Udyr sıradan bir insandan çok daha fazlasıdır; dört ilksel hayvan ruhunun bedeninde buluştuğu kişidir o. Udyr bu ruhların hayvansı yönleriyle bir olunca, özel güçlerinden yararlanabilir: Kaplan ona hız ve atılganlık, kaplumbağa dayanıklılık, ayı güç, anka ise sonsuz ateşini verir. Onların güçlerinin birleşiminde Udyr, doğal düzeni bozmak isteyen herkese karşı koyabilir.
Freljord’da, o vahşi toprakların olağan düzeninin dışında yaşayan bir kast vardır. Bunlara Ruh Gezgini denir. Doğal hayatın koruyucusudurlar. Her kuşakta bir kez, ayın kızıl olduğu gece bir çocuk doğar. Çocuğun, ruhlarla insanların dünyası arasında yaşadığı söylenir. Bu çocuk, şamanlık geleneğini devam ettirmek için Ruh Gezgini’ne getirilir. Udyr böyle bir çocuktu. Atalarının dilini öğrenmeden önce, tundra kurtlarının ulumalarını anlamayı öğrenmişti. Ruh Gezgini sayesinde bir gün ruhların seslerini de duyup anlamayı öğrenecek, doğanın dengesini gözetecekti. Ruh Gezgini Udyr’e sık sık; Freljord’un ruhları bilinmeyen bir nedenden gitgide huzursuzlanmaya başladığı için, kendisinden öncekiler tarafından sınanacağını anlatırdı.
Huzursuzluğun nedenini, kışın ortasında anladılar. Adı ancak korku dolu fısıltılarla anılan korkunç bir varlık, Udyr’le Ruh Gezgini’nin üstüne çullandı: Buz Cadısı. Çocuğun, cadının kötü büyülerine kolayca yenileceğini bilen ruh gezgini, onu Buz Cadısı’nın saldırısından canı pahasına korudu. Kederden harap olan Udyr öfkeyle ulurken, Freljord’un da onunla beraber uluduğunu hissetti. Çocuk o an ruhların ilksel doğasıyla bütünleşti ve kendisi de bir hayvan oldu. İçi ruhların dizginlenmemiş gücüyle dolup taşan Udyr’in kükremesi dağların zirvelerini sarsarak çok büyük bir çığ düşmesine neden oldu. Udyr karı kazıp dışarı çıkabildiğinde, Buz Cadısı’ndan iz bile kalmamıştı.
Kabileler yıllar içinde, kuzeydeki vahşinin bölgesine girmemeyi öğrendiler. Sonra bir gün, Udyr korkusuz bir yabancının kokusunu aldı. Bölgesine izinsiz giren bu kişiyi kovalamaya karar vererek ona defalarca saldırdı, fakat yabancı her seferinde onu kolaylıkla savuşturdu. Yorulan ve yenilen Udyr, içindeki saldırganlığın azaldığını hissetti. Yıllardır kullanmadığı sözcükleri hatırlayıp, yabancıya zar zor “Kimsin?” dedi. Lee Sin, Ruh Gezgini’nin rehberliğinden yararlanmaya gelmiş, ama onun yerine yolunu kaybetmiş bir adam bulmuştu. Kör Keşiş, Udyr’e doğru yolu bulduracağına söz vererek onu bir manastıra yönlendirdi. Bu manastırın; büyük güç ve bilgelik sahibi dört ruh tarafından korunduğu söylenirdi. Udyr orada uyumu öğrenecekti.
Lee Sin, Udyr'i doğduğu yerle taban tabana zıt topraklara götürdü. Orada, Ionia'da yaşayanların yaşamını hayatta kalma yönlendiren tek şey, hayatta kalma güdüsü değildi. Udyr, hayatında ilk kez etrafını saran ruhlarla barışık olduğunu, insanların yanında rahat ettiğini hissetti. Keşişlerin arasında geçirdiği zaman, ona içgüdülerine hakim olmayı öğretirken, kadim tapınaktaki ruhlarla yaptığı meditasyonlar, onu bilgeliğe ulaştırdı. Udyr böylece yeni Ruh Gezgini olduğu gerçeğiyle barıştı.
Udyr, Ionia'lılara çok şey borçluydu. Bu borcu ödemesi asla istenmedi; ama o, günün birinde bunu misliyle ödedi. Noxus ordusu işgale geldiğinde, barışçıl Ionialılara zulmeden askerlere karşı eli kolu bağlı durmadı; dişlerini göstermeyi de unutmamıştı. Udyr, köşeye sıkışmış bir hayvanın tüm vahşiliğiyle Noxus askerlerinin üzerine atılarak, işgalci güçlere yabandan korkmayı öğretti. Ağaçlardan sıçrayarak, pençeleriyle Noxus'luları paramparça etti; nehir kıyısında, bir sel gibi hepsini silip süpürdü; tarlalarda ise, düşmanı alevler içinde bıraktı. Noxus'lular kuyruklarını bacaklarının arasına kıstırıp kaçana kadar Udyr'in öfkesi geçmedi.
Barış, Ionia'ya tekrar hakim oldu; ama Udyr hâlâ huzursuzdu. Freljord'un ruhları onu çağırıyor, buzdan çıkacak kötülüğü haber veriyordu. Udyr, Buz Cadısı'nın oluşturduğu tehlikenin farkına vardı: Cadı, yakında diyarı saracak daha büyük bir karanlığın sözcüsüydü. Tapınağın güçlü ruhlarıyla donanmış olan Udyr, Freljord'a döndü. Dengesini bozmak isteyen her şeye karşı, doğayı koruyacaktı.
''Doğanın isteklerini ben gerçekleştiririm.''
-- Udyr
