"Jacob, we have a news for you." Sabi ni mommy sakin.
"Hmm?" Tanong ko habang di inaalis ang mga mata ko sa librong binabasa ko.
"You're going to be a big brother." Naka ngiting ani niya.
"I'm not in the mood for pranks,mom." Bored na sagot ko.
"Who told you that your mom is pranking you?" Singit ni Daddy na ngayon ay nasa tabi na ni Mom.
"Seriously? YES! AFTER YEARS OF ASKING FOR A BABY BROTHER! I FINALLY HAVE ONE!" Masayang saad ko sabay yakap sakanila.
"We still don't know the gender." Sabi ni mommy sabay mahinang natawa.
"It's going to be a boy." Ani ko sabay luhod para halikan ang tyan ni mommy.
"You're going to be a boy diba?" Ani ko kaya natawa si mom at dad.
"By the way... how's your school?" Tanong ni dad.
"School is fine,dad. Malapit na akong grumaduate sa junior high konti nalang." Naka ngiting ani ko.
"That's my boy! May girlfriend kana ba?" Ani ni dad na tumatawa.
Kaagad sumama ang muka ko.
"Dad, I'm still 15." Ani ko sabay balik ng atensyon sa librong binabasa ko.
"You're 15 pero wala ka pading pinapakilala samin." Tumatawang ani niya.
"Dad! I'm still young!" Iritadong saad ko.
"Yeah yeah . I was just teasing you." Ani niya saka limabas ng kwarto.
"Tsh." Singhal ko saka ipinag patuloy ang pag babasa.
Months have passed and mom finally gabe birth to a healthy baby boy.
"Welcome home, Isaac!" Salubong ko sakanila pag kauwi nila galing hospital.
Agad akong tumakbo papalapit sakanila para tignan ang naka babatang kapatid ko.
"I'm finally a kuya! Can I hold him, mom? Please?" Ani ko.
Ngumiti naman si mommy saka maingat na ibinigay sakin ang kapatid ko.
"Hi,Isaac. I'm your kuya Jacob." Ani ko na nak ngiti sa kapatid ko.
"Ma'am,Sir, andito na po pala kayo." Ani ng kasambahay namin.
"Sir, si Jacob po nahuli naming nag lalaro ng apoy kanina." Pag susumbong ng isa sa mga kasambahay namin.
Masama akong tinignan ni daddy.
"Didn't I told you to not to play with fire?" Seryosong ani niya.
"Sorry, dad. It's so cool kasi eh." Ani ko habang naka nguso.
Kinuha ni mommy si Isaac sakin.
"Wag ka na mag lalaro ng apoy. May kapatid kana. Plus it's too dangerous." Pag sesermon naman ni mommy.
Tanging tango na lamang ang naitugon ko sakanila.
A year have passed Isaac is now 1 year old while I'm turning 18.
I was playing with fire in my room with Isaac dahil ipinabantay siya sandali sakin.
He suddenly cried kaya dinaluhan ko siya.
"What do you want ,baby?" Tanong ko.
"Nana,tuya." Bulol bulol na ani niya.
Napangiti ako dahil napaka cute niya.
"Stay here kuya is going to get nana for you okay?" Nakangiting ani ko.
Tumango siya kaya lumabas ako ng kwarto. Pag baba ko sa kusina saka ko na alala na nakalimutan kong patayin ang apoy sa kwarto ko.
Dali dali akong tumakbo papunta sa kwarto ko para patayin ang apoy.
Ngunit pag balik ko ay napakalaki na ng apoy!
Madaming flammable materials sa room ko kaya nagsimula nang mas lumaki ang apoy.
Kaagad kong tinawag sila mom at dad dahil di oo alam ang gagawin.
"MOM! My room is on fire! Nasa loob si Isaac! I don't know what to do!" Sigaw ko sa kabilang linya.
"WHAT?!" Gulat na ani niya nag simula na siyang umiyak.
Umiiyak nadin ako dahil di ko alam ang gagawin.
My little brother is trapped inside the burning room.
I heard a car stopped in front of our house.
Humahagos na tumakbo papasok sila dad para tignan ang lagay namin.
Nakita nila akong tulala habang tumutulo ang luha sa may pinto.
"It's my fault! It's my fault! I left him there alone to get his food sa kusina! Pag balik ko malaki na yung apoy!" Ani ko.
Nasunog ang kalahati ng bahay namin.
Nakita din nila ang kapatid kong wala nang buhay.
The next thing I knew ay nasa korte na ako.
Naka posas.
Tulala.
"I agree with the family, I hope you die in prison." Ani ng judge.
Napahahulgol ako dahil alam ng pamilya ko na aksidente ang nangyari.
I was sentenced 15 years in prison.
Tulala lamang ako papunta sa kulungan.
Sinalubong ako ng mga nag lalakihang lalake.
"Anong kaso mo?" Maangas na tanong nila sakin.
"I accidentally killed my baby brother." Saad ko.
Naupo lamang ako sa gilid habang tulala.
I wish I never left him there.
I wish I never got addicted to fire.
I wish I could do something to help my baby brother.
Ang hirap pala no? Talagang sa huli palagi ang pag sisisi.
-THE END.
