STANDARD UTOPIA

2;

Kabanata 2

Nagising ako nang marinig ko ang tilaok ng manok. I want to sleep again pero bigla'ng may kumatok sa kwarto ko. Nakapikit at tinatamad kong binuksan ang door. I don't know who's knocking on my door because my eyes both closed. Maybe, Mom? Siya lang naman kasama ko here, e.

"Mom, I'm still sleepy," tamad kong sambit kahit hindi ko pa naman nakikita kung sino ang kaharap.

"Wake up, Jiewel!"

Automatic na bumukas ang mga mata ko nang marinig ko ang matinis na boses ni Nica sa harap ko.

"What are you doing here?" I'm shocked.

"Obviously," inilahad niya ang kanyang sarili sa akin. Pinasadahan ko ang buo niyang katawan, nagtaka ako. "Hey, three days left vacation na!" excited niyang sambit.

"That's why you wearing that weirdo pink eye glasses and your kiddy pink blouse and pants with lot of bracelets and necklace?" Nakangiwi kong sabi. "And your pink shoes na umiilaw-ilaw?" Turo ko sa sapatos niyang nagsimulang umilaw.

"Oh c'mon!" Nagpagdyak siya dahil sa inis. "Let's go to the mall!"

"Sinong kasama natin?"

"Si Tita-Mommy!" Sagot niya at tuloy-tuloy na pumasok sa kwarto ko.

Pinasadahan niya ang buong kwarto ko at napangiwi siya sa nasasaksihan.

"Your room is," ngumiwi siya lalo. "Still boring." Tumama ang mga mata niya sa akin. I just rolled my eyes at kinuha ang tuwalya sa likod ng door ko.

"Maliligo lang ako." At agad na pumasok sa bathroom.

"Okay!" Pahabol niya.

After taking a bath, bumaba kaming pareho ni Nica para makapag-breakfast. Sinadya niya raw na hindi siya mag-breakfast sa bahay nila para matikman ulit ang luto ni Mommy.

Sa mga nagdaang buwan kasi ay ini-imbitahan ko na si Nica dito sa bahay. To play or watch barbie and eat my favourite meryenda na pancit with sardinas na naging favourite niya na rin. Iyon kasi ang sabi sa akin ni Mom and Dad. Wala naman kasi akong kapatid kaya minsan bored na ako dito sa bahay pero mabuti nalang ay pinapayagan si Nica ng Mommy niya na pumupunta dito. Hinahatid naman siya ng Daddy niya e, then susunduin kapag medyo hapon na.

"I really love your luto, Tita-Mommy!" Masayang sambit ni Nica habang kami ay kumakain.

"Thank you, Nica. Kapag may gusto kayong ipaluto ay sabihin niyo lang sa akin, okay ba girls?" Nakangiting sabi ni Mommy.

Sabay kaming tumango ni Nica at nagpatuloy sa pagkain.

"So," mapang-asar na nilapitan ako ni Nica habang sinusuot ko ang sapatos ko dito sa living room.

"What?" Tumingin ako sa kusina at naroon si Mommy na naghuhugas ng pinagkainan namin.

"You finished reading that book, right? Tinabihan niya ako.

"So?"

"Start to write your story with your kuya soccer player named Espencer." Tumingin siya sa kawalan na parang nakikita niya roon ang mga nangyari noon na nakakasama ko si Kuya Espencer.

"Shut up, Nics," irap ko.

"Hindi mo na siya crush?" Nagugulat niyang bulong sabay tingin sa akin. I rolled my eyes once more.

"Crush syempre, pero narito tayo sa bahay. Don't mention his name here baka marinig ni Mommy. And sa pasukan ng grade six ko nalang uumpisahang magsulat, I will just enjoy my vacation with Mom and Dad." I explained.