FORCES(ASKIDA)

1.Bölüm ∞

~DÜZENLENDİ~

Merhaba.Bu benim ilk hikayem ve bakarsanız oldukça heyecanlıyım.Aslında gerçekten ilk bölüm kısa oldu.Ama dedim ya ilk hikayem. Sizin beğenip beğenmeyeceğinizi çok merak ediyorum.Umarım hoşunuza gider ve gerçekten seversiniz.

Multimedia da ise Alanis' i görebilirsiniz.

------------------¤---------------

Yağmura bir lanet okurken arkamdan ittiren çocuğa sinir dolu bakışlarımı gönderdim.Sonuçta daha otobüs gelmediği halde ittirmesi pek de nezaket kurallarına uymuyordu.Sakince bekleyebilirdi.Otobüs durağında, insanlardan önce binebilmek için sinsi planlar kurarken otobüs gelmişti. Rahat bir koltuğu kapabilmemi kesinlikle sinsi planlarıma borçluydum.Hadi ama siz hiç yapmadınız mı?

Kotumun cebinde bir şey titreyince ilk önce tedirgin olsam da telefonum olduğu aklıma geldi.Gerçekten bazen çok şaşkın olabiliyorum.Bir mesaj ve her zamanki gibi babamdan.

Ah,Baba!Okumaktan bile iğreniyorum.Babamın bu derece pislik olması adil mi diye düşünmeden edemiyorum.

-Kızım eve gelirsen istemediğin sesler duyarsın.Annenin gelmesine daha var. Bence oyalan.Sakın annene bahsetme.

Lanet olsun! Annemi aldattığı yetmiyormuş gibi beni de tehdit etmesine katlanamıyordum.Mecburum diye hatırlattım kendime.Bu sene lisenin son senesiydi.Okuldan sonra lunaparkta bir standta çalışıyordum. Ama okul masraflarıma bile yetmiyorken annemle yeni bir eve nasıl çıkardık bilmiyordum. Burada olaya babamın söylersem,hayatımızı karartma tehtidi devreye giriyordu.

Annemin üzülmeyeceğini bilsem şu dakika tüm pisliklerini ortaya dökerdim.Zaten ondan korktuğum için sustuğumu sanıyorsa da yanılıyordu.Tek nedenim annemin üzülmemesiydi.Belki babamın ihanetini ona anlatmayarak bende anneme ihanet ediyordum.

Durağa geldiğimi fark edince apar topar yerimden kalktım.

" Affedersiniz.Geçebilir miyim?Pardon! "

Sonunda inebildiğim için gülümserken mal gibi dikildiğimi fark edince ciddi halime döndüm.

Babamında para sıkıntısı yoktu ve bana araba almayı bile teklif etmişti.Ama kendime ondan hiç birşey kabul etmeyeceğime dahil söz vermiştim.

Eve gidemediğime göre sanırım Beatrice'e gidecektim.Beatrice,benim en yakın arkadaşımdı.Ailesini 2 sene önce trafik kazasında kaybetti.Tek ailesi benim diyebilirim. Apartmanının önüne gelince ziline bastım.Evde olduğunu belirten otomatla birlikte hızla merdivenleri çıktım ve kapıda bekleyen Beatrice'e gülümsedim.

" Orada öyle dikilmeye devam edecek misin?"

Eve girince Beatrice şaşkın yüz ifadesiyle bana bakıyordu.Tabi o da haklıydı.Daha bir saat önce eve gitmesi için yolladığı kızın, şu anda evine gelmesi ayrı bir ironiydi.

"Alanis,sorun yine baban mı? "

Beatrice,babamın annemi aldattığını biliyor ve anneme söylemediğim için beni suçluyordu.

Sessiz kalmamdan cevabını almış olacak ki derin bir nefes aldı.

"Anladım.Yorgun görünüyorsun,biraz dinlenmeye ne dersin?"

"Hayır demeyeceğim kesin."

Biraz kıkırdadıktan sonra o da yatmaya gitti.

En kısa zamanda babamla bu konuyu konuşmam gerekecekti.Çünkü ben daha fazla kaldıramıyordum.Annemin bu şekilde kandırılması beni aşırı derece yaralıyordu.En kötüsü ise benim bildiğim halde konuşamamamdı.

Tüm hakları saklıdır.
Bu kitap şahsıma aittir ve hiç bir sitede veya sayfada yayınlanmasına iznim yoktur.Kurgu hiç bir yerden çalınmamış ve alınmamıştır.Çalınması dahilinde kurgusal işlem yapılacaktır.Wattpad dışında hiç bir sitede yoktur.