~ GECE ÜNAL~ Zilin ısrarla çalmasına uyandım. Hırkamı giyip koşarak kapıyı açtım. - Of Dolunay! Anahtar diye bir şey icat edildi kullan bence! Dolunay; - Çok söylenme Gece. Ekmek ve simit falan aldım. Dedi. - Bu anahtar kullanmaman için bir sebep değil canım. Beni o güzel uykumun kollarından alıyorsun. Büyük günah. Dolunay; - Kafandan günah uydurma çarpılacaksın. Söylenmeyi bırak da Ayza'yı çağır kahvaltı yapalım. Dedi. - Emredersiniz komutanım. Deyip asker yürüyüşü yaparak Ayza'nın odasına doğru gittim. Kapıyı tıklayıp girdim. Ve şokettolara geldim. Ayza yok! Nereye gitmiş olabilir ki? Yatağını toplamış ama valizleri yatağının yanındaydı. Ve mektup. Hey mektup mu? Bu da ne şimdi? Mektubu alıp yatağa oturdum. İnşallah alışveriş listesidir diye geçirdim içimden. Kağıdı açıp okumaya başladım. Ellerim titriyor, gözlerimden yaşlar akıyordu. Bu olamazdı değil mi? Koşarak Dolunay'ın yanına gittim. Dolunay endişelendi. - N'oldu kızım sana? Niye ağlıyorsun? Dedi. Mektubu ona uzattım. Okumaya başladı. O da şok olmuştu. Sinirle; - Ayza bunu nasıl yapar! Bu yaptığı çok çocukça! Biz hep en zor zamanlarımızda beraberdik! Deyip bağırıyordu. - Dolunay, haklısın tamam ama o da zor günler geçiriyor. Çareyi uzağa gitmek olarak görmüş demek ki. Dolunay sinirle bir o yana bir bu yana gidip duruyordu. Tabi söylenmeyi de ihmal etmiyordu. - Arkadaşlığımız yalanmış! Haber vermeye bile tenezzül etmemiş. Mektup bırakmış! Mektup! Ama bizde de suç var. Gitmek istediğinde tamam demeliydik. Hadi tamam demedik bari kafası uçtuğunda evine bıraksaydık. Ah Ayza Ah! Diyordu ki... -Yeter! Yeter Dolunay sus artık. Diye bağırdım. - Ne yeteri ne!? Kız mektup bırakıp bizi terk etmiş resmen! Diye karşılık verdi. Uzun bir kavgaya tutuştuk. En sonunda dayanamayıp odama gittim. Yarım saat sonra odama geldi; - Kalk hazırlan. Deyip gitti. Birkaç saniye ardından bakındım. Sonra kalkıp hemen hazırlandım. Kapının önünde buluştuk. Yol boyu hiç konuşmadık. Ve A.Ö Holdingin önünde durunca nereye neden geldiğimizi anladım. Hiç kimseyi takmadan doğruca Atahan'ın odasına daldık. Atahan şaşırmış bir şekilde bizi izliyordu. Dolunay; - Odayı boşaltın! Diye bağırdı. Çalışanlar Atahan'ın yüzüne baktı. Atahan onay verince herkes çıktı. -Neler oluyor bayanlar? Dedi Atahan. Dolunay mektubu çıkarıp Atahan'ın yüzüne attı. - Bu oluyor! Dedi. Atahan mektubu alıp okumaya başladı. Okudukça şaşkınlığı artıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Kahretsin! Deyip ayağa kalktı. -Kahretsin ya! Gitti kız. Senin yüzünden! Dedim. -Nereye gitti biliyor musunuz? Dedi. -Mektupta yazanlar kadar biliyoruz. Dön de mahvettiğin hayata bak Atahan Avcı! Dedi Dolunay ve odayı terk ettik. Arabaya bindiğimizde; -Sence doğru mu yaptık? Dedim. -Hiç bilmiyorum ama of... Deyip direksiyona vurdu. Elini tuttum ve gülümsedim. -Bulucaz onu. Dedim. Dolunay tebessüm edip; -Onu bulunca sağlam bir tokat atacağım yemin ederim. Dedi. Gülüştük ve eve döndük. İkimizin de tadı tuzu yoktu. Ne kahvaltı yapmıştık ne de öğle yemeği yemiştik. İşten izin alıp evde yas tutmaya başladık. Ayza'nın yerini tespit etmek için tanıdık arkadaşları aradık, planlar yaptık... Saat 11'i geçiyordu. Birimiz bir koltukta birimiz de bir koltukta uyuyup kalmıştık. Sanırım yeni maceramız bize biraz ağır gelmişti...
