အပိုင္း(၉)
Zawgyi
"Jin Hyung..."
"Taehyung..မလာစဖူး ငါ့ေဆးရံုေတာင္
လာေနပါလား.."
"ဒီတိုင္းပါပဲ..Companyနဲ႔အိမ္ခ်ည္းပဲ
ျဖစ္ေနေတာ့ နည္းနည္းေလး စကားေလး
ဘာေလးေျပာခ်င္လို႔ပါ..."
ဒီအရာက အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္းတစ္ခု
ေပမယ့္ သိေနၿပီးသား သူအတြက္ကေတာ့
Park Jiminေၾကာင့္ဆိုတာ သိတယ္။
"ဆိုပါအုန္း..ဘာေတြ ေျပာခ်င္လို႔လဲ.."
Taehyungက ႏြမ္းႏြမ္းလ်လ်ေလးၿပံဳးသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ အရာအားလံုးကို လက္လႊတ္
လိုက္ခ်င္ၿပီ..ၿပီးရင္ အေဝးဆံုးကို တစ္ကိုယ္
တည္းထြက္သြားခ်င္တယ္.."
"Taehyung!"
"ကြၽန္ေတာ္ JungKookကိုလည္း
လက္လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့မယ္..
ၿပီးရင္လည္း ParkJiminကိုလည္း
ထားခဲ့လိုက္ေတာ့မယ္...Joon Hyung
ကိုလည္း အမုန္းေတြေဖ်ာက္ေပးလိုက္
မယ္.."
"Taehyung..မင္းဘယ္လိုလုပ္အခုလို
ေတြ ေျပာေနရတာလဲ..မင္းကိုခ်စ္တဲ့သူ
ေတြကို မင္းမေတြးေတာ့ဘူးလား.."
"ေတြးေပးရတာမ်ားလြန္းလို႔ ကြၽန္ေတာ္
နာက်င္ေနၿပီ..."
အတၱႀကီးသေယာင္ေယာင္ေပမယ့္
တကယ္တမ္းက် သူသည္လည္း တပါးသူ
အတြက္ အမ်ားႀကီး ေတြးေပးခဲ့ရဖူးတယ္။
"Taehyung-ah အဓိပၸါယ္မဲ့တဲ့လုပ္ရပ္
ေတြကို လုပ္ဖို႔ မႀကိဳးစားပါနဲ႔..."
"ကြၽန္ေတာ္မသိေတာ့ဘူး..ကြၽန္ေတာ္
လြတ္ေျမာက္ခ်င္ေနၿပီ..မေနခ်င္တဲ့သူကို
လည္း မထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္ေတာ့သလို..ကိုယ္
တိုင္လည္း လြတ္လပ္ခ်င္လွၿပီ.."
"Taehyungရယ္...."
Taehyung မငိုေတာ့ပါ...
မႈိင္ေတြၿပီး ေငးေမာေနခဲ့တာ...
သူလည္း ပင္ပန္းတာေတြ..မ်ားေနၿပီေလ။
Taehyungအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့...
ပံုမွန္အတိုင္းပဲ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။
ေထြေထြထူးထူးလည္း စိတ္ပူမေနခ်င္..
မၾကာခင္လည္း အကုန္လံုးကလြတ္ေျမာက္
ေတာ့မို႔....
YOU ARE READING
Scarlet Roses In Violence
FanfictionV-Min-Kook [Unicode×Zawgyi] ရုန့်ရင်းကြမ်းတမ်းမှုကြားမှ ကြက်သွေးရောင် နှင်းဆီ... ခက်ထန်ကြမ်းတမ်းမှုကြားမှ ချစ်ခြင်းတရား ။ 8/8/2020(3/2/2022)-19122020
