İçindeki Işığı Yak

3.Kör ve sağır olduğun müddetçe.

Okulun bahçesinde arkalı önlü yürüyorduk. İkimizden de ses çıkmıyordu. Bu sessizliği bozan ilk ben oldum.

"Baba ?" dedim kısık bir sesle. "Şimdi ne olacak ?"

Babam kısa bir süre daha konuşmadan yürüyerek devam etti. Sonra durarak bana döndü ve omzumu sıvazladı. "Kızım." dedi gülümseyerek. "Allah yardımcımız olacaktır. "

Olanlardan dolayı hem üzgün hem de sinirliydim. Gözlerim sulanmıştı, kendimi zor tutuyordum. "Baba, gerçekten benim suçum yok ya."

"Tamam kızım önemi yok. Bir çaresine bakacağız. "

Babam beni böyle sakince telkin ettikçe ben daha da kötü oluyordum. Çünkü biliyorum ki şuan babam en az  benim kadar kötüydü.

"10 yıla yakındır orada çalışıyorsun. Nasıl böyle yaparlar anlamıyorum." dedim dedim titrerken.

Babam bu sefer gelip bana sarıldı. "Tamam dedim ya. Ağlama. Sen kararını verdin. En doğru olanı yaptın. Gerisi düşünme. "

Evet, içimde tuttuğum o sıkıntı sonunda gün yüzüne çıkmıştı. Hıçkırarak ağlıyordum. "Ö-zür dilerim baba. H-her şeyi mahvettim."

Babam sarılmaktan vazgeçip omuzlarımdan tuttu ve beni kendime gelene kadar sarstı. "Dik duracaksın." dedi ciddi bir şekilde. "Düştüğün her vakit kendinden daha emin bir şekilde geri ayağa kalkacaksın."

Kafamı salladım.

"Artık büydün. Ağlamak yok. Sarsılmak yok. Unutma, muhakakki her zorlukla beraber bir kolaylık vardır. Sabret ve Allah'a yönel."

Verdiği bu öğütler İnşirah süresindendi. Kuran'ın böylecesine yüzyıllar sonrasına ışık tutması inanılmazdı.

"Şimdi amcanlara gidiyorsun, benim bir işim var. Akşama geleceğim." dedi.

Kafamı sallayarak yolumuza devam ettik.

*

Tuna ile birlikte amcamların evinin üst sokağında olan parka gelmiş ve çardağa oturmuştuk. Çekirdek çitlerken bir yandan da gazoz içiyorduk. En azından böyle üzüntümü gidermeye çalışıyordum.

"Kızım sana dedim karışma diye." dedi Tuna. "Akıllı gibi gidip müdahele ettin. Üstelik kim olduğunu biliyorsun. Hiç mi düşünmedin neler olacak diye? "

Oflayarak gazozumu kafaya diktim. "Olan oldu artık." dedim. "O kız nasıl?"

"Azra'nın dövdüğü mü? " dedi.

Kafamı salladım.

"Şeyma'yı diyorsun. Aynı. Sen gittikten sonra Azra yine yaptı yapacağını." dedi tiksindirici bir bakışla.

"Nasıl seyirci kalabiliyorsunuz ?" dedim kaşlarımı çatarak. "Ortada bir ahlaksızlık var."

"Sağır ve kör olduğun müddetçe yaşarsın Farah Meva. Senden önce 4 kişi daha böyle atıldı. Ondan beridir kimse gıkını çıkarmıyor. "

"Hayat dedikleri şey bu mu?" dedim söylenerek. "Çok saçma."

Tuna konuyu değiştirerek konuşmaya başladı. "Şimdi ne yapacaksın? " dedi.

"Bilmiyorum. Babamla daha konuşamadık." dedim.

Kısa bir süre durup düşündü. Bir şey diyecekti gibi ama susuyordu.

"Söyle." dedim gülerek. "Bir önerin mi var? "

"Ayşe'yi biliyorsun." dedi söze başlayarak.