Papatya'm, [YiZhan ✓]

25| dudaklarım, usulca dudaklarına yerleşti.

Yaratıcı dualarımı kabul etmiş olmalı bugün; boşluğun içinde seni gördüğümü sandım.

Evrendeki bütün yıldızlardan daha parlak olan ruhun, karanlığın içinde bir siluet olarak duruyordu..

Çaresiz gözlerin sanki birini arıyordu.

Sana ulaşabilmek, seninle iletişim kurabilmek için öyle zorladım ki kendimi!

Hemen uzandım, tuttum ellerini.

Yemin ederim, senden ayrıldığımdan beri; yüzüm böyle gülmemişti.

Gözyaşlarımın yanaklarımı ıslattıklarını hissettim fakat hiçbir yaşı silmedim; ellerimi senden ayırmak istemedim çünkü.

Bir şeyler söylemeye çalıştın fakat sesin yok oluyordu. O an ruhunun burada bir ziyaretçi olarak bulunduğunu; birazdan gideceğini anladım.

Bütün bedenim tir tir titrerken dudaklarım, usulca dudaklarına yerleşti.

Biricik sevdiğim; yıllar, belki de asırlar sonra öptüm seni.

O an bütün yıldızların ruhuna dokunduğunu hissettim.

Tenini tenimde hissetmenin açlığını daha fazla hissettim.

Seni, dudaklarını daha çok istedim.

Kollarımın arasındaki varlığını baştan yaratmak istedim fakat; yaratıcı değilim.

Tanrı'm, onu bana geri ver.

Seni seviyorum sevgilim, seni seviyorum Yibo'm.

一Papatya'n.