The daily life of preventing my disciple from turning to the dark side (mm tran)

Chapter 10 : ငါသူ႔ကို ယူရမယ့္အစား မင္းကိုပဲယူမယ္။ ဘယ္လိုလဲ ?

<Zawgyi>

Chapter 10 : ငါသူ႔ကိုယူမယ့္အစား မင္းကိုပဲယူမယ္။ ဘယ္လိုလဲ ?

ကုယြမ္ကြ်ယ္ သည္ က်င္းမင္ ဖက္သို႔လွည့္ကာ " အဲ့ဒီ ဦးေလးလီ ဆိုတဲ့သူက ဘယ္လိုလူမ်ိဳးလဲ ? " ဟု ေမးလိုက္မိသည္။

က်င္းမင္ သည္ ေခါင္းကို ေစာင္းရင္း ေခတၱစဥ္းစားလိုက္ၿပီးေနာက္တြင္မူ

" လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္တုန္းက သူ ဆရာသခင္ဆီမွာ သူ႔ဒဏ္ရာေတြကို ကုေပးဖို႔ အကူအညီေတာင္းခဲ့ဖူးတယ္။ သူ႔ဒဏ္ရာေတြ သက္သာသြားၿပီးေနာက္ေတာ့ ဆရာသခင္ကုိ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္တဲ့အေနနဲ႔ သူထြက္မသြားခင္မွာ တတ္ႏိုင္သမွ် ကူညီေနတာပဲ။ အဲ့ဒီကတည္းကစၿပီး ဦးေလးလီ က ဆရာသခင္ရဲ႕ ေဆးပင္စိုက္ခင္းကို တာဝန္ယူေပးခဲ့တာလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ သူဘယ္ကေန လာတယ္မွန္း ေသခ်ာမသိေပမဲ့ ဦးေလးလီက လူေကာင္းတစ္ေယာက္ဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ "

ကုယြမ္ကြ်ယ္ သည္ သူ႔လက္ထဲရွိ စိုစြတ္ေနဆဲ ပန္းခက္မ်ားကို တစ္ခ်က္ငံု႔ၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုပန္းပြင့္မ်ားမွ စိမ့္ထြက္ေနေသာ သန္႔စင္ သစ္သားဝိညာဥ္စြမ္းအားမ်ားမွာ သာမန္လူတစ္ေယာက္ မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္သည့္ စြမ္းအားမ်ားျဖစ္ၾက၏။ ဤသည္မွာ သဘာဝ၏ လက္ေဆာင္တစ္ခုပင္။ သင္ၾကား၍ မရသလို လုပ္ယူ၍ မရေခ်။ ကုယြမ္ကြ်ယ္ သည္ လက္ထဲရွိ ပန္းခက္၏ အကိုင္းေလးကို ညင္ညင္သာသာ ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ ႏွလံုးသားထဲရွိ စိုးရိမ္ေသာကမ်ားကို ခဏတာမွ် ေမ့ေဖ်ာက္ထားလိုက္ ၿပီးေနာက္တြင္မူ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းထက္၌ အျပံဳးတစ္ခုက မသိလိုက္ပါပဲ ျဖစ္ေပၚလာေလသည္။

သူ႔ ရွစ္ဇြမ္းေလးကေတာ့ လူစိမ္းေတြကိုလည္း စြဲေဆာင္ႏိုင္တာပါပဲ။

…………………………

မုခ်န္ သည္ ထိခိုက္သြားသည့္ ကိုယ္တြင္းအဂၤါမ်ားကို ျပန္လည္ကုသရန္အတြက္ စြမ္းအင္အႏွစ္သာရ ေဆးတစ္လံုးေသာက္ကာ တစ္နာရီမွ် ၾကာေအာင္ တရားက်င့္ၾကံလိုက္ရေလသည္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ ထိုမိစာၦခ်ီတြင္ သူ႔အား အေသသတ္လိုစိတ္တို႔ ရွိမေနခဲ့ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း သူ၏ ဒန္းတ်န္ ႏွင့္ ဝိညာဥ္ေၾကာ မ်ားကို ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ထိခိုက္မသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ထိုေနရာမ်ားကိုသာ တိုက္ခိုက္ခံလိုက္ရပါက သူ၏ က်င့္ၾကံဆင့္က်ပါ က်သြားမည့္အျပင္ ယခုကဲ့သို႔ တစ္နာရီမွ် တရားက်င့္ၾကံရံုျဖင့္ ၿပီးသြားမည္မဟုတ္ပဲ ဂူပိတ္က်င့္ၾကံမွသာ ဒဏ္ရာမ်ားကို ကုစားႏိုင္ေပလိမ့္မည္။
(T/N; ဒန္းတ်န္ က သိုင္းေလာကသားေတြ သိေလာက္မယ္ထင္လို႔ တိုက္ရိုက္ပဲ ေရးလိုက္တယ္ေနာ္ :3 )