~ATAHAN AVCI~ Elimi masaya vurup bağırmaya başladım. -Size ne için maaş ödeniyor? Ahmaklık yapıp şirketi batırasınız diye mi? Bu tasarımlar berbat! Yarına kadar yeni tasarımları görmek istiyorum. Ah bu çalışanlar... İşin ucunu biraz gevşek tutunca hemen cıvıtıyolar. Sonra da patronlar kötü oluyor. Tam yeni tasarım hakkında konuşacaktım ki odanın kapısı açıldı ve içeriye daldılar. Hepimiz şaşkınca onları izlerken kız; - Odayı boşaltın! Diye bağırdı. Çalışanlar bana bakıp onay istediler. Onayladıktan sonra teker teker çıktılar. -Neler oluyor bayanlar? Asi kız mektubu çıkarıp yüzüme attı ve; - Bu oluyor! Dedi. Mektubu alıp okumaya başladım. Okudukça şaşkınlığım artıyordu. -Kahretsin! Deyip ayağa kalktım. -Kahretsin ya! Gitti kız. Senin yüzünden! Dedi Gece. -Nereye gitti biliyor musunuz? -Mektupta yazanlar kadar biliyoruz. Dön de mahvettiğin hayata bak Atahan Avcı! Dedi Dolunay ve odayı terk ettiler. Bu nasıl olurdu? Planda bu yoktu. Tabi kız gelip sana sığınacak değildi ya Atahan. Aptal kafam! Aptal! Her şeyi kendi ellerimle mahvetmiştim. Akşam eve gittiğimde ve gün boyu işteyken aklım hep Ayza'daydı. Meleğim nereye gittin? Evin içinde volta atıp duruyor mektubu tekrar tekrar okuyordum.
El yazısına düştüğüm kadın. Neredesin? Bulacağım seni söz veriyorum. Her şeyi anlatacağım sana ve sende beni anlayacaksın güzelim. Çok kızacaksın ama anlayacaksın. Ayza'yı bulmaları için bir kaç kişiye talimat verdim. Çağlar'ı arayıp yanıma gelmesini istedim. Kapı çaldı Çağlar gelmişti. -Hacı hayırdır ya bu satte? Dedi. -Hayır falan değil Çağlar. Mektubu uzattım. Alıp okudu. -Oo hatun terk etmiş herkesi. Dedi. Gözlerimi devirdim. -N'apıcam ben Çağlar? -Haber salıcan kızı bulacaklar. Gidip köpek gibi özür dileyeceksin. Dedi. -Çağlar dua et havamda değilim. Ağzını burnunu dağıtırdım. -Gerçekler acıtıyormuş kardeşim. Dedi. Ellerimi saçlarıma geçirdim. Bardan içki alıp bir kadeh içtim. Bir kadeh, bir tane daha ve bir tane daha... Son kadehi kafama dikecetim ki Çağlar elimden alıp; -Abi n'apıyorsun? İçerek mi Ayza'yı bulacaksın? Az biraz kendine gel. Dedi. Sanırım haklıydı. Kafamı salladım. -Bu gece yanımda kalsana. -Kalırım tabi kardeşim. Dedi. -Ben bir duş alayım. Deyip odama gittim. Soyunup duşa girdim. Çıkıp üstümü giyindim. Aşağıya indiğimde Çağlar uyumuştu. Üstünü örtüp diğer koltuğa uzandım ve Ayza'mın fotoğraflarına baktım. Narin, güzel, saf ve seksi. Çok çok çok seksi. Lanet olsun bu kadar güzel olmak zorunda mıydın? Onun güzelliğini incelerken uykuya daldım...
