Pakisabi Nalang

chapter 7:

hanzjyden I dedicate this chapter to you baby🧡

Addileigh POV:

Nagpag uusapan na namin ni Froilan tungkol nang pag alis namin ngayon dito sa bayan, handa akong ibigay lahat lahat sa kanya.
Ganun ko sya ka mahal.

Dala nang malaking maleta ko, ay nagtungo ako sa kanila.
Nang nasa bahay na nila ako, handa na rin sya simple lang ang suot nya pero ang gwapo nya ata sa paningin ko.

Sorry cous, akin na sya.

Nagkangitian naman kami, lumapit ako sa kanya at hinalikan.

" Let's go, Aiken" sabi ko , kinuha nya naman ang bagahi ko.

Nagmamadali naming tinahak ang daan, baka makita ako ni Tito Franco.
Mula ngayon ay pupunta na kami sa Maynila, at dun na namin ipagpatuloy ang buhay namin at ang pagmamahalan namin.
Masaya ako dahil pumayag naman sya sa kagustuhan ko. 

Habang nasa byahe , ay tahimik lang kami, gusto ko syang kulitin kaso parang malungkot ata sya.

Tanggap ko naman, na hindi pa nabaling sakin ang nakaramdam nya.

Siguro ganun nya talaga kamahal si cous, nakaramdam ako nang galit kay cous.
Napuno na ata ang puso ko ng galit.

Froilan Aiken Faris POV:

Dahil sa usapan namin ni Addi ay pumayag ako, gusto kong maghiganti sa kanya dahil sa ginawa nya sakin ngayon.
Binalot ng galit ang puso ko, ang pag-alis ko ata ang tanging makakatulung sakin para kalimutan sya.

Minahal ko sya ng too, pero mas pinili nyang magpakasal sa mayaman.
Anong laban ko? Diba nga isa lang akong hampas lupa.

Cailean Elliot POV: 

Napabalikwas ako nang bangon nang makita ko si Manang sa tabi ko.
Umiyak akong lumapit sa kanya.

" Manang gusto kong puntahan sya"  pagtutukoy ko kay Froilan.

" Hija, kalimutan mo na sya umalis sya kasama si Addi."

" Noo! sigaw ko, ang sakit! Mahal nya ako hinding-hindi nya gagawin yan Manang sigaw at iyak ang ginawa ko, sinubukan naman ako ni Manang na pakalmahin pero masyado atang masakit ang puso ko ngayon. Bawiin mo ang sinabi mo Manang!"

" Hija, maawa ka sa sarili mo, umalis na sila"

" Noooooo! He told that he loves me more than Chocolate!"

" Hija, tumahan ka na" naalala ko naman bigla na buntis pala ako, kaya tumigil na ako sa pag iyak hinawakan ko naman ang tyan ko.

" Manang, buntis ako" masaya na malungkot akong umiyak.

Kita ko yung pagkagulat ni Manang.

" Hija, tutulungan kitang magsimulang muli" ganun pa man ay hindi lang pala ako mag iisang lumaban kasama ko pala si Manang kaya nilapitan ko sya at niyakap.

" Salamat Manang" Sabi ko.

" Aalis tayo, ngayon na" nagmamadali naman akong tumango, lahat nang savings ko ay dinala ko na rin para sa kabutihan nang anak ko, at para samin ni Manang.

Kung hindi ko man sya makakalimutan, ipagpapatuloy ko nalang ang buhay ko kasama ang anak ko. 
Ang hirap nya atang kalimutan dahil araw araw kong kasama ang anak ko, anak namin.