Jaehyun'u yolcu ettikten sonra eve geri dönmüştü Eliane. Yol boyu ağlaması durmamış, eve vardığında da uzun uzun ağlamıştı. Kocasını ölüme terk ettiğinin farkında olduğu için canı bu kadar çok yanıyordu.
Jaehyun gidince yabancısı olduğu bu ülkede tek başına kalmıştı. Onsuz ne yapacağını bilmiyordu.
Yatak odalarındaki yatakta uzanırken aklına mektuplar gelmişti. Jaehyun ve Eliane'in Fransa'da iken birbirlerine yazdıkları mektuplar.
Çekmeceden çıkardığı kutunun içindeki mektupları yatağın üzerine döktü. Eline aldığı rastgele bir mektubu okumaya başladı.
14 Mart 1947
Sevgili Eliane,
Seni görmeyi ne kadar uzun süredir beklediğimi bilemezsin. Seni değil kollarım arasında bulmak, uzaktan silüetini görmek bile benim için yeterli olacaktır. Babanızın koyduğu yasak yüzünden her ne kadar birbirimizi göremesek de birbirimizden hâlâ haber alabiliyor olmamız iyi bir şey olmalı değil mi?
Bu arada size neler yaptığımdan bahsedeyim. Piyano öğrenme isteğimden size bahsetmiş olmalıyım. Okuduğum okula yeni bir piyano almışlar. Ben de vakit kaybetmeden öğrenmeye başladım. Henüz 1 kez çalışma yapmış olsam da iyi şeyler ortaya çıkaracağımı biliyorum. İyice öğrendikten sonra eğer siz de isterseniz güzel bir parça çalmak isterim. Eminim ki hoşnut olacaksınız.
Umarım sizin mektubunuz elime çabuk ulaşır. Belki kâğıda kokunuz sinmiştir diye kokluyorum ama nafile. Tanrı benden yana değil sanırsam. Ama bu zamanları da atlatıp birbirimize kavuşacağız sevgilim.
Görüşünceye dek sizi bekleyeceğim.
-Jaehyun
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Letter 〰️ Jung Jaehyun ✅
Fanfiction"Son kez soruyorum Jaehyun. Gerçekten gitmekte kararlı mısın?"
