Kissed Under The Sunset (BxB)[MPREG]

Kabanata 17

Kabanata 17

Prayed

"It's okay Coleen, It's okay. Hush now..." pag-aalu ko sa pinsan, na todo pa rin ang iyak habang magkatabi kaming nakaupo sa mahabang sofa nila.

Kuya Kallum averted his eyes on us. Upon hearing me said that, particulary to our doleful cousin.

"It's alright Nikol, surething your very own Byul, was in paradise now, he's probably resting and happy. Quit crying. Hindi matutuwa sayo ang alaga mo kapag nakikita niyang hindi maayos ang amo niya." feeling pro na pag aadvice ni Kuya.

Habang nilalaro naman ngayon ang nasa kandungang si Thirdy. Umiling si Coleen. Hindi pa rin natatanggap ang nangyari. She continued weeping and sniffling.

Di ko alam kong anong sasabihin, para mas magiging magaan o tumahan na siya sa kakaiyak. Kaya't ang ginawa ko'y niyakap ko nalang. I'm not really that good on comforting someone. It's never been my talent. Sa landi lang talaga ako magaling hays.

Tumingin ako kay Kuya. He nodded and stood up. Naintindihan ang pinapaparating. Bitbit ang tatlong taong gulang na kapatid ni Coleen, they went to the kitchen, to where Tita Elen is, Coleens Mom, who's busy preparing something for her daughter and for us.

"Ssh... tahan kana, mukha kang tanga." pabulong na sabi ko. Goodthing hindi niya narinig iyon. LOLS.

She cried even more, as I hugged her tighter.

"Kuya's right, Cuz. Hindi nga matutuwa si Byul kapag nakikita niya ang mukha mo ngayon." sabi ko, sinusubukang paaganin ang kaniyang nararamdaman. Ngunit, hindi pa rin nagbago ang kaniyang emosyon. Kaya... naisipan ko nalang siyang biruin para tumahimik.

"Alam mo Cuz? Nagmumukha kang baliw sa kakaiyak mo riyan. Jusko, kamukha mo na iyong mga batang dugyot ron sa kantotiño! Isa pa'y narinig-rinig ko lamang ha, ayaw raw ng mga aso sa mga hamog at pakak na mga owners!" medyo gigil kong biro, shuta ang chaka niya umiyak e.

Seconds later, hindi nga ako nagkamali sa gustong mangayari. I heard her laughed at my silly joke — real talk. Only short time though, but it's alright to settle with that. Mas mabuti 'yon. Kesa nakikitang umiiyak ang pinakaclose na pinsan, na dahil lang sa alaga. Sa aso. Tss.

"Eh ano? Paki ko ba! Kahit umiyak ako maganda ako. MA — GAN — DA. Kuha mo? Tsaka hindi ako over-reacting boba! ikaw kaya mamatayan ng alaga. Ma hit in run? Tss." sabad niyang nakangisi habang tumutulo naman ang luha.

"Pfft. Ang arte mo talagang hayop ka, halika ka nga rito!" bwiset. Akala ko okay na. Kaagad ko namang pinahid 'yong luha niya bago tuluyang mahulog papunta sa kaniyang namumulang pisngi.

She sobbed. "Cuz?" mahinang tawag niya habang sumisinok-sinok pa.

"Oh?"

"Pangit ba ako? Pangit ba talaga ako umiyak?" tanong niyang halos ikasabog ko sa tawa.

I shook my head. "Ah, hindi naman. Mga... let's say, slight? Slight lang naman Cuz." I joked again, making her brows furrowed as she narrowed her swollen eyes at me.

"Char! You're pretty Coleen. Very very, pretty. Actually, We're both pretty and good looking. But O.A? It's a no sis." I chuckled.

She raised her head after hearing what I've said. Tumawa na rin siya, napangiti ako. She's really driving me nuts. I shook my head once again while still cooing her.