Zhyriyah's POV
Hindi ko alam kong paano ako napunta dito sa Garden pero hindi siya parang Garden sa school kasi ibang iba to.
Nag ikot ikot nalang ako hanggang sa may narinig akong nag tawag sa pangalan ko.
"Zhyriyah anak" teka boses yun ni mama ah.
"Anak andito kami" kaya naman ay tumingin ako sa likod ko at doon ko nga nakita si mama at papa na naka ngiti.
"Ma, pa buti naman po at dinalaw niyo ako" nakangiting sabi ko.
"Andito lang kami anak para mag paalam sayo"
"Saan naman po kayo pupunta at kelangan niyo pang mag paalam saakin"
"Sa malayong Lugar anak" nakita ko yung mga mata ni mama at papa para silang naiiyak, nag taka naman ako kung bakit.
"Bakit po parang naiiyak kayo, babalik naman po kayo diba" nakangiting sabi ko ulit sakanila.
"Sana nga anak, pero pinatay na kami ngayon ng mga alagad ni Devin, dinalaw ka lang namin sa panaginip para kahit papaano makapag paalam kami sayo" doon na bumuhos ang luha na kanina pa pinipigilan ni mama at papa, ako naman hindi parin nag sisink in saakin yung mga sinabi nila.
"Anak alam naman namin na darating talaga ang araw na papatayin kami ni Devin, gusto lang namin sabihin sayo na mahal na mahal ka namin at kahit na wala na kami lagi lang kaming naka bantay sayo, gusto namin na ingatan mo ang sarili mo at maging masaya ka lang palagi, kumain ka rin dapat sa tamang oras, lahat ng mga binilin namin sayo simula ng bata ka ay wag mong kakalimutan" doon na bumagsak lahat ng luha na kanina ko pa din pinipigilan.
"H-hindi p-po t-totoo to diba, panaginip lang naman po to ei, hindi niyo po ako pwedeng iwan ma, pa please tell me it's just a joke right" halos mahirapan na akong huminga ng dahil sa pag hikbi ko. No hindi to totoo panaginip lang to.
"Anak paalam na, mahal na mahal na mahal ka namin, Advanc happy birthday anak" pagka sabi nila non ay unti unti na silang nag laho.
"Maa, Paaaa!!" bigla nalang akong napatayo sa kama ko ng dahil sa panaginip na yun, hinawakan ko ang pisngi ko at nararamdaman kong basa ito.
Hindi naman totoo yung sa panaginip ko diba, hindi nila ako pwedeng iwan.
Kaya naman ay tumakbo agad ako palabas ng dorm namin at pinuntahan ko yung office ni HM, alam kung gising na siya dahil 5 am na, kaya gusto ko rin na pumunta sakanya dahil mag papaalam akong lumabas ng academy gusto Kong puntahan sina mama at papa.
Pagka rating ko ng office niya ay hindi na ako kumatok basta binuksan ko nalang ito bigla.
Pagka bukas na pagka bukas ko ay nakita ko agad si HM na umiiyak.
"Z-zari" tumayo agad siya at lumapit sakin. Nag taka naman ako ng bigla niya akong yakapin.
"HM bakit po kayo umiiyak, may problema po ba kayo"
"Wala akong problema zari" mas lalong hinigpitan ni HM yung yakap niya sakin kaya niyakap ko narin siya pabalik.
"HM kaya po ako nandito para po sana mag paalam, gusto ko po kasing puntahan sina mama at papa ei" bumitaw na si HM sa pagkaka yakap saakin at pinahid yung mga luha niya.
"Alam kong sasabihin mo saakin yan, but I'm sorry to say wala ka ng maaabutan doon dahil may inutusan na akong puntahan ang mama at papa mo pero natagpuan na silang patay"
"Hindi po yan totoo HM hindi totoo yung nasa panaginip ko, please HM sabihin niyo po saakin na nag bibiro lang po kayo, wag naman po kayong ganyan" hindi kona napigilan mapahikbi habang sinasabi ko yung mga yun, ang sakit sakit hindi ko kayang tanggapin.
"Dinalaw din ako ng mama at papa mo sa panaginip ko zari at binilin ka nila saakin sabi nila alagaan daw kita ng maigi hanggang sa dimo pa na hahanap ang tunay mong mga magulang"
"HM nagmamaka awa po ako sainyo sabihin niyo na pong nag bibiro kayo, please po" bigla nalang akong napaluhod dahil bigla nalang akong nang hina, hindi ko kaya hindi ko matanggap.
