Metrodaki Lanet(Aşk)

-2-

Multimedia da kızların görünce çığlık attığı yerin görüntüsü var.

+Yahu sus artık ben napıyım zorlamı gel dedim?

İ-Senin başının altından çıktı ama

S-Kızlar tamam susun burdan kurtulmaya bakalım artık..

Gerçekten burdan çok sıkılmıştım ve oldukça korkuyordum bir an önce çıkıp eve gitmek istiyodum. Ama kurtulup kurtulmıycagımız belli değildi. Burda ölebilirdik. Heran herşey olabilirdi.Bunlara hazırlıklı olmak gerekiyordu.Benim yapmak istediğim şeyler vardı ve daha ölmek için çok erkendi.. Denemek istediğim şeyler vardı. Evlenince olucak şeyler tabi anladınız. Daha kimseyi öpmemişken bile ölmek.Hadi onu geçtim iş hayatım kariyerim. Hayallerim vardı benim. Hepsini bu metroyamı gömücektim.. Kendimle birlikte..

Ben bunları düşünürken birden telefonum çaldı.

S-Aşkım telefon..  Lan telefon çalıyo aç yardım iste hadiii    

+Nası yani oha telefon çekmiyodu.. Arayan ezgi susun panik yaptırmayın..

+Alo ezgi çabuk buraya yardım gönder metroda kapalı kaldık yardım lütfen yardım et bize lanetlendik ezgi lütfen elini çabuk tut burdan çıkar bizi.

E-Ne saçmalıyosun ya Erensoy geldi yanınıza geliyoruz bekleyin.. Alo ? Alo? ?? Aloo?

+Allah kahretsin buraya geliyolar kapandı telefon ya bi kez olsun beni dinlese ölücek sanki. Aptaall ne saçmalıyosun diyo bide ya burda ölüp gidicez. Allah belamızı verdi yeter amk. 

S- Aşkım tamam sakin ol lütfen çıkıcaz burdan ölmicez güven bana. :*

Sinirden ağlıyodum ama bi yandan da Ezgi de bana aynı şeyi demiş olsaydı bende aynı tepkiyi verirdim diye düşündüm. Ezgi nerdeyse 10 yıllık arkadaşım yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmez. Böyle dalga geçmişliklerimiz çoktur. Umarım buraya gelmez hiç olmazsa o kurtulsun ben kendimden vazgeçtim. Düşüncelerime geri döndüm . Ben bu metrooda bütün hayallerimi gerçekleştiricem. Hepsi olmasada bi kısmını yapmadan ölmem... Karanlıktan bi ses geliyodu tanıdık bi ses , Ezgi bağırıyodu ben hemen ayağa kalkıp ona doğru koştum. Sımsıkı sarıldım bi  yandanda ağlıyodum. 

+Ezgi gelmemeliydin.. Lanetlendik dalga geçmiyorum etrafa bak

E-Biliyorum canım biliyorum sakin ol lütfen çıkıcaz burdan. 

+Ben sana gelme diycektim.. Benim yüzümden sende ölüceksin burda özür dilerim.. Çok özür dilerim. dedim arkama bakmadan biraz öteye oturup ağlamaya başladım. Samet yanıma geldi. Ağlama bebeğim çıkıcaz burdan yanındayım ben senin diyip belimden sımsıkı tutup sarıldı. Biraz canım acıyodu çünkü fazla sıkmıştı. Onunda korktugunu farkındaydım bu yüzden yaptıgınıda biliyodum. Bende ona sarıldım. Boynumda nefesini hissediyodum. Bi kaç damla gözyaşınıda tabi..

Ezgi ve Erensoyun burda olmasına sevindim bi yandan. Ezgi bu olayı bile fırsat bilip Erensoya yaklaşma çabasındaydı. Çünkü nerdeyse 5 senedir Erensoya aşıktı. Bu ibnede onu oyalamaktan başka bişey yapmamıştı. Sürekli ümit verip gitmişti. Bu her seferinde Ezgiyide daha çok yıkmıştı neyseki yanında hep ben vardım.Erensoy burdan çıkıcağımıza inanmıyodu bu yüzden Ezgiye ne kadar yaklaşırsa kar biliyodu. Bir an olayı unutup öpüşmeye başladılar tabi bizden ötede. Ezgi gayet mutlu gözüküyodu çünkü ölmeye giderken bile yanında sevdiği insan vardı. Onları kıskandım aslında çünkü benim sevdiğim insan yanımda değildi. Sametide seviyorum tabiki ama "aşk" onda değildi başkasına aşığım evet.. Samet unutturur sandım ama beceremedi belkide ben öyle sanıyorum. Şuan yanımda gerçekten aşık olduğum insan olsaydı Ezginin yaptığının aynısını bende yapabilirdim belki. Ölmeden önce onun bir busesi yeterdi öbür dünyada bile. Bu yüzden sadece Samete sarılmakla yetinebiliyordum. Ezgi hala erensoyla sarmaşdolaş oturuyodu bozmadık daha sonra Ömere döndüm oda benim her anımda yanımdaydı.. Okulda evde dışarda.. evde dediysem facebooktan poker falan oynuyoduk sürekli yazışıyoduk. Şuan evde olsaydım muhtemelen yine Ömerle poker oynardım. Zeyneple mesajlaşırdım. Zeynebi cok özledim şuan keşke oda burda olsaydı diyemiyorum. Arkadaşımın ölüme gitmesini istemem tabiki. Ama ölmeden öncede onla son kez doya doya konuşmak isterim. Bu zamana kadar hep beni dinledi , dinledim , teselli verdik birbirimize en zor anımızda biz yanyanaydık böyle arkadaşlara sahip oldugum için çok şanslıydım.Bunları aklımdan geçirirken birden hepimiz İreme döndük. Yerinden sıçradığını gördük. kendini yerden yere vuruyodu. Hepimiz panikleyip ayağa kalktık. Nolduğunu bilmiyoduk. Ezgiyle ben çığlık atmaya başladık. Gerçekten çok korkmuştuk. İrem durmuyodu. Aslında bu İrem değildiki. Lanet İremin içindeydi. Samet ve Ömer bizi uzaklaştırdı. Ezgiyle hem ağlayıp hem imdat diye bağırıyorduk. Erensoy , samet ve ömerde İremi dizginlemeye çalışıyodu. Bizede burdan uzaklaşmamızı söylediler. Ezgi ve ben panik bi şekilde titriyerek yürümeye başladık.Biraz yürüdükten sonra hiç ses gelmemeye başladı. Kendimi korkunç bi yerde bulduk. Cesetler kanlar içinde yerde yatıyodu.Terk edilmiş bi tren vardı çok ürkütücü gözüküyordu.Gözlerimiz büyümüştü. Birden ikimizde çığlık atıp koşmaya başladık. Kaybolduğumuzu farkettik. Çok korkuyorduk. Duvarlarda kan elimizde yüzümüzde bile kan vardı. Birden yankılı cızırtılı ve daha önce duyduğum o korkunç ses geldi. Heryer sallanmaya başladı duvarların içinden bişeyler çıkmaya başladı ve sırtımda bi acı hissettim o acıyla yere yığılırken Ezgiyi yerde kanlar içinde gördüm. İmdat demeye kalmadan bende bayıldım..