His Suicidal Girl

Chapter 1

Chapter 1; Ysabel Tanasha Willford

My life is just like every child could wish for. Wealthy. Yes I have all the money that I could even buy everything. Something to brag about. But I choose not to, because I couldn't wish for anything more. I have the money, parents who loves me, and surrounded by the people I care about.

Everything is perfect. Kaarwan ngayon ng tiyahin ko at bumabiyahe na kami pa-punta sa Quezon dahil doon ito naka tira, masaya kaming suma-sabay sa masayang tug-tug na mula sa radyo.

"Baby dala mo ba yung regalo mi para kay tita Chesca mo?" Tanong sa akin ni mama kaya napatigil ako sa pag-kanta at kinuha ang backpack ko at pinakita na nan-dudoon ang pink na box na naglalaman ng isang gold necklace and earrings na may design na rose, at dahil rose ang paborito ni tita ay yoon ang pinili ko. Ngumiti naman sa akin si mama at sinabihan ako na suguradong papalirit nanaman sa tuwa si tita pag nakita nito ang regalo ko sa kaniya, kaya naman na-tawa kaming tatlo sa loob ng sasakyan marahil ay iisa lang ang laman ng isip namin.

Maya-maya naman ay naratin na rin namin ang  maliit na bayan kung saan naninirahan si tita, hindi katulad sa Cavite ay iba ang pahanon dito, kung doon ay mainit, dito ay makulim-lim

"Aw baby hindi yata matutuloy ang swiming natin" may bahid ng lungkot ay pangaasar na sabi ni papa kaya napa-simangot ako at bahagyang naka-nguso ako dahil namiss ko na makipag swiming sa mga pinsan ko. Hindi kasi nila katulad ay only child lang ako dahil nung matapos akong i-panganak ni mama ay nag-karoon ito ng tumor sa ovaries kaya kailangan niya'ng ma-operahan at yoon din ang dahilan kaya hindi na ako na-sundan pa. Pero kahit ganoon ay hindi nila pinalipas ang isa'ng araw na hindi sa akin pina-da-dama na mahal nila ako.

"Ysaaaaaaaaaa!" Rinig ko na sigaw ni tita, bigla naman akong napa silip sa bintana at nakita si tita na naka silip mula sa terrace nila, dali-dali naman itong tumalikod at nag-tatakbo pababa.

"Ayan na nga po ang bunga-nga ng kapatid ko hayst!" Rinig ko na reklamo ni mama saka napa hilamos sa kaniyang mukha, napa ngiti naman ako ng todo at nung oras na yoon dahil alam ko na ang sunod na mangyayari. Nang maka parada ang kotse naman sa garahe nila ay agad na inalis ko ang seatbelt ko at nang bumaba ako ay agad na sinalubong ako ng niyakap ni tita saka pinupug ng halik

"Na miss kita pamangkin! Bakit ba kasi ang bihira ninyong bumisita dito ha Clarisse?!" Bulyaw dito ni tita nang naka pa-mewang pa kaya napa tawa naman ako

" Eh sa ang layo-layo ng bahay mong bruhilda ka!" Ganti naman dito ni mama at saka niya kunurot si tita, natawa nalang kami ni papa habang pina-panuod ang dalawang mag-bangayan. Tuwing nag kikita kasi sila ni tita ay pihadong world war III na agad ang bagsak. Kala mo hindi sila parehong may mga anak kung mag talo pero sa huli ay na-u-uwi na lang sa tawanan at bahagyang araan, tila lambingan na nila itong mag-kapatid, kaya bahayga ako'ng napaisip, masaya nga sigurong mag-karoon ng kapatid...

"Tara na sa loob dali na exited na ako!" Sabi ni tita sa akin kaya na-pangit nalang ako't nag pa-hila na ako papasok sa loob ng bahay nila habang naka-ngiti, nakita ko nalang na na-pa-irap habang bumuntong hininga si mama bago sumunod , na tatawa naman na inakbayan ito ni papa saka may i-binulong kaya bigla-biglang na hampas ito ni mama. Minsan talaga hindi ko maintindihan ang lambingan nila ni mama kaya ang ginagawa ko nalang pag-ganun ay pumunta sa pahitan nila ay mag tatanong ng "ano po yung pinag-uusapan ninyo?" Ang nagyayari naman ay tatawanan lang nila ako saka guguluhin ang buhok ko.

Masaya naman ang naging mag-hapon namin doon kahit na ma-ulan sa labas. Sinabi naman ni tita na may paparating daw na bagyo at na i-irita siya dahil sumakto pa yoon sa kaarawan niya. Nevertheless masaya naman at puno ng tawanan. But thing's change the day we return home...