DACCIANA
As much as possible, gusto kong umiwas sa mga may surname na Dorshner. You can't blame me for being paranoid and for panicking. Dorshner is my ex assholes boyfriend's surname. At please lang ayoko ng magkaroon ng koneksyon sa kahit sino mang kadugo nya.
I hate everything about Vhin. Just a mere mention of his name makes my blood boil in anger.
Hindi ko makalimutan ang ginawa nya sa akin. Dahil sakanya, naisipan kong umalis sa Manila at makipagsapalaran dito sa Aurora na dalawang libo lang ang dalang pera.
Nagkasakit pa nga ako siguro'y dahil sa pinaghalong pagod at pagpapaulan ko kahapon. I feel like my whole body is beaten up because of that damn trunk! Kaya imbis makapaghanap ng trabaho ay nandito ako sa kama at nakahiga habang nanghihina.
It is now my second day here in Aurora and I fucking miss Manila so much.
"Dacciana Gabrielle!" pambungad na bati sa akin ni Angela ng tawagan ko sya gamit ang bago kong sim. Hindi sila Alaia ang tinawagan ko dahil sobrang close nila kila mommy at daddy at for sure pag tinawagan ko sila isusumbong agad nila ako.
I groaned upon hearing her voice. Ugh kahit ang tinis ng boses nya nakakamiss palang pakinggan iyon.
"Angela, could you help me here?"
"nasaang parte ka ba ng pilipinas ha? hindi ka namin mahanap! nagaalala na ang mga kaibigan pati ang mga magulang mo sayo----"
"Angela, I'm tired listening to your sermons. I'm sick I need someone who will take care of me." I said weakly and I feel like any second now i'm gonna burst in tears.
Kapag kasi nagkakasakit ako, may nagaalaga sa akin sa bahay. Kung hindi si yaya Emma ay si mommy ang nagaalaga sa akin pero ngayon ay kahit isa wala!
"Oh my, ikaw kasi e!"I could imagine how she face palmed with what I said and I groaned in frustration dahil imbis tulungan at alagaan ako ay sinisi nya pa ako. "where are you exactly?"
"uhm, nasa app--- teka, baka ipasundo mo ako?" Isighed in exasperation. Close din sya sa parents ko pero di gaya nila Alaia.
"You're sick, Gabby! at isa pa, nagaalala na ang buong mansyon sayo."
"at ipapasundo mo nga ako?"
"kaya nga sabihin mo na kung nasaan ka ngayon, kung gusto mo ako pa mismo ang susundo sayo dyan Gabby."
Napapikit ako ng mariin. Lalong sumasama ang pakiramdam ko pag naiisip na babalik na ako ng Manila. Nagpakalayo-layo na ako bakit hindi ko pa ituloy?
"Sorry Angela, But I still wont go home. Bye." Sabi ko at akmang ibaba na sana ang tawag nang marinig ang pagpigil nya.
"ugh fine!!"
I raised my brow. What did she mean by 'fine?'
"what?"
"Pasalamat ka Bestfriend kita kundi.. Naku! I'll keep it as a secret between us two. Walang makakaalam peksman mamatay ka man"
"what the hell? do you want me to die?!"
"char lang, iba ka talaga friend pag may sakit nagiging dragon ka bigla HAHAHAHAH"
I heaved out a sigh. We been friends since High school and we used to cover up each others mistakes. "thanks Angela! you're the best!" I was so happy and I coughed hard because of that high tone I just made. Sa sobrang saya ko nakalimutan kong may sakit pala ako.
