Hayal Sonu: İntikam

Daima Arkadaş!

"Bunu yapmandaki amaç nedir?" Sertaç'a sinirlenmiştim, söylediğim şeylerin pek de farkında değildim. bu şekilde devam edersem çok açık verebilirdim, en azından bunun farkındaydım.

"Dostum, kendinde misin?" Belirtili şekilde kısa bir kahkaha attı ve devam etti. "Birbimizi kaybetmemek amacıyla."

"Doğru, iyi yapmışsın. Benim aklıma gelmemişti."

Sertaç bir şey demedi, yürümeye başladı yolun kenarına doğru, ben de peşindrn gittim. Kenarda bekleyen taksiye bindik. Öylece eve geçtik.

Dört gün geçmişti bu olaydan sonra. Sertaç artık tam anlamıyla yerleşmişti. Dört gündür yatıp kalkıyoruz, tamamiyle tatil havası. Bir haftayı tamamlamadan Selin ile tekrardan görüşmek istiyordum. İşler başlayınca daha zor olacaktır görüşmemiz. Sahi, o hatırlıyor mudur, meçhul. Ama ben yine de hatırlayacağım kendimi.

Sabah saatleriydi, yeni uyanmıştım, güneş alsın diye perdeyi açtım. Kahvaltının hazırlanması gerekiyordu.

Sertaç'a seslendim.

"Sertaç!"

Önceden uyanmış olmalı ki hemen cevap verdi.

"Efendim?"

Uyanık olduğunu farkedince yatağımdan kalkıp oturma odasına geçtim, boştu, ama televizyon açıktı.

"Mutfakta mısın?"

Soru sormayı beklemiş gibi tekrardan hemen cevap verdi.

"Evet, gel."

Mutfağa geçtim, masanın hazır olduğunu görünce hayli şaşırmıştım. Geldiğinden beri uyuşuk davranıp yatan adam, erkenden kalkıp kahvaltı hazırlamıştı.

"Ne iş?"

Anlamamış bakışları atarak cevapladı.

"Ne, ne iş?"

"Sabah erkenden kalkıp kahvaltı hazırlamalar falan?"

Oturduğu sandalyeyi masaya iyice yanaştırdı. Bu hareketin üzerine ben de artık oturdum.

"Ben numaramı vermiştim ya..."

"Ee?"

"İşte bu sabah mesaj attı, ben de onun sesine uyandım."

"Mesaj attı diye mi bütün her şey?"

"Pek sayılmaz. 'Ben Selin, numaramı vermemiştim, onun için mesaj atayım dedim.' diye mesaj attı. Ben de sese uyanıp mesajı okuduktan sonra aradım Selim'i."

Bir anlık şaşırmıştım.

"Konuştunuz mu?"

"Evet ve haberler iyi."

"Neymiş o haberler?"

"Bu akşam aynı saatte ve aynı yerde tekrardan buluşuyoruz." Yüzünü bir gülümseme kapladı.

"İkiniz mi?"

"Hayır, seni söylemeyi de unutmadı."

"O zaman akşama yine gidiyoruz."

"Kesinlikle."

Sabha sabah daha fazla konuşmayıp Sertaç'ın koyduğu çayı yudumlamak başladım.

Akşam saat yediyi gördüğüm gibi Sertaç'a seslenip hazırlanmaya başladım

"Sertaç! Haydi, hazırlanmaya başla."

Ben odamda geçen yemekte giydiğim takımı giydim, madem her şey aynıuçydçsa bu da aynı olmalı. O anda da Sertaç geldi, hazırlanmış bile...

"Vaay, hızlısın."

"Yapacak iş bulamayınca..."

"Bu haftayı tamamladığımızda ii başı yapıyoruz, hatırlatayım dedim ve sadece üç gün kaldı."

"Sorun yok, burada kalıyorsam bir şeyler de yapmam gerek."

"Haydi abi, çok oyalandık, yarım saat kaldı."

"Buradan oraya gitmek on dakikamızı almaz."

"Yok, geç kalmayalım da..."

Biraz daha oylanıp evden çıkabildik. Yirmi dakikaya yakın bir süre vardı, yani rahatlıkla yetişiyorduk. Evden çıkıp taksiye bindik. On dört dakika kaldığında kapının önündeydik, içeri girdik. Önceki yerimize oturmak istedim lakin birisi oturuyordu, arkası dönüktü. Yanındaki masaya doğru ilerliyordum, Sertaç da hemen arkamdaydı. Tam oturacakken Selin seslendi, meğer o masada kendi oturuyormuş.

Hemen onun yanına gittim, ayağa kalktı.

"Selin!" dedim güleryüzle.

"Hoş geldiniz." diyerek karşılık verdi.

Sandalyeye oturdu ve cevapladı Sertaç.

"Hoş bulduk."

Ben de oturdum, Selin oturduktan sonra. Anında garson geldi zaten, eskiye devam ederek verdik siparişleri.

"Kaç günden beri görüşmüyoruz, İdil'in yasını mı tutuyorsun?" dedim gülerek.

Hemen cevap verdi.

"Hayır, arkadaşlarımlaydım."

"İdil olmayınca da bir eksiklik varmış gibi hissediliyor." dedi Sertaç.

Galiba dedim bu cümlesinden sonra. Galiba İdil'den hoşlanıyor.

"Doğru, öyle oldu. İyi bir dörtlüydük, ama bir süre yok, erkenden gelir umarım."

"Bence de..." diyerek katıldım.

"Bugün birbirimize bir söz verelim mi?" dedi Selin.

"Ne sözüymüş?"

"Bu arkadaşlığın daimi olmasını istiyorum."

"O zaman... Daima Arkadaş!"