კანკალმა ამიტანა. ჩემს მაისურს დავხედე. ასეთუ ისე გადავრჩი მაგრამ მაინც მომტმასნოდა უშნოდ და ყველაფერი მიჩანდა. თავი შიშვლად ვიგრძენი. არ ვიცოდი როგორ დავმჯდარიყავი ისე რომ ჩემი თეთრი ბიუატჰალტერი არ გამომჩენოდა.
ალექსანდრემ გათბობა ჩართო და თავისი მუქი ყავისფერი თვალებით რომელიც ახლა შავად უჩანდა მე მომშტერებოდა.
სიცივისგან ისევ გამაკანკალა.
უკან გადაიწია და სავარძლიდან დიდი შავი ნაჭრის ბურთი მომცა. გავშალე და ეს ჟაკეტი აღმოჩნდა.
ალექსანდრეს ჟაკეტი.
-ჩაიცვი თორემ გაცივდები - მითხრა და სახეზე ღიმილი გამოეხატა. მიის ღიმილში ს და სიბიძურეს ერთდროულად ვკითხულობდი. გვერდზე გაიხედა რომ თავი შეეკავებინა ჩემი ლიფის მოშტერებისგან.
მე სწარად შემოვისხი მისი ჟაკეტი და ხელები გადავიჯვარედინე რომ სითბო შემეკავბეინა. ჟაკეტს კაცის სუნამოს სუნი ასდიოდა.
-მადლობა.
მან საპასუხოდ გამიღიმა და მარცხნივ ფანჯარაში გაიხედა.
გულმა ფრიალი დაიწყო. ზუსტად ასე 3 ჭიქა ყავას რომ დალევ და რომ ვეღარ აჩერებ გადარეულ გულს. მანქანში ჩამოთბა. ალექსანდრემ შუშის საწმენდი ჩართო. ასფალტზე ნიაღვარი მიდიოდა.
-ფეხით აპირებდი სახლში წასვლას?
-არა ავტობუსით.
-კიდევ კარგი შეგხვდი თორემ ზედ ფილტვების ანთება გექნებოდა.
ახლა მადლობა უნდა გადავუხადო?
-ჩემს ჯანრმთელობაზე ნუ ღელავ. - ვუთხარი თავდაჯერებულმა.
მან უბრალოდ შემომხედა. თვალებში სადაც სერიოზულობა ბუდევდა მე მომაბყურო და ისევ გაიხედა.
მანქანა დაძრა. ნელა მივდიოდით. მე ფანჯარას მივშტერრბოდი და ჟაკეტის სურნელით გაბრუებული ძილი მერეოდა. ეს ალექსანდრემაც ჩეატყო.
-ძილისგუდა...
-არ მაძინავს. მაგისი თქმა ჯერ ადრეა. - მივუგე ვითომ უკმეხი ხმით.
YOU ARE READING
ტკბილი თამბაქო
Romans"ალექსანდრემ გამიღიმა. უბრალოდ ერთი მზერით მომწამლა. და ეს საკმარისი იყო რომ უსასრულობა შემეგრძნო".
