Chapter 10

35 8 35
                                    

Bianca's POV

"I'm sorry Ms. Alarie pero masyadong malaki ang 150M investment. We are just starting our business kaya mahirap pang maginvest ng ganun kalaki. Yes we know that your company is one of the highest in the country kaya magiging madali ang pagprofit namin kung mag-iinvest kami but the problem is.. we can't afford that much money. Hindi pa kami ganun kumikita kaya wala kaming mapagkukuhanan ng ganong halaga. I'm really sorry Ms. Alarie." Mahabang paliwanag ni Mrs. Quero.

"Don't worry.. it's okay.. I understand Mrs. Quero." Nakangiting sabi ko naman.

"I'm really sorry.. pero pwede naman kami mag-invest sa inyo.. we can't just afford 150M." Sabi pa niya.

"No.. Mrs. Quero.. It's really okay.. Wag niyo na munang pilitin kung hindi pa talaga kaya.. I understand how struggle it is in starting a business and I know all your expenses... kaya don't worry.. I will also try to talk to Pres. Percival kung pwede namin kayo matulungan in any case.. " sabi ko pa.

"Thank you for understanding our thing Ms. Alarie.. " Nakangiting sabi niya.

"Your welcome maam.." yun lang at umalis na rin ako sa restaurant na iyon. Ughh.. Sobrang dami ko nang nakausap na tao at ilang beses ko na silang kinoconvince na mag invest pero halos pare-pareho lang ang sinasabi nila. 'Masyadong malaki ang 150M' ' we can't afford that much money' 'im sorry' ... Tsh.. saulo ko na nga ang mga linyahan nila.

Damn! I'm really sick of it! Sobrang nakakapagod ang pakikipag-usap sa iba at pagconvince sa kanila na mag-invest. Nakakabuwisit kasi si Warren eh! How come could he invest 150M for just one company!? And why here!? Pwede naman sa iba! Bakit sa Alarie's Corp. pa!?.. Ughh.. Honestly, Mrs. Quero was my 45th person I've convinced to invest in just a week. And I'm really tired doing this.

I just came back to my office after my conversation to Mrs. Quero. But before I come in, I noticed three familiar faces approaching me. Hinarap ko sila at saka nagmano sa bawat-isa. They are my uncles. My father's brothers. I've never seen them for a half of a year and I'm a little bit surprised seeing them here.

"Bakit ngayon ka lang? Hindi bat kanina pa nagsimula ang working hours?" Kumirot ang puso ko sa narinig ko mula kay Tito Luc. Wala man lang syang ginawang pagbati.. Tanggap ko naman matagal na, wala parin talaga silang tiwala sakin. Despite of all my achievements and all those things I've done for this company and in our family, they still don't trust me. Palagi nila akong itinutulad kay papa. Lalo na si Tito Luc. He's the second eldest kaya nang mamatay ang papa, sya na ang tumayong panganay sa kanila. That's why he really was mad to my father. And he's seeing me like him.

I can't blame them. They have the right to think like that. Kasi sabi nga sa kasabihan -- 'Kung ano ang puno, ganun din ang bunga' pero hindi ba pwede na kahit katiting na tiwala lang naman maibigay nila? I've done almost everything for this company. And I'm still doing my very much best for this. Pero bakit ganun? Parang walang nagbago. Parang wala lang yung ginawa ko.

"I'm talking to you Almarie.. Bakit ngayon ka lang?" Mahinahon pero may awtoridad na tanong pa niya.

"A-ahhh.. Uhmm.. I-i just met someone important t-tito" kinakabahang sagot ko. Hanggang ngayon pala.. ganun pa rin ang epekto sakin ng boses niya.. nakakatakot...

"Important? More important than your work? Baka naman kung sino-sino lang yang kinakatagpo mo para lang makaligtas ka sa trabaho?" Parang ilang segundo na lang babagsak na ang luha ko. Hindi ko pa rin mawala sakin lahat ng hirap na pinagdaanan ko sa boses niya. Natatakot pa rin ako sa tuwing nagtatanong sya. Nakakainis! Hindi ko napaghandaan ang pagdating nila. At hindi ko alam kung matatagalan ko pa ba..

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Mar 31 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

LOVE BETWEEN THE SUN AND THE MOON (Season 1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon