His Suicidal Girl

Chapter 4

A/n: Payo ko lang, may maselang bahagi sa kabanata na ito ang hindi maari sa mga bata paalala lamang ☻ BruyereEcarlate

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Chapter 4; in his arms

What is hope for you?

Is it the light feeling you get when looking or hearing something that strengthens your grip on where or what you are holding?

Because for me those words. Those eight words from his mouth, somehow game me strengt to grip on the light.

AS I OPEN my eyes, agad na sumalubong sa'kin ang kulay abo'ng kisame, wala ako sa apartment ko!

"Sabi ko naman miss. Baka mag-ka sakit ka niyan"

His words immediately occupied my mind at doon ako biglang napa-bangon.

Inilibot ko ang paningin ko at bumungad dito ang contemporary modern interior design ng kwarto niya, it's a mixture of dark Grey, black and white. Typical design for a male.

Unti-unti ay bumalik sa isip ko ang nagyari kagabi

"N-nandito ka... pa " I was taken aback from his words. Napa mang ako. Akala ko iniwan na niya ako?

"Why would I?" He asked.

Tinitignan ko lang siya ng bigla niyang ilahad ang kamay niya sa harapan ko, then he smiled

"Don't worry miss, wala akong balak na masama sa'yo I just want to help" he trailed.

Napa yuko ako bago sumagot

"I don't need your help"  anas ko sa mahinang boses. I was a brink from crying when I heard him chuckled kaya napa taas ang tingin ko

"Ano'ng nakaka-tawa?!" I snapped. Pero lalo lang ako nitong tinawanan.

"Nothing. Sorry. I just find you cute" na-ngunot ang nuo ko kasabay ng pag init ng pisnge ko. Agad na piniling ko ang ulo ko para hindi niya iyon mapansin.

"Urm..." Tikhim ko bago tangapin ang kamay niya para tumayo, nakita ko naman ang ngiti na agad na sumilay sa mga labi niya kaya agad na yumuko naman ako at yung tsinelas na manipis ko na lang ang tiningnan ko na tila yoon ang pinaka interesanteng bagay sa buong mundo.

"You want to eat? Don't worry libre ko" ani to nang naka ngiti pa rin. Tatangi san ako ng pag-taksilan ako ng tyan ko.

*Cruuu**cruu**cruuu*

"Haha I think I know the answer" anito sabay hila sa kamay ko, ako naman ay hindi na lang agad nakapag salita at tahimik na lang na sumunod na kaniya dahil na alala ko na kanina pa nga akong umaga hindi kumakain, pero agad akong napa hinto ng tila umikot at lumabo ang paligid ko

"Hey miss? Are you okay?" Tanong niya. Pero hindi ko na iyon napag tuonan ng pansin ng dumilim na ang paningin ko at nabual na ako

"H-hey! Miss! Miss! Damn hey wake up!" Yoon na ang huli kong na kinig at dumilim na ang lahat.

Shit! Nasa bahay ako ng lalaking iyoon? Akmang aalis na ako ng kama ng bumukas ang pinto at iniluwa noon ang isang matipunong lalaki na may hawak na tray na nag-lalaman ng pag kain.