Lumapit sakin si HM at niyakap niya din ako habang umiiyak pati siya umiiyak na din.
"HM bakit po? Bakit sa dinami daming taong pwedeng mawala ay yung mga magulang ko pa, yung mga magulang kong walang ibang ginawa kondi mahalin ako yung mga taong sobrang mababait, hindi ko po talaga matanggap HM ang sakit sakit" iyak lang ako ng iyak habang sinasabi ko yun.
"Kaya mag pakatatag ka. Ipag higanti mo ang mga magulang mo sa mga Black devils"
"Humanda saakin yang si devin dahil ako mismo ang tatapos ng buhay niya"
"Kaya mag pakatatag ka at mag paka lakas, at simula din ngayon ako na ang mag aalaga sayo dahil gusto Kong tuparin ang huling huling ng mga kaibigan ko"
Nag paalam na ako kay HM dahil gusto ko munang mapag isa, lutang lang akong nag lalakad papuntang Garden doon ko gusto mapag isa dahil sobrang nasasaktan parin ako, bigla nanaman tumulo yung mga luha sa mata ko, feel ko nawala yung kasiyahan sa puso ko kumbaga ang nararamdaman ko nalang ngayon ay sakit at galit sa mga tanginang pumatay sa mga magulang ko.
Habang umiiyak ako ay bigla nalang bumuhos ang malakas na ulan, parang alam ng langit kung ano ang nararamdaman ko ngayon kaya dinamayan niya ako, hindi na ako sumilong ng bumuhos ang ulan, andito lang ako naka upo sa damuhan habang umiiyak.
"Zari bakit kaba nag papa ulan kanina pa kita hinahanap" narinig kong sabi ni kinsky.
Lumapit siya sakin at pinantayan ako sa pag kakaupo may dala din siyang payong.
"May problema kaba" pagka sabi niya palang non bigla nanaman akong na paiyak.
"Shhh andito lang ako, ano bang problema" kahit na basang basa ako ay niyakap niya parin ako.
"Kinsky wala na sila, patay na si mama at papa hindi ko matanggap bakit sa dinami daming tao sila pa yung mawawala, ang sakit sakit ei nasanay ako sa pag gising ko na may mga magulang ako pero ngayon wala na sila, wala na yung mga taong nag palaki at gumabay sakin wala na yung mga magulang kong somusupporta at nag titiwala saakin, wala na din yung mga magulang kong walang ibang ginawa kondi mahalin ako, ni hindi man lang ako nakapag paalam sakanila ni hindi ko man lang masabi kong gaano ko sila kamahal ang dami dami kong gustong sabihin sakanila pero ngayon wala na huli na ang lahat, kinsky sobra akong nasasaktan ngayon para akong pinatay narin nong nalaman Kong wala na sila ang sakit sakit" umiyak lang ako ng umiyak habang naka yakap sakanya.
"Tama na andito lang ako, kami na mga kaibigan mo hindi ka namin iiwan, magpaka tatag ka para sa mga magulang mo dahil alam kong hindi nila gustong nag kaka ganyan ka"
Narinig ko pa yung mga boses ng iba naming mga kaibigan pero hindi ko na sila na kausap dahil nawalan na ako ng malay.
Headmistress POV
Sobra akong nasasaktan dahil nakikita kong nag kaka ganon si zari alam kong sobrang sakit non sakanya dahil mahal na mahal niya yung mga tinuring niyang mga magulang.
Hindi ko rin talaga matanggap na wala na yung mga matatalik kong kaibigan, kaya naman nong hiniling nila saakin na alagaan ko si zari ay hindi ako tumanggi.
Alam ko narin ang tunay na pagka tao ni zari dahil kanina ay Dinalaw nila ako sa panaginip ko at sinabi saakin ang totoo, pero hindi ko ito pwedeng sabihin kahit kanino dahil gusto din nila na si zari mismo ang maka alam ng katotohan.
Talagang hindi titigil si devin hanggang sa hindi niya nakukuha at napapatay ang prinsesa.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
•Thanks for reading don't forget to Vote and Comment•
BINABASA MO ANG
Arcadia Academy ( On Going )
FantasíaThere's a girl name zhyriyah she doesn't know anything about her self, pano kung siya pala ang nawawalang makapangyarihang prinsesa matatanggap niya kaya lahat ng katotohanang malalaman niya. Ano kaya ang nag aantay na pag subok para kay zhyriyah m...
