ARTIK BENIMSIN

Kerem

Evet emreyle Öpüşmek uzereydim. Tam o sırada mantığım devreye girdi. Ve İç sesim adeta bağırdı. "O bir pislik dolunay. Ondan uzak dur" aniden kendime gelerek emrenin etkisinden kurtuldum. Hızla ceketimi uzanıp üzerime geçirirken "gitmeliyim" diye mırıldandım. Kapıya doğru yoneldigimde emrenin alaycı bir tavırla "görüşürüz kutsal rahibe" demesini duymamis gibi yaptım ve çıktım. Telefonumu elime aldım gizem den cevapsız aramalar ve mesajlar vardı saat 3 e geliyordu bir taksi çevirip hemen evin yolunu tutmayı düşünüyordum ancak 14 dakikadır bu yoldan tek bir araba bile gecmemisti.

Şansıma lanet ederek yürümeye başladım aslında yürümek iyi gelmişti. Hava soguktu ve bu beni azda olsa kendime getirmeyi başarabilmisti. Bir taksi durağı gördüğümde büyük bir mutlulukla içeri daldım. Benden bir kaç saniye giren çocukla aynı anda "acilen bir taksiye ihtiyacım var" dedik. Arkasını döndü ve bana bakti. Esmer di ve kahverengi gözleri gerçekten sıcak bakıyordu. İçimi isitmisti. Şoför bir bana bir ona baktı ve "tek taksimiz var" dedi. Kahverengi gözlü çocuk bir kaç küfür mirildandi ve "paylaşabiliriz? " dedi yalvaran bir bakışla. Böyle şeyler dert eden biri degildim ve Migrenim tutmuştu yani başım deli gibi ağrıyordu. "Bana uyar" diye mirildandim Umursamaz bir tavırla. Kahverengi gözlü çocuk fazlasıyla sevinmisti.

Taksiye doğru ilerledik. Kapıyı açtı ve gecmemi bekledi. Ne centilmen ama. Uzun boyluydu ve yapılı bir vücudu vardı. Yanından geçerken kokusu burnuma dolmuştu. Güzel kokuyordu. Rahatlatıcı. Taksiye bindik ve ikimizde evlerimizin adresini verdigimizde yola koyulduk. taksiciden once beni bırakmasını rica ettiğinde içimden tekrarladim. "Vay be ne centilmen cocuk" ama ben o kızlardan degildim nasıl desem böyle şeyler beni etkilemezdi romantik erkeklerden hoslanmazdim pek tipim değil yani. Yola koyuldugumuzda bana döndü ve sıcak , içten bir gulumsemeyle elini uzatarak "ben kerem" dedi. Basım o kadar ağrıyordu ki gulumsemeyi geçtim nefes almak bile istemiyordum ama kibar olmalıydım bende Suratıma sıcak bir gülümseme yerlestirdim ve uzattığı elini hafifçe sıktım

"bende dolunay"

"Güzel isim. Memnun oldum dolunay" derken hala suratına aynı gülümseme vardı.  Gulumsemesi gözlerine ulasiyordu. Dalgalı saçları vardı ve havalı bir çocuktu. Hafifçe kafamı sallayıp pencereden dışarıyı izlemeye devam ettim. Muhabbet açacak bir kıvamda degildim. Aklım hala olanlarda ve emredeydi. ben gerçekten dün gece emrenin yatağında mi uyumustum. Tamam daha önce bir çok erkeğin yatağında uyudum. Bazılarınız bana sürtük diyebilir ama bu pek umurumda degil. Genelde lisede beynimin erkek gibi çalıştığını söylerlerdi. Bundan şikayetçi değilim. Hiç bir zaman alışverişe dedikodu manyağı kızlardan olmadım. Öyle çıt kırıldım degilimdir yani. Evime geldiğimizde çantamdan cuzdanimi cikartiyordum kerem kolumu tuttu ve

"Lutfen, taksiyi paylaşmayı ben teklif ettim ve son durakta benim evim olduğuna göre ben hallederim" dedi gülümseyerek. Normalde böyle şeylerden tiksinirdim alman hesabı her zaman daha mantikli gelmiştir ama suan ısrar edebilecek bir durumda degildim. "Pekala öyle olsun teşekkürler" diyerek taksiden indim. Kapıyı kapatirken Kerem'in "iyi gunler" dediğini duysam da tepkisiz kaldım hemen eve gidip ilaç içip uyumalıydım.

Güneş ışığı perdenin arasından sizip gözlerime ulaştığında bogazimdan ufak bir inleme çıktı. Yatakta bir kaç kere döndükten sonra kalkabildim ve mutfağa doğru uykulu adimlarla ilerledim. Su ısınırken kısa bir duş aldım ve daha sonra Kahvemi de alarak balkondaki yerime yerleştim. Bir sabah sigarasindan daha güzel ayiltma seçeneği olamazdı tabikide. Sigaram ve Kahvem bittiğinde odama ilerledim. Telefonumu elime alıp saate bakacakken birden çalmaya başladı. Arayan Gizemdi.

