Second Person (season_2) ✨We Meet Again✨[Completed]

Chapter_1 (uni+zawgyi)

Unicode🌻

အချိန်တေွဟာ တစ်ပတ်လည်ခဲ့ပြီ။

နွေ၊မိုး၊ဆောင်းဆိုသည့် ဥတုသံုမျိုးကိုလည်း မရေမတွက်နိုင်အောင် ကေျာ်လွန်ခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။

ကျိန်စာတေွဟာ အမှန်တကယ်​ပဲပြေပျက်ခဲ့ရဲ့လားဆိုတာတော့ မည်သူမှမသိနိုင်ပါ။

အရင်ဘဝကမပြီးပြတ်ခဲ့သည့် ဇာတ်လမ်းကိုပြန်ဆက်ဖို့ရာ ကောင်ငယ်လေးနှစ်ယောက်ကရော ကမ္ဘာကြီး၏တစ်ထောင့်တစ်နေရာမှာ ပြန်လည်ဆံုတေွ ့နေကြပြီလား။

..…............

ဂျယ်ဂျူကျွန်း။

ပင်လယ်ကမ်းခြေတစ်လေျာက်မှာ တေွ ့သမျှလူတိုင်းကို​ ငိုယိုပြီးအကူအညီတောင်းနေသည့် ကလေးငယ်တစ်ယောက်။

ထိုကလေးငယ်ဟာ မည်သူနည်း။ ဘာအတွက် အကူအညီတောင်းနေသနည်း။

"ကယ်ပါ။ ဖေဖေနဲ့မေမေ့ကို ကယ်ပေးပါ။"​

လူတစ်ယောက်ချင်းစီရဲ့လက်ကို သူ့လက်သေးသေးလေးေတွနှင့်​ ကိုင်ဆွဲကာ အကူအညီတောင်းနေသည်။ သို့သော် မည်သူမှ ဂရုမစိုက်ကြ။

"ဖယ်စမ်း... ဒီအရူးလေးကတော့"​

"ဖယ်စမ်းပါကွာ..."

"ကဲကွာ သွားစမ်း..."​

ပုခံုးကနေစောင့်တွန်းခြင်းခံလိုက်ရတာကြောင့် ကလေးငယ်ဟာ အနောက်သို့လန်ကျသွားသည်။ သို့သော်​ မြေကြီးပေါ်ကိုတော့မကျပါ။ ကောင်ငယ်လေးတစ်ယောက်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ကျသွားခြင်းဖြစ်၏။

"ခင်ဗျားတို့လူစိတ်မရှိကြဘူးလား။ ကလေးတစ်ယောက်ကို ဘယ်လိုတောင် ဆက်ဆံလိုက်တာလဲဗျ"

ကောင်ငယ်လေးဟာ ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် 10နှစ်အရွယ်ကလေးငယ်လေးအား ပွေ​ ့ချီလျက်မတ်တပ်ရပ်သည်။

"ကိုကို့ကိုပြော ကလေးလေး... ဘာဖြစ်လို့​ ငိုနေတာလဲဟင်"​

"ဖေဖေနဲ့... ဟင့်... ဖေဖေနဲ့မေမေ... ရန်ဖြစ်ပြီးရေထဲဆင်းသွားကြတယ်။ အခုထိ ပြန်မတတ်လာသေးဘူး... အီးဟီး... ကယ်ပေးပါဦး။"​

"မငိုနဲ့တော့... ကိုကိုကယ်ပေးမယ်။ ဟုတ်ပြီလား။"​

ကလေးငယ်လေးဟာ ခေါင်းလေးငြိမ့်လို့ပြုံးပြရှာသည်။ ပါးပြင်ထက်စီးဆင်းနေသည့် မျက်ရည်များကိုကောင်ငယ်လေးဟာ လက်ဖဝါးဖြင့်သုတ်ဖယ်ပေးသည်။