Dekanın odasından çıkarken yüzüm fazlasıyla gülüyordu, mutluydum. Hiçbir dersten büte kalmamıştım ve bu beni çok mutlu etmişti hatta şuan o genetiğiyle oynanmış Melisa'nın genç arkadaşıyla tartışmamızı bile umursamıyordum. Fakültenin kuytu köşelerine geçip, banka oturduğum gibi müziğin akışına bıraktım kendimi. Etrafımda insanlara baktığımda çoğunun yüzü gülüyordu. Kimisi ailesine kavuşup iki haftasını sevgi dolu geçirecekti kimisi ise sevgilisiyle, dostlarıyla bir arada olacaktı. İçim burkulurken, ne kadar yalnız olduğumu onca zaman sonra ilk kez hissettim birde kendinden başka kimseyi düşünmeyen bencil birinin teki olduğuma da artık emin olmuştum. İmge'ye kızarken bende onun gibi davranmış ve Vuslat'ın ''Bana bir şey olursa annem ve kardeşim sana emanet'' dediğini bile unutmuştum. Onları görmeyi bırak başsağlığına bile gitmemiştim. Belki de onları aramalıydım, aptaldım arasam ne diyecektim ki ''Başın sağ olsun kardelen teyze, bunca zaman arayamadım üzgünüm. '' Ya da ''Ölenle ölünmüyor, üzülme'' demeliyim. Kendi düşüncelerime gülerken, ne yapacağımı bilmez halde annemi aradım. Birkaç kez çaldıktan sonra annemin ''Kızım" kelimesi kulaklarıma dolarken, onu ne kadar özlediğimi hissettim.
''Anne nasılsın?'' dediğimde sesim, istemsizce titrerken, belli etmemeye çalışıyordum..
*İyiyim bebeğim sen nasılsın
* İyiyim anne sonuçlarımı öğrendim hiçbir dersten büte kalmamışım.
*Çok sevindim kızım, tatilde ne yapacaksın İzmir'e gelmek ister misin?
*Hayır, anne burada olurum.
*Peki Hazar'ım iyi olduğuna emin misin?
*Evet, anne sana bir şey sormak için aradım. Balıkesir'e gidiyor musun?
*Geçen hafta oradaydım Hazar, pek fazla gidemiyorum ne oldu ki?
*Anne Kardelen teyzemi görüyor musun? O nasıl?
*İyi Hazar yani iyi olmaya çalışıyor. Birde şey
*Ney anne uzatma söyle
*Kızım bir yanına git istersen ya da ara
*Anne ben kapatıyorum, ağabeyimle-re selam söyle konuşursan, birde şey Kerim'i çok öp anne.
*Hazar böyle devam edemezsin, ağabeyin seni gelip alacağını düzelesiye kadar da yollamayacağını söylüyor haberin olsun.
*Anne öyle bir şey yaparsa buradan da giderim, hiç birinize yerimi bile söylemem. Şimdi kapatıyorum üzgünüm anne.
Annemle telefon konuşmamı sonlandırdığım gibi yerimden kalktım. Ne yapacağımı bilmez haldeyim, kahretsin yeğenimi bile fotoğraflardan tanıyordum sadece oysa yengem hamileyken ''kerim en çok halasını sevecek'' diyordum ve şimdi ki halime bak halasını gördü mü ki sevsin. Fakültenin kafeteryasına ilerlerken, aklımdaki tek şey ne yapacağımı bilmediğimdi.
Belki de en doğrusu Kardelen teyzemin yanına gitmekti.
Kafeteryada boş masa ararken, Melisanın masası dikkatimi çekti, arkası dönük bir halde oturan sarışın muhtemelen İmge'di. İçimden bir ses onunla konuş diyordu ve ayaklarım istemeden ona doğru ilerlerken, hiçbir şey düşünmedim sadece İmge'ye yöneldim. Masaya yaklaştığımda İmge üzgün bir ses tonuyla bir şeyler anlatıyordu. Dinlemek için İmge'nin arkasında durduğumda sabahki tartıştığım çocuk bana bakmıştı. Ona sus işareti yaparken, diğerleri de fark etmiş olmalı ki hepsi dikkatli bir şekilde beni izlemiyordu. Onları umursamadan İmge'yi dinlemeye başladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAŞAMAK İÇİN.
Literatura Feminina‘’Sen gökyüzü, ben yeryüzü anca birbirimizi izleyebiliriz. Bilmelisin kıyamete kadar ne ben sana gelebilirim nede sen bana gelebilirsin. ’’ Genç kızın dediklerinden sonra bir süre sustu genç adam. Ne diyebilirdi ki? ‘’Sen bana gelirsen kalbin param...
