Πληγωμένες Καρδιές Βιβλίο 2 (Ματωμένο Ρόδο)

Ερίσα

Ο Σεμπάστιαν δεν κούνησε ρούπι από την θέση του, όταν όρμησα. Αντιθέτως οι δύο φουσκωτοί που βρίσκονταν από πίσω του, έτρεξαν να τον υπερασπιστούν. Απέφυγα την γροθιά του δεξιού φρουρού, σκύβοντας προς τα κάτω. Η μπουνιά του χώθηκε στον απέναντι τοίχο, ανοίγοντας τρύπα. Η γονατιά του δεύτερου φρουρού με βρήκε στο στομάχι. Πισωπάτησα κρατώντας την κοιλιά μου. Δύο χέρια σαν τανάλιες με έπιασαν από τους καρπούς και με ακινητοποίησαν. Ο πρώτος φύλακας, είχε απεγκλωβίσει το χέρι του από τον τοίχο έγκαιρα, για να καταφέρει να με τσακώσει.

«Την έβαψες κοριτσάκι» μουρμούρισε στο αυτί μου.

Είδα τον σύντροφο του να πλησιάζει. Στο χέρι του κρατούσε έναν αρκετά αιχμηρό σουγιά. Μου χαμογελούσε όλο κακία.

«Θα το απολαύσω αυτό» τον άκουσα να μου λέει.

«Πας στοίχημα;» του απάντησα.

Χρησιμοποιώντας την δύναμη, της λαβής του φύλακα που με κρατούσε, πάτησα πάνω στον αντίπαλο μου και στριφογύρισα στον αέρα. Βρέθηκα πίσω από τον δεσμώτη μου, που τώρα πια δεν με κρατούσε και κοιτούσα σαστισμένος το κενό μπροστά του. Χωρίς να χάσω καιρό έπιασα το κεφάλι του και το γύρισα με δύναμη στο πλάι. Ένα πνιχτό κρακ ακούστηκε από την βάση του λαιμού του.

Τον έσπρωξα με δύναμη και το σώμα του νεκρού πια φρουρού, έπεσε πάνω σε εκείνον με τον σουγιά. Συγκρούστηκαν και βρέθηκαν μέσα σε δευτερόλεπτα πεσμένοι στο πάτωμα. Ο άντρας πάλευε να ελευθερωθεί από τον άψυχο συνάδελφο του. Άρπαξα τον σουγιά, προτού προλάβει να σηκωθεί και τον κάρφωσα στο μάτι.

«Βλέπω ότι έμαθες μερικά πραγματάκια όσο ήσουν ολόκληρο βαμπίρ. Χαίρομαι. Μου αρέσει όταν μου αντιστέκονται» μου φώναξε ο Σεμπάστιαν.

Ο τρίτος μπράβος του ήταν ακριβώς δίπλα του και περίμενε εντολές. Ωστόσο, δεν πρόλαβε να κάνει το παραμικρό. Η Κριστίνα, αθόρυβη σαν αιλουροειδές εμφανίστηκε από το πουθενά, μέσα από τις σκιές και πήδηξε στην πλάτη του. Τα κοφτερά της δόντια, ξέσκισαν τον λαιμό του σωματώδη άντρα, πριν καν μπορέσει να αντιδράσει. Ο Σεμπάστιαν, στεκόταν δίπλα της έκπληκτος από την τροπή που είχαν πάρει τα πράγματα εναντίον του, όσο η αδερφή μου σκούπιζε το αίμα από το σαγόνι της.

«Σου είχα υποσχεθεί, πως την επόμενη φορά που θα βρεθούμε, θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια» του γρύλισε.

Ο Σεμπάστιαν, γνωρίζοντας πως είχε έρθει το τέλος του και πως δεν μπορούσε να τα βάλει και με τις δύο μας μαζί, όσο δυνατό κι αν τον έκαναν τα ελιξίρια του, έβγαλε ένα αυτόματο περίστροφο από το μέσα μέρος του σακακιού του. Η Κριστίνα προσπάθησε να του το αρπάξει, μα ο Σεμπάστιαν κατάφερε να την πυροβολήσει και στα δύο της πόδια. Η αδερφή μου κραύγασε από τον πόνο. Τα ξανθά, σχεδόν ασημένια μαλλιά της, ανέμισαν γύρω της, καθώς έπεφτε στο δάπεδο, σφαδάζοντας.