uranüs |adrienette|✅

xi

Annesine ait portrenin yere dağılan parçaları...

İlk yardım ekipleri tarafından ambulansa götürülen babası...

Adrien hayatının nasıl böyle bir dönüş yaptığını düşündükçe kafayı yemek istiyordu.

       Nathalie onun evde kalmasını, sabah hastaneye gidebileceğini söylemişti. Bu yüzden kapıdaki güvenlik görevlisiyle kavga edip odasına gönderilmişti sarışın genç. Ve Marinette ile aynı odada olması kesinlikle katil olma isteğini güçlendiriyordu.

      "Bana mantıklı bir açıklama yap Marinette! Annemin portresini babamın kafasına attın, şu an babam hastanede! Ona bir şey olursa ben ne yapacağım, ha? Konuş, konuşsana!" Genç kızı sarsmasıyla lacivert bukleler dağılmış, Marinette'in yüz ifadesi daha da korku dolu bir hal almıştı.

"Sana yardım ediyordum sadece!"

      "Babamı öldürerek mi yardım edeceksin!?" Sarışın genç alayla güldü ve Marinette'in bileklerini tuttu. Özenle bağlanmış kurdeleri sinirle çıkarttı ve genç kızın lacivert buklelerini eline aldı. "Bence bir süre tavşan olarak kalsan ikimiz için de daha iyi olacak!"

       Zorla genç kızın saçlarını ikili at kuyruğu şeklinde bağlamaya çalışırken Marinette elinden kurtulmaya çalışıyordu. "A-Adrien! Dur-" Nefes nefese kalan genç kız saçlarını çekerek onu esir tutan yumruğu açmak için çabalamaya başladı. "Eğer saçlarımı sen bağlarsan kendi başıma insana dönüşemem! Büyü kullanamam-"

"Ne güzel işte."

         İkinci kurdeleyi de bağlamasıyla genç kızın bir tavşana dönüşmesini izledi genç adam. Ardından bu küçük lacivert tüy yumağını tutarak alt kattaki bahçe kapısına ilerledi. "Artık misafirliğin bitti, kendi kendine harikalar diyarının yolunu bulsan iyi edersin."

...