Lilithin Dönüşü

Şimdi Nerede ( Bölüm 8)

Ayak sesleri duyuyordum, bana sesleniyorlardı benim ise gücüm yoktu cevap vermeye! Yalnızca ağlamak istiyordum. Öfkemin dışarı çıkmaya çalıştığını hissediyordum. O harekete geçmeye çalışıyordu! Bunca zaman gücünü korumuştu....
Sahire: Arya! Canım iyi misin ?
Arya: Değilim!
Despina: Ne oldu !
Arya: Bu oda annem kalıyormuş.
(Fotoğrafları uzattım)
Onlara dokunduğumda anılara gittim... Annem...
Sahire: Ah canım..
( İkisi de içtenlikle sarılıyordu bana, yine de kendimi çok kötü hissediyordum. Onlara anlatmalıyım ama ...)
Arya: Annem onu yok etmek istemiş. Anne teyzeye öldürmesi için yalvardı. Çok karşı olsa da başka yolu yok diye bir kılıç vardı onu, onu öldürdü... O, o çok üzgündü annem ise yavaş yavaş silindi!! Hepsini gördüm...
Despina: Arya çok üzgünüm...
Arya: Üzülme! Anne teyze ile konuşmalıyım her şeyi anlatmalı bize !
Sahire: Hemen arıyorum!
Despina: Gerek yok! Ben gidip alır gelirim!
( Elini kaldırdı ve mavi bir ışık saçarak kayboldu. Daha ne olduğunu anlamadan Anne teyze ile geri döndüler )
Anne: Arya...
Arya: Lütfen anlat!
Anne: Bu benim için çok zordu hala çok zor. Kardeşimi öldürmek zorunda kaldım... Yapmak istemedim onun gitmesini hiç istemedim!
(Gözlerinden yaşlar akıyordu, acı çektiği belliydi üzülsem de her şeyi bilmeye hakkımız vardı!)
Anne:Ah!! O kadar pişmanım ki başka, başka bir yol olabilirdi! Ama o kararını vermişti! Çok inatçıydı onu geri döndüremezdim! Yemin etmiştik. Her durumda birbirimize yardım edeceğimizi...
(Sesi çatallanıyordu...)
Anne: Ben, ben çok pişmanım! O ana geri dönebilsek yapmazdım! Geri getirmek için çok uğraştım! Yıllarca çözüm aradım ama... Ruha karşılık ruh vermiştik! O an onu yok ettiğimizi düşündüm. Taki sende fark edene kadar! İşe yaramamıştı ve ben dostumu kaybetmiştim...
Sahire: Ama nasıl işe yaramaz.
Despina: Masum bir ruhu feda edilmesi gerekiyor. Başkaları için kendini feda eden...
Anne: Öyle olsa işe yarardı! Sahra kızı için hayatından vazgeçti!!!
Despina: Evet anne biliyorum ama eliniz de yaşam taşı yoktu.
Anne: Yaşam taşı geri dönebilmek için!
Despina: Hayır sadece o değil! Birinin hayatını geri verirken birinin hayatını geri alıyor. Ya da ikisinin de! Yaşam taşı neye göre yaşamı hediye ediyor tam bilmiyorum ! Sadece hak etmesi gerekildiğini biliyoruz. Belki taş olsaydı...
Anne: Sahra yaşıyor olabilirdi!!
Hepsi benim hatam! Bunu bilmeliydim,fark etmeliydim o zaman yaşıyor olacaktı!
Arya: Kendini suçlama teyze! Senin hatan değil... Bilmiyordunuz! Bilseydiniz de belki bulamayacaktınız!
Anne: Siz taşı mı arıyorsunuz?
Arya: Evet..
Anne: Yardım edeceğim! Bir kere hata yaptım bu sefer olmayacak!
Sahire: Arya taşı bulsak da ölmen gerekecek ya...!
( Sessizlik oluştu. Önemi var mı diye düşündüm. Her türlü yok olabilirim. Liliht'in hayata dönmesin yeter. Ben, sanırım ölmeyi tercih ederim!)
Arya: Biliyorum! Ama onu yok edemezsek de öleceğim! Bedenim de ben olmayacağım! Benimle savaşmak zorunda kalacaksınız!
Anne: O da bunu istiyor!
Sahire: Nasıl!
Anne: Ona karşı gelemeyeceğinizi biliyor! Ona zarar veremeyeceğinizi! Yoksa verebilir misiniz?
Despina: Hayır! Yapamam ona yapamam!
Arya: Ben olmayacağım! Sadece bedenimi kullanan bir parazit olacak! Bana söz verin! Olur da işe yaramazsa yaptıklarımız, ona kanmayın ve gerekirse öldürün!
Sahire: Seni öldüremem Arya!
Arya: Sahire benden geriye hiçbir şey kalmayabilir! O yüzden söz verin! Her zaman güçlü olacaksınız ! Gerekirse de beni öldüreceksiniz!
(Kızlar bir ağızdan ağlayarak söz verdiler)
Anne: Arya annene çok benziyorsun onun gibi gözü kara ve sevgi dolusun...
Ama küçük bir sorun olabilir!
Arya: Ne gibi ?
Anne: Taşı bulmayı başarsanız da, kılıç senin ellerinde olmalı...
Arya: Kendimi öldüreceğim !
Anne: Üzgünüm... Onu geri getirmeye çalışırken öğrendim...
Arya: Kendimi feda edeceğim ve ölümüm benim ellerimden olmalı... Anladım daha iyi kızlara böyle bir yük vermek istemiyordum. Kılıç duruyor değil mi ?
Anne: Evet...
