Pangako.

Part 40

Ethan's POV

Dali dali ang pagpasok ko sa ospital kung saan dinala si Alleli.

Tinungo ko ang emergency room.

And the i saw Sarah. Crying.

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Kung ano anong konklusyon ang pumapasok sa utak ko. Ano bang nangyari?

"Sarah. Why are you crying? Where's Alleli?"

Napatingin sa akin si Sarah.

Bakas ko sa muka niya ang lungkot.

"Ethan. Wala na si Alleli" Migs

Papaanong? Ano?!

"Hindi magandang biro Pare. Nasaan si Alleli?" Ako

"ANO SA TINGIN MO ETHAN?! HA?! IIYAK BA AKO NG GANITO KUNG BUHAY SI ALLELI?! HA? ALAM MO, KASALANAN MO ANG LAHAT NG TO E. KUNG SANA HINDI MO SIYA INIWAN. KUNG SANA, NANDUN KA LANG SA TABI NIYA. BUHAY PA SI ALLELI. BUHAY PA ANG BESTFRIEND KO." Sarah

Kasalanan ko lahat. Bakit ba ang bilis kong magtiwala?

I feel so much guiltiness.

Dali dali kong tinungo ang emergency room kung saan naroon si Alleli.

Nilapitan ko.

Dahan dahan kong inalis ang telang puti na nakakabalabal sa muka niya.

At doon, tumulo na ang luha ko.

"Alleli. I'm sorry. I'm sorry because i hurt you. I'm sorry because i brought so much pain to you. I'm sorry because, i chose Cecile over you. It's all my fault"

Niyakap ko ng mahigpit si Alleli. At ramdam ko ang lamig ng katawan niya.

"Alleli. I know, i'm a bastard. Because i trust her. I trust Cecile."

And another tears fell from my eyes.

"Alleli. You know how much i love you. You know how much i care for you. I love you so much and i really do. I'm sorry because i did a wrong move. I trust a person who doesn't deserve it. I'm sorry i broke a promise. Di ko tinupad ang Pangako"

"I can't forgive myself. IT'S ALL MY FAULT. You die because of me"

Lalo kong hinigpitan ang yakap sa kanya.

Iyak lang ako ng iyak.

*toot toot toot toot*

------------------------

Waaaah! Sabaw na sabaw ang update! Haha. Sorry! Epilogue naaaaa! Kyaaaaaah! ♥

Authà.