ha? Nagsusulat ka na naman ba ng chessy love letters? Nakakabakla yan legit." Dagdag pa niya.

Unlike me, James is very outgoing kaya marami siyang kaibigan. He is my cousin.

Agad kong tinago ang notebook ko.

"No, uhm homework lang." I denied. Alam kong aasarin lang niya ako pagsinabi kong I am writing these cheesy loveletters or essay or whatever they call it. Hindi kasi ako yung tipo ng tao na mahilig magshare o magkwento sa iba tungkol sa babaeng matagal ko ng gusto. It's not that I am not proud of her, it's just that I am afraid to tell everyone about her kung ako mismo ay hindi nga makaconfess sa kanya.

"Sus. Mamaya na yan. May sasabihin sana ako sayo." Tinabihan niya ako at inakbayan. Since elementary ako ay kasa-kasama ko na talaga si James. My both parents are working abroad kaya sa bahay ako nina Tita Margaret nakatira, which is James' mother. Para na talaga kaming magkapatid ni James. I treat him as my older brother.

"I have this girl kasi na natitipuhan na." Napatingin ako sa kanya. I can see the sparkle in his eyes. I know James too well. I know how he is serious about these things. Pag sinabi niyang may nagugustuhan siya, he really meant it.

"I am planning to confess to her. I want everybody to know na siya ang gusto ko. Damn man! Sobra na akong tinamaan." Napayuko ito at napangiti.

"Who's this lucky girl? First time kang nagkaganyan dahil sa isang babae ah." Biro ko.

"Bro, ibang iba kasi siya. Para siyang anghel na bumagsak sa lupa at nakatadhana sa akin." Napatawa ako ng malakas dahil sa sinabi niya. Seryoso siyang napatingin sa akin. As in naka poker face, pft.