Tylko się nie zakochaj.

Rozdział drugi, cz.3

Monika.

Kiedy zadala to pytanie zrobilo mi sie nie dobrze. Co mam jej powiedziec? Prawde? No takze tego jestesmy drogimi prostytutkami zarabiamy na robieniu loda i waleniu. Ogólnie rzecz biorac, na robieniu przyjemnosci naszym klientom .  O wiem  dam nam troche czasu!

- A wy co robicie?

-Ja mam wlsna firme.. robienie reklam innym firmą i te sprawy- odezwala sie Nikola, w jej oczach odrazu pojawilo sie zmecznie na sama mysl o wspomnianym  zawodzie.

-A ja jestem prymatnym psychologiem. Ciężkie to.. Za duzo wkladam serca w ta prace i mam problem z samą soba. Znowu. – Wiola posmutniala i wziela łyk herbaty z kubka.

-Ale musicie miec duzo kasy..! – Anka spróbowala zmienic nieco nastrój, który momentalnie  zrobil sie taki sztywny i smutny.

-No kasa jest, ale zycie idzie szybkim tepem i nie ma czasu na przyjemnosci, dlatego wraz z Wiola stwierdzilysmy, ze zrobimy sobie urlop i was poszukamy.. no i sie udalo! – Odezwala sie Nikola  z delikatnym usmiechem na twarzy.

-No to odpowiecie mi na pytanie?- Wiola wypowiedziala to zdanie takim glosem jakby mieli nas za odpowiedz ściąć na gilotynie . To bylo w jej przypadku normalnie, kiedys  bylam do tego przyzwyczajona.

-Ech, jestesmy prostytkutkami. – Gdy wypowiedzialam to zdanie, momentalnie zaslonilam swoja twarz reka, tak aby nie widziec twarzy zaskoczonych przyjaciólek.

-Prosty...coo? – Wiola prawie sie udlawila swoja herbata, gdy uslszala moja odpowiedz.

-Prostytutkami. – wypowiedziala sie Nikola z powazna mina.

-Ymm.. to moze ja pójde do kuchni po ciastka. – Anka  jak powiedziala tak zrobila.
Ania.

Totalna masakra. Czuje sie jak kretynka,  a jeszcze wczoraj, bylam zadowolona ze swojego zycia..Musialam z tamtad wyjsc. Nie dalam rady patrzec sie dluzej w oczy. One maja studia i wykrztalcenie, dodatkowo staly dochód. Maja cos co zawsze chcialam. Ja niestety zjebalam za przeproszeniem swoja szanse na takie zycie.  Okey, znalazlam ciastka i co teraz? Wniose je do jadalni i pewnie, bedzie ta dziwna atmosfera.. w sumie co sie dziwic? Zachowywalabym sie tak samo na ich miejscu.. Dobra wchodze.
Nikola.

Jadac w poszukiwaniu naszych starych przyjaciólkek, wraz z Wiola nie mialysmy pojecia co sie z nimi teraz dzieje. Ja osobiscie sobie wyobrazalam, ze maja juz meza, dom i dziecko.. tak wiem troche za wczesnie na to wszystko.. Ale wiadomosc, ze sa prostytutkami, bardzo mnie zaskoczyla! Dlatego zadalam Monice pytanie.

Ania.

Gdy wchodzilam do jadalni z talerzem pelnym ciastek  uslyszlam pytanie Nikoli.

-A moze ja z Wiola moglybysmy do was dolaczyc? – zapytala sie Nikola.

-Slucham?! Czys ty zwariowala? – Krzyknela Wiola.

-Uspokój sie i sluchaj. – Odpowiedziala  lekko wkurzona

Nikola.

Kiedy ja pomalu  siadalam na krzesle przy tym nakladajac sobie cistko na talerz nie moglam uwierzyc w to co slysze z ust Nikoli.

-Chodzi mi o to, ze mamy bardzo duzo wolnego. Moglybysmy sie zabawic i przy okazji wam pomóc w sprawach finansowych. Nowe doswiadczenie i te sprawy..  Wiola ty mozesz zajac sie ksiegowoscia jesli nie chcesz brac udzilu w tym moim projekcie. To co wy na to..? Halo. Monia, Anka? –Nikola usmiechnela sie niczym kot ze shreka.

A ja w tym samym momecie skontaktowalam sie wzrokowo z Moniczka.
Monika.

Po dluzszej chwili patrzenia sie na Anke wypowiedzialam glosno nasza wymrugana odpowiedz.

-Tak, pewnie.

-Aaaa!!! Serio? – Nikola, az skakala z radosci.. chyba nie wie co ja czeka.

-Jutro pójdziemy na zakupy po jakas sexowna  bielizne dla was, bo przeciez w tym co przywiazlyscie raczej tak szybko mezczyznie nie stanie, a wt ym zawodzie liczy sie czas i przyjemnosc.

–Anka ostanie slowa wypowiedziala z nutka sexownej tonacji.

- Nie „was” tylko dla Nikoli, bo  ja w tym czyms udzialu nie biore.

– Wiola wybrukala to zdanie ze zdenerowaniem.

Okey, kocie. Czyli jutro zakupy, a w poniedzialek do roboty! Ciekawe, która pójdzie na pierwszy ogien.