uranüs |adrienette|✅

i

       Alice'i harikalar diyarındaki maceralara sürüklemesiyle tanınan tavşanı duymuştu Adrien. Ancak yolunu kaybedip dünyaya gelenini ilk defa görüyordu.

        Agreste malikanesinin arka bahçesi, yarım saat önce etkisini yitirmiş olan yağmurun büyüsü altındaydı. Genç adam da dışarıya çıkardığı şişme minderin üzerine oturmuş, annesinden kalan kitabın sayfalarını karıştırmakla uğraşıyordu.

Oflayarak kafasını kaldırdığında, gözleri onunla buluşmuştu.

       Lacivert tüyleri olan küçük tavşan, bir toprak yığınının yanında oturmuştu. İki kırmızı kurdele bağlı olan kulakları üzüldüğünü göstermek istercesine aşağı bakıyordu. Bir süre aynı şekilde durduktan sonra, sanki gözlerini silmek istiyormuş gibi patisini yüzüne götürdü.

       Adrien gördüklerinden emin olmak istercesine yavaş adımlarla hayvana yaklaştı. Gerçekten de lacivert bir tavşanla karşı karşıyaydı. “Merhaba ufaklık,” dedi elini uzatırken. “Buraya nereden geldin?”

      Doğal olarak cevap alamamıştı, ancak tavşanın mavi gözleri ona kenetlenmişti. İç çekti ve ayaklandı, hava kararıyordu. Her ne kadar tavşancık ile oynayıp eğlenmek istiyor olsa da akşam yemeğinde masaya gitmek zorundaydı. Yoksa başı belaya girebilirdi.

      Yanında atıştırmak için getirdiği kruvasandan bir parça koparıp tavşanın önüne koydu, ardından lacivert kulaklarını okşadı. “Ne yazık ki yanımda hiç sebze yok… Ama sen de köpek ve kediler gibi ekmek yersin değil mi? Umarım yiyorsundur. İyi akşamlar sevimli tavşan.”

       Arkasını dönüp yürümeye başladı, ancak kısa sürede ayağında hissettiği ağırlık ile durdu ve bakışlarını aşağı çevirdi. Lacivert tavşan mavi gözleri ile ona bakıyor, bir şey istermiş gibi partisini gencin ayağına sürtüyordu.

     “Seni eve alamam, Nathalie fark ederse bana çok kızacaktır. Lütfen bahçede kalmaya devam et.” dedi ve etrafına bakındı. Aradığı siyah şemsiyeyi görünce o tarafa yöneldi. “Bu şemsiyenin altında durursan gece ıslanmazsın.”

       Şemsiyeyi açıp yere koydu, ardından hızlı adımlarla eve girdi ve cam kapıyı arkasından kapattı. Lacivert tavşan hala bıraktığı yerdeydi, bakışlarını bir saniye bile Adrien'ın üzerinden ayırmamıştı.

Sarışın genç omuzlarını silkti ve onu yemeğe çağıran Nathalie’ye döndü.
“Geliyorum.”
…