Με ανησυχεί η ευτυχία όσο δεν βγαίνει ο ήλιος,
μα είναι πρωί και με βαράει σαν μου καίει τα μούτρα
Οι κόρες μέσα μου δεν ζούνε πως να δω απέξω,
δεν φτάνουν χίλια φιλιά αν δεν υπάρχει αγάπη
Λύγισε η μάνα μπρος τον τάφο και λευκό κουφέτο,
θα κλαίει απόψε στο κρεβάτι μπρος την Παναγία
Σαν ένα αγέρωχο πουλί που δεν πετάει κάτω,
κάνει βουτιά προς το κενό να βγει απ'την ουτοπία
