Papatya'm, [YiZhan ✓]

8| elime zarif bir parça düşmüştü;

Seni rüyalarımda bile ancak görebilmek o kadar büyük bir nimet ki sevgilim; bunu, dudakların dudaklarıma değip geçtiği ve ellerinin yanaklarımı kavradığı anlarda anladım.

Ağlamaya başlamıştın bir an; bana oradan çıkıp gelebilmek için tek yolumuzun rüyalar olduğunu fısıldayıp dururken ağlamaya devam etmiştin.

Ben ise ağlamanı durduramadığım için ve kokunun burnuma en taze geldiği anın coşkusu ile seninle beraber ağlamıştım.

Uykudan uyanmamak için ne kadar dirensem de, beni zorla göndermiştin.

"Git Yibo'm, yarın gece tekrar geleceğim! Zamanımız azalıyor, sen de buraya hapsolmadan git! Sana aşığım, seni çok seviyorum!"

Uyandığımda bu cümleler kulağımda; yine senin sesin ile yankılanmıştı.

Seni tekrar hissetmemin üzerine ise kalbim, gümbür gümbür atıyordu.
Doğrulup elimi kalbime bastırdığımda; burnuma ilk önce bir koku gelmişti; sonra da ağzıma iğrenç bir tat.

Elimi kalbimin üzerinden kaldırdığımda ise elime zarif bir parça düşmüştü; Papatyaydı.

Burnumdan ve ağzımdan boşalan ise; kan'dı. Umrumda değildi çünkü ben papatya dalının güzelliğine ağlamak ile meşguldüm.

一Yibo'n.