Papatya'm, [YiZhan ✓]

26| papatya'm; ince belli'm.

Gördüm seni.

Konuşamadım.

Konuşmaya çalıştım ama; çıkmadı sesim. Duyuramadım.

Fakat bana asırlar gibi gelen zaman sonra; dudaklarını bende hissettim.

Öptün beni, tuttun ellerimi. Sevdin beni; ağladın.

Özür dilerim sevgilim, silemedim yıldızlarını.

Silemedim sahibi olduğum gökyüzünün yıldızlarını da, yolumu kaybettim.

Yine bitti zaman. Yine geç kaldık fakat, hissettik birbirimizi.

Sevdik, öpüştük, hissettik ellerimizi.

Seni; bana asırlar gibi gelen zaman sonra hissetmek çok güzeldi sevgilim.

Yine çok güzelsin, güzeldin.

Senden bir şey istiyorum meleğim.

Hani birbirimize sözler veriyoruz ya bu mektuplarda; işte, yazarken ağlamanı istemiyorum artık.

Çünkü ben de ağlamıyorum. Yemin ederim, eskisi gibi ciğerim çıkana kadar ağlamıyorum artık.

Geleceğine dair daha çok umutlandığımdan beri, gülerek açıyorum defterin kapağını.

Gülerek, severek ve özleyerek yazıyorum sana cevabı.

Ama mektuplarını her okuduğumda, bir kabartı görüyorum yaprakta.

Yazdığın kelimelerin bazıları kabarıp dağılmış.

Ağlamanı istemiyorum artık sevgilim.

Ağlama artık, tamam mı?

Buluşacağız, yine birbirimizin olacağız.

Ağlama sevgilim, Papatya'm; ince belli'm.

Seni seviyorum, bir sonraki rüyamızda görüşmek üzere..

一Yibo'n.