Despina: Ah hayır anne nasıl olabilir ! Arya nasıl yapabilir.!!!
Anne: Üzgünüm yapabileceğim bir şey yok! Tekrar geleceğim lütfen dikkat edin kendinize!!
( Kızlarla yalnız kaldık... Kendimi öldürmek,nasıl yapacağım insan kendini nasıl öldürür? Ama başka yolu yok mecburum herkesin iyiliği için mecburum)
Sahire: Üzgünüm Arya çok üzgünüm... Bunları yaşadığın için, seni kaybedeceğimiz için üzgünüm...
( Sahire ağlıyordu. Onu hiç böyle görmemiştim. Hep duygularına hakim olan, aramız da en güçlümüz oydu. Şimdi güçsüz,çaresiz karşımda duruyordu. Bu beni üzüyordu. Onlardan bende ayrılmak istemiyordum, hayallerimiz vardı hem de çok güzel hayaller, hep birlikte olacaktık... )
Arya: Üzümle lütfen ! Bu beni mahvediyor seni böyle çaresiz, güçsüz görmeye dayanamıyorum! Çok güzel zamanlarımız oldu... Bana aile olduğunuz için teşekkür ederim, ben gitsem de daima güçlü olacaksın! Sen bir kurtsun Sahire güçlü olmak zorundasın!
Sahire: Güçlü olmak istemiyorum! Ölmeni istemiyorum!! İstemiyorum!!
( Sahire Ölmeni İstemiyorum diye bağırıp ağlıyordu)
Arya: Sahire bende ölmek istemiyorum! Ama onun beni ele geçirmesini mi istersin! Bana baktıkça iğrenmek,benden emir almak, herkese kötü davrandığımı görmeye dayanabilir misin?
Sahire: Hayır ama!
Arya: Aması yok Sahire! Ben olmasam da yalnız olmayacaksınız ve yapmanız gereken tonlarca şey olacak! Mesela okul bitecek,Konseye geçeceksiniz,belki aşık olacaksın!!!
Despina: Aaaaa! Manyak mısınız siz ! Ne o hemen öldürdünüz! İzin vermeyeceğim anladın mı ? Taşı bulacağız ve yine birlikte olacağız başka söz istemiyorum! Hayır sakın cevap vermeye kalkmayın! Sizi birer sıçana çeviririm görürsünüz!
( istemsizce kahkaha atmıştım, hep beraber gülmeye başladık. Biliyordum oda korkuyordu ama çok güçlüydü ikimiz içinde güçlü durmaya çalışıyordu)
Arya: Bugünlük bu kadar saçmalık yeter değil mi ? Hadi bahçeye inelim...
( Kapıdan çıkarken arkama baktım ve karşımda annem bana gülümsüyordu, sadece gülümseyip odadan çıktım)
Arya: Sarp arayacağım ne yaptı acaba?
( Uzunca çaldırdım ama cevap veren olmadı)
Arya: Müsait değil herhalde açmadı sonra döner..
Sahire: Sarp artık konseyde inanabiliyor musunuz?
Arya: Evet güzel oldu aslında Sarpı severim çok iyi bir insan ve oldukça cesur...
Despina: Hı evet öyle!
Arya: Neden ona böyle davranıyorsun?
Despina: Nasıl davranıyormuşum?
Arya: Bok gibi!
Despina: Bok gibi falan davranmıyorum!
Sahire: Davranıyorsun! Hem de uzun zamandır!
Despina: Farkında değilim!
Arya: Ona olan aşkını fark etmesin diye mi bok gibi davranıyorsun?
(Despina öyle bakıyordu yüzüme. Bir şeyler söyleyecekti ama ağzından dökülmüyordu bir türlü )
Sahire: Bizden de saklayacağını mı düşündüm hadi canım !
Despina: Hahaha! Ne kadar da saçma bir şey bu. Hadi ama ben kim Sarptan hoşlanmak kim ! Nereden çıkarıyorsunuz ya ! Hayır yani hoşlanmıyorum o yüzden samimi davranmıyorum ama çok üzülüyorsanız biraz daha iyi davranırım yani mecburen zaten sonuçta konsey başkanı oldu değil mi ?
Arya: Hııı sırf bu yüzden azıcık iyi davranacaksın öyle mi ?
Despina: Evet kesinlikle başka neyden olacak!
Arya: Ona olan
Despina: Devam etme bu saçmalığa ben gidip kahve getireyim.
Arya : Elini sallasa kahveler burada olurdu ama konuyu dağıtıp kaçmayı seçti.
Sahire: Elbet duygularını kabul edecek! Sarpta ona yanık!
( Kahkaha atıyorduk. Sanki uzun zamandır böyle bir sohbet etmemiştik. Bir anlığına da olsa eski hayatımıza geri dönmüştük. İsmimin söylendiğini duydum etrafıma baktığımda.
Erek: Arya !
Sahire: Efendim Erek hoş geldin.
Erek: Merhaba Sahire
Sahire: Ne haber Erek.
Erek: Despina nerede ?
Arya: İçeride ne oldu !
Erek: Sarpa ulaşamıyorum!
Arya: Buluşacak mıydınız ?
Erek: Evet buraya gelecektik, ama bir türlü ulaşamıyorum. Evine gittim yoktu. Belli ki babasının da haberi yok telaşlandırmak istemedim ama sence nerede olabilir ?
Arya: Bilmiyorum ki ! Biraz daha bekleyelim mi onu aramıştım elbet geri dönüş yapar. Sen neden bu kadar telaşlanıyorsun ki belki unutmuştur.
Erek: Unuttuğunu sanmıyorum Arya. Tehlike de olduğunu hissediyorum!!
Despina: Kimin!!!!