"Kızım nerdesin sen kaç kere aradım seni neden donmedin"

"Lutfen soru sorma buluşunca anlatırım " dedim gecistirebilecegimi umarak.

"Tamam bebek 15 dk sonra sendeyim, optum"

Ve telefon kapandı. Gardrobumun önüne geçtim siyah taytimi ve koyu yeşil kazagımı üstüme gecirdim saçlarımı doğal dalgasıyla bıraktım. Rimel ve eyelinerimi surdugumde kapı çaldı gelen tabiki Gizemdi.

"selam güzellik hadi başla anlatmaya. Seni çok merak ettim" diye sakıdı kapıyı açar açmaz.

"Kahvaltıya gidelimmi? Orda anlatırım" diyerek Gizemi tekrar geçiştirdim. Ama bundan kaçışım olmadığını içten içe biliyordum.

Arabama bindik ve yola koyulduk her zamanki cafemize gidip siparislerimizi verdigimizde Gizem bana heves dolu gözlerle bakmaya başladı. Gözlerimi devirdim ve pek ayrıntıya girmeden olanları anlattım. Gizemin ağzı açılmıştı şaşkınlıktan. Ve sonunda konuşmayı akıl eder gibi

"Inanamıyorum gerçekten Üzgünüm keşke yanında olsaydım. Emrenin orda olmasi büyük bir şans" derken elimi hafifçe güven veren bir şekilde sıktı.

"Aynen öyle" dedim ve siparislerimiz geldi. Konu uzamadigi için fazlasiyla memnundum. Aradan bir süre geçtikten sonra gizeme döndüm.

"Ee enginle ne yaptiniz" diyerek sirittim. Yüzünde kocaman bir gulumseme belirdi ve anlatmaya başladı.

"sen gittikten sonra bizde orda çok kalmadik. Dışarı çıktık arabasına bindik ve sahile indik beraber yürüdük , uzun uzun konuştuk ve beni öptü. Gerçekten hoş bir çocuk"

"Senin adına çok sevindim umarım seni çok mutlu eder" dedim içten bir tavırla. Gerçekten sevinmistim ve gerçekten Gizemin mutlu olmasını istiyordum. Dersin başlamak üzere olduğunu görünce aceleyle toplarlandik. Ders fazlasıyla sıkıcı geçmişti. Ders bitiminde çantamda Telefonumu bulmaya çalışırken bir anda duyduğum sesle irkildim

"Merhaba dolunay" bir an şaşkınlıkla gözlerimi kirpistirdim.

"Kerem? " dedim şaşkın bir tavırla.

"Şansa bakki ayni okuldaymisiz. Nasılsın?" Derken yine gulusuyordu. Ne pozitif bir çocuk.

"İyiyim. Sen nasılsın?" Derken çantami almış ve ayağa kalmıştım. Birlikte bahçeye doğru yürürken sohbetimize devam ettik. Bahçeye çıktığımızda bir ağacın altına oturduk ve sohbete devam ettik. Gerçekten sıcak kanlı bir çocuktu. Keremi sevmiştim. Komik bir çocuktu gülüşürken kafamı kaldırdım ve onunla göz göze geldim. Resmen kitlenmistim. Suratım ifadesizlesmis öylece bakıyordum. Emre biraz ilerdeki duvara yaslanmis sigara iciyor ve bizi izliyordu. Kerem'in sözleriyle bir anda Emrenin etkisinden kurtuldum ve Kereme yogunlasmaya çalıştım.  Ama olmuyordu hala orda duruyor ve bizi izliyordu. Artık rahatsız olmaya başlamıştım.

"Gizem beni bekliyordu. Kalkalım mi?" Diye bir bahane uydurarak. kerem bi degisimimi fark etmişti ama belli etmemeye çalışıyordu.

"Olur tabi" dedi. Kalktigimizda

"ben Gizemin yanına gideyim. Sonra görüşürüz kerem" dedim gulumsemeye çalışarak.

"Seninle sohbet etmek çok güzeldi. Tekrarlamak isterim" dedi kerem. Bir insanın gözleri nasıl gulerdiki. Bu çocuğun gözleri gülüyordu. Evet ona karşı bir sempati besliyordum ancak bi kardeşe beslenebilecek türünden olduğu bariz ortadadaydi.

"Bencede öyleydi. Tabiki neden olmasin. Tekrar görüşürüz " dedim ve emre nin bakışlarını umursamamaya çalışarak yürümeye başladım.