loser, namsoo

1.5

Ve karşıma çıktığında tüm silahlarım etkisiz kalıyor...

Kim Jisoo

Son yaşadıklarımdan dolayı evden çıkmıyordum. Bu olanlar çok ağırdı...
Namjoon benden nefret ediyordu, diğerleri de öğrenmişti ve yavaş yavaş tüm tanıdıklarım da öğreniyordu. Yine o kötü bakışlar üstümde olacak diye eve kapanmıştım...

Ama bugün kızlar son kez okul kaydına gitmişti ve aslında ben onlardan önce kendi kaydımı yaptırmıştım. Aynı üniversitede olmamız şerefine bu akşama Soju ile birlikte güzel bir sofra hazırlamak istiyordum. Ve lanet olsun ki evde ne Soju ne de onun yanına yenilecek bir şey vardı! Yani dışarı çıkmak zorundaydım.

Giyinmek için yukarı çıktım. Artık saklanmaya gerek yoktu. Bu yüzden günlük kıyafetler giyip dışarı çıktım.
Gideceğimiz üniversite kızların okuduğu lisenin sahibinindi. Ayrıca kızlar en prestijli liselerden biri olduğu için çoğu eski arkadaşımızın orada okuduğunu söylemişti. Ve artık eski arkadaşlarımı da görebilecektim. Hatta Namjoonlar da o üniversiteye kayıt yaptırmıştı. Namjoon ve geçmişim asla peşimi bırakmayacaktı... Siteden çıkıp mahallenin süpermarketine ilerledim.

İlk önce Soju reyonuna gittim ve dördümüzün de kafasını dağıtmak için yeteri kadar Soju aldım. Yanına yenecek şeyleri de aldıktan sonra kasaya gittim.

Ve onu gördüm... Girişten bu tarafa doğru geliyordu ve yıkılmış görünüyordu... Kafasını kaldırıp ileri baktığında beni gördü. Anında yüzünü sinirli bir ifade kapladı.
Bana doğru geliyordu. Gözlerinden ateş çıkarcasına bakıyordu gözlerime. Gözlerinden ateş çıksa bile bana karşı olan soğukluğu bana doğru yürüdüğü her an vücudumu daha çok ele geçiriyordu.

Yanıma geldiğinde iğrenirmiş gibi süzdü. Ağzını açıp bir kelime etmemesi beni daha da çok geriyordu.

"Yürü." sakince ama sinirle söylediği bu sözlerle elimdeki sepeti kasaya bıraktım ve peşinden ilerledim. Marketin dışına çıkıp bir ara sokağa girdi ve durdu. Sırtını yakınımızdaki duvara dayadı ve yine o ateş saçan bakışıyla bana baktı.

"Söyle ." yine sakindi ama her an patlayabilir gibiydi.

"Ne?"

Biraz daha sinirli çıkan sesiyle konuştu. "Söyle. Neden gittiğini söyle,  neden oyun oynadığını söyle, neden kalbimi kırdığını söyle... Söylenecek çok şey var Jisoo. Yoksa Ophelia mı demeliyim?"

Söylediği sözler bir tokat gibi beni sarsıyor ve korkutuyordu. İçimdeki duyguları yüzüme koyarak korkuyla ona bakıyordum.
"Namjoon, yapamam... Beş yıl boyunca acı çektikten sonra söyleyemem. Bir daha katlanamam buna. İstersen kız, bağır çağır ama yapamam..."

"O zaman hayatımdan çık git Kim Jisoo. Bundan sonra benim için bir hiçsin. Keşke gerçekten ölseydin."

Son sözlerini söyleyip gitti. Arkasında onca kalp kırığı ve yaşanmışlık bırakıp gitti...

- - -

Upsss

Yelly🍷