His Suicidal Girl

Chapter 8 (ᜃᜊᜈᜆ ᜏᜎᜓ)

Chapter 8; You gave me hope when I felt like all is lost.And You gave me courage to get back up on my feet and stand whenever we fall down.

SIGURO tadhana na ang nag lapit sa kaniya tungo sa akin para ipa-batid na hindi ko kailangang pahirapan ang sarili ko. Na kailangan ko rin bumitaw sa lubid na kinakapitan ko. Na kahit masakit ay kailangan para umusad.

I thought that taking my life is the way to end it. I was wrong, he showed me the right and less miserable way to end it all, the pain, the suffering.

"You just have to let go Ysabel" he said making me stop in my tracks

"What?"

"You just have to stop pulling the rope." I was speechless while staring at his back for a few seconds

"Wha—?" He looked at me straight in the eye while smiling, may hinala ako sa kung anong pinupunto niya but I kept that in the back of my mind

"Let go of the rope Ysabel, stop this game your tormenting your self" he said directly looking me in the eyes

Agad akong napa-atras habang nag sisismula ng mamasa ang mga mata ko. Suddenly memories of my family started flashing back in my mind.

"N-no I-I can't"

"Ysabel, look at me" he said as he walk towards me and when he finally reached me he cupped my right cheek and directed my gaze in his

"You will just let go, it doesn't mean that you have to forget them." That's when I started cry.

"I know mahirap, masakit. But you can let go of it slowly. And I will be here" he said while he hugs me tightly making me cry even harder. Slowly I nodded. I guess he is right.

"Ysa!" Agad akong napa-tigin sa kaliwa ko at sinalubong naman ako ng icecream na agad na tumama sa tungki ng ilong ko

"Hahahaha!" Tawa niya naman habang  ako naman ay naka simangot na dahil sa icecream na nagkalat sa ilong ko

"Sky naman eh!" Reklamo ko habang pa-birong sinuntok siya sa braso na mas tinawanan lang niya dahilan para lalo akong sumimangot.

"Tsh, haha okay sorry haha punasan mo na yan" agad naman na kinuha ko ang inabot niyang napkin at pinahid ang icecream na nasa ilong ko

--------

Ever since that day, when I let go of the things that's holding me back. My life seemed to go back to what it used to before, the pain and neverending guilt that once held me tight in its grip is now barely gone. Masakit limutin ang mga nakaraang nagyari sa akin but day by day sky is making it barrable. Each time that I want to give up, he's there, he comforts me and understands me. Every thing is going so fine. I am happy. He's happy. Or so that's what I thought.

KAGAGALING ko lang sa grocery dahil  namili ako ng pang-isang lingo naming kakainin dahil wala ng laman ng ref.

Ng mabuksan ko ang pinto sa unit niya ay agad na bumungad sa akin ang tahimik na sala, very unusual dahil kada dadating ako ay nasa sala siya at nag babasa ng ilang dukumento o kaya ay nag ttype sa laptop niya.

"Sky?" I called out and when no one answered ay tumuloy na muna ako sa kusina at doon ini-lapag ang mga pinamili ko

"Skyler?" Tawag ko pang muli, nakakaoag taka dahil wala naman siyang sinabing may lakad siya o kung ano man. 'baka nasa shower?'  pag sagot ko sa tanong sa isip ko bago naisipan na pumasok sa kwarto ko dito sa unit niya para mag-palit. Ng makapag-palit na ako ay saka naman ako dumiretso sa kwarto niya. Kumatok muna ako bago buksan ang pinto at pumasok ngunit bigla akong natigilan sa nakita ko nag taasan ang buhok sa batok ko my eyes are wide open, my mouth hanging open and my mind race in turmoil.

"Skyler!"

Agad na tumawag ako sa emergency number bago agad na nilapitan ang naka bulagta niyang katawan sa sahig, nanginginig ang mga kamay ko habang dahan-dahang inaabot ang mukha niya, naninikip din ang dibdib ko at nag sisimula ng mag init ang gilid ng mga mata ko dahil sa takot at kaba na bumabalot sa akin ngayon.

"S-sky" nanginginig ang mga labi ko ng tawagin ang pangalan niya and when he stirides and tried to open his eyes are when I felt like a big rock just has been lifted from my chest

"S-sky oh god! A-anong nangyari?" I asked as i felt hot tears started trailing in my cheeks, ngumiti siya bago inabot ang pisngi ko at pinalis ang mga luha ko doon.

"D-don't w-worry Y-ysa. I.. I'm f-fine" his voice is hoarse and raspy but soothing but it just cant stop my worrying, my pakiramdam ako na may masamang mangyayari that this is just the start. And I know well where I felt this feeling is. And just by the thought of that kills me. No. Please no. Not again.

After arriving at the hospital ay agad siyang inilagay sa stretcher ang rushed to the emergency room, habang ako naman ay hindi na mapakali sa kina uupuan ko. O kung matatawag ko nga ba iyong kina uupuan dahil maya't maya naman ang tayo ko mula doon dahil sa nerbyos na lumulukob sa buong sistema ko ngayon.

Maya maya pa ay may dalawang babae—isang ginang na hinala ko ay nanay niya at isang bata na baka kapatid niya— ang nag mamadaling nag tungo sa direksyon ko kasama ang isang lalaki na mababakas mo ang kapangyarihan at autoridad dahil sa suot nitong three piece suit, at may mababakas di na ilang hibla ng puting buhok sa gilid ng ulo nito, mababakas mo rin ang pagkakahawig nila ni skyler dahilan para mabilis na makilala ko ito bilang magulang niya

"Oh my god what happened to my son?! Is he okay?!" Nag aalalang salubong ng ginang sa kalalabas lamang na duktor, nanatili lang naman akong naka tayo dito sa pwesto ko malayo sa kanila habang pilit na pinakikingan ang kanilang pinag uusapan.

"The patient's stable now, ma'am he only got a mild attack but he's now stable, for now we will confine him for observation, please do remember that too much stress or negative emotions or even too much physical activity are bad for him. Your son git lucky that he only got a mild heart attack, and his asthma is not doing good either. I will give you the needed prescription medicines of your son,  if you will follow me please." Matapos ang mahabang paliwanag na iyon ay napa salampak na lang ako sa bangko na kinauupuan ko kanina

May sakit siya. And he did not tell me about it. Why?

A/n: okayyyyy malapit na itong matapos 🙊🙉🙈!!!! Hahahah kamusta naman? Let me know your reactions and thoughts on the comment section Scarlet readers! Muah